Τοποθέτηση του Γιάννη Γκιόλα
στην Επιτροπή Οικονομικών της Βουλής
Επειδή στην προχθεσινή συνεδρίαση της Επιτροπής μας ασχοληθήκαμε εν εκτάσει και επί της αρχής και επί των άρθρων και κατά γενική ομολογία υπάρχει μια ευρύτερη αποδοχή, δεν κρίνω αναγκαίο να αναφερθώ ειδικότερα στα επιμέρους άρθρα. Εφόσον προκύψει ανάγκη θα αναφερθώ. Μιας και σήμερα, όμως, υπάρχει στη σύνοδο κορυφής ένα κεφαλαιώδες και ουσιαστικό θέμα που πρέπει να απασχολεί την Ευρώπη, οφείλω να σταθώ δι’ ολίγον και να αναφερθώ στο συγκεκριμένο θέμα.
Είναι γνωστό ότι η Ε.Ε. και οι θεσμοί της βρίσκονται, κατά κάποιον τρόπο, σε μια αμηχανία και θα μπορούσα να πω αφασία για το μείζον θέμα, το προσφυγικό και μεταναστευτικό, το οποίο απασχολεί πλέον όχι μόνο τη γειτονιά μας, αλλά την Ευρώπη ολόκληρη και ίσως και τον κόσμο. Η Ε.Ε. αποδεικνύεται κατώτερη των περιστάσεων και εννοώ τους θεσμούς της, τους οποίους ευτυχώς οι τοπικές κοινωνίες και, ειδικότερα, η ελληνική κοινωνία, υπερβαίνει κατά έναν τρόπο εξόχως ανθρωπιστικό, ευαίσθητο και αλληλέγγυο. Από αυτές τις στάσεις έπρεπε να παραδειγματιστούν οι ηγέτες της Ε.Ε. και να μην εμμένουν σε εξυπηρέτηση μικρότερων εθνικών συμφερόντων, διότι είναι ένα πρόβλημα, το οποίο ανακύπτει συνεχώς, πρέπει να επιλυθεί και δεν μπορούμε να κοιτάμε και «να σφυρίζουμε αδιάφορα».
Όπως γνωρίζουμε πολύ καλά, το ζήτημα έχει ξεκινήσει από την γειτονιά μας, από τον εμφύλιο πόλεμο στη Συρία, αλλά και από τους πολέμους που εξυπηρετούν γειτονικές και μεγάλες δυνάμεις στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, ένα χώρο τόσο φορτισμένο και ιστορικά και θρησκευτικά και για άλλους λόγους, πρωτίστως συμφερόντων, ο οποίος κατατρύχεται και το απότοκο αυτού είναι η κατάσταση των λαϊκών στρωμάτων, των ανθρώπων, των ντόπιων πληθυσμών, οι οποίοι, ευρισκόμενοι σε απόγνωση, αναγκάζονται να φύγουν κακήν κακώς. Μιλάμε όχι για τους μετανάστες, που πάνε να πιάσουν τη ζωή από τα μαλλιά και να βρουν κάποια ευκαιρία για να επιβιώσουν, αλλά μιλάμε για ανθρώπους οικογενειάρχες, με γυναίκες εγκύους, με μικρά μωρά παιδάκια, που μέσα στα κρύα και με τη δυσκολία του να περάσουν στην Ευρώπη, βρίσκοντας κακήν κακώς διαβάσεις, δημιουργούν μια ροή, η οποία θα έπρεπε να ευαισθητοποιήσει κυρίως τις μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις, οι οποίες, όπως προείπα, δεν επιτελούν στο ακέραιο το καθήκον τους.
Μπορεί φραστικά να έχουν καταλήξει να υπερασπιστούν και να βοηθήσουν τις ανθρώπινες αυτές ροές, αλλά αναμένουμε και στην πράξη τα αποτελέσματά τους. Το δυστυχές είναι ότι το μεταναστευτικό αυτό πρόβλημα οδηγεί -και δυστυχώς η Ευρώπη δείχνει να αποδέχεται την κρίση η οποία προέρχεται και προκαλείται από τις ροές αυτές-, στο να διογκώνονται κινήματα και ακραίες φωνές ρατσισμού, ξενοφοβίας και άλλων ακραίων φαινομένων. Αυτά, λοιπόν, η Ε.Ε. ενώ έπρεπε να τα απωθήσει στην πραγματικότητα τα ενσωματώνει στην ατζέντα της, και δείχνει να ακολουθεί και παράλληλα, να ρίχνει νερό στο μύλο, να διογκώνει το πρόβλημα, και να κινδυνεύουμε να επωαστεί το αυγό του φιδιού στην Ευρώπη.
Γιατί την ανθρωπιστική κρίση που προήλθε από την σφικτή οικονομική πολιτική της νεοφιλελεύθερης ακολουθούμενης πολιτικής, επακολουθεί πια η αναισθησία απέναντι στο πρόβλημα των εκατομμυρίων αυτών ανθρώπων που βρίσκονται απέναντι στις πύλες μιας πολιτισμένης Ευρώπης. Μιας Ευρώπης που θα έπρεπε να είναι αλληλέγγυα, ευαίσθητη, κοινωνικά δίκαιη αλλά, δυστυχώς, ακολουθεί διαφορετικό δρόμο, εξυπηρετώντας η κάθε χώρα το στενό της μικρό συμφέρον.
Αυτό πρέπει να ηχεί νομίζω κυρίως προς τις μεγάλες δυνάμεις, και δεν θα κρύψουμε τα λόγια μας. Υπάρχουν ευρωπαϊκές χώρες μεγάλου βεληνεκούς όπως η Γαλλία, η Αγγλία, η Γερμανία έχει επιτελέσει κατά μεγάλο βαθμό το καθήκον της να απορροφήσει τον κόσμο αυτό. Αλλά δυστυχώς βλέπουμε και τους τοίχους, τους φράκτες, οι οποίοι σε κανένα σημείο δεν περιποιούν τιμή για τον πολιτισμό και για το αξιακό φορτίο που πρέπει μεταφέρει η Ε.Ε.
Ως εκ τούτου, η Ελλάδα, στην οποία πέφτει ο κύριος φόρτος και το βάρος για τις ροές αυτές των προσφύγων, πράττει νομίζω κατά τον καλύτερο τρόπο -μπορεί ορισμένες στιγμές να μην έχει αντεπεξέλθει με απόλυτη επιτυχία, γιατί η προετοιμασία για τη δική μας χώρα, στο σημείο που βρίσκεται και λόγω της οικονομικής κρίσης από την οποία μαστίζεται δεν είχε την απόλυτη δυνατότητα να τις απορροφήσει. όμως, με ταχύτατους ρυθμούς και εδώ πρέπει να εξάρουμε και την συμβολή του αρμόδιου Υφυπουργού του κυρίου Μουζάλα, ο οποίος με κάθε δυνατή προσπάθεια, με μια προσπάθεια ιδιαιτέρως αποτελεσματική και ήσυχη, όχι με θορυβώδεις διαδικασίες και τυμπανοκρουσίες, προσπαθεί με την ανοχή και την υποστήριξη του ελληνικού λαού, να βοηθήσει και να απορροφήσει κατά το δυνατόν τα κύματα αυτών των ανθρώπων που βρίσκονται στην κατάσταση που όλοι γνωρίζουμε και όλοι βλέπουμε στα ΜΜΕ, τα οποία μεταδίδουν ο γραπτός τύπος και κυρίως οι τηλεοπτικές ειδήσεις.
Συνεπώς, κατόπιν αυτών, η Ελλάδα επιτελεί το καθήκον της και περιμένουμε από τις μεγάλες δυνάμεις, πέρα από το φραστικό να υιοθετήσουν πρακτικά μέτρα για να βοηθήσουν την πατρίδα μας και, κυρίως, για να αναδείξουν τις αξίες από τις οποίες πρέπει να εμφορείται και από εκεί ξεκίνησε η Ε.Ε, της αλληλεγγύης, της ευαισθησίας, της δικαιοσύνης και της υποστήριξης των ανθρώπων αυτών.
