Να σημειωθεί, ότι ο Δρ. Μαντζώρος έχει εκλεγεί καθηγητής σε δύο σχολές του Πανεπιστημίου Harvard, ήτοι: στην Ιατρική Σχολή και στη Σχολή Δημόσιας Υγείας. Παράλληλα, είναι διευθυντής στο Τμήμα / Κλινική της Ενδοκρινολογίας και Μεταβολισμού των τριών Νοσοκομείων του Πανεπιστημίου Harvard Boston VA Healthcare System, καθώς και στη μονάδα Διατροφής του τμήματος Ενδοκρινολογίας και Μεταβολισμού του νοσοκομείου Beth Israel Deaconess Medical Center και του κέντρου Joslin Diabetes Center στη Βοστώνη Μασσαχουσέτης.
Τον ομογενή καθηγητή Παθολογίας, Ενδοκρινολογίας, Διαβήτη και Μεταβολισμού στο Πανεπιστήμιο Harvard, ΗΠΑ, προσφώνησε ο αναπληρωτής πρύτανης κ. Ναπολέων Μαραβέγιας, την παρουσίαση του έργου και της προσωπικότητας την έκανε η καθηγήτρια Παιδιατρικής – Νεογνολογίας Αριάδνη Μαλαμίτση – Πούχνερ και η ανάγνωση των κειμένων του ψηφίσματος της αναγόρευσης και του διδακτορικού έκανε ο πρόεδρος του Τμήματος της Ιατρικής Πέτρος Σφηκάκης.
Ο κ. Μαντζώρος αποφοίτησε από το 2ο Λύκειο Ναυπλίου και στη συνέχεια από την Ιατρική Σχολή Αθηνών με «Αριστα» (πριν είχε εισαχθεί και στη ΣΣΑΣ-Ιατρικό τμήμα, όπου διετέλεσε μαθητής της για μικρό χρονικό διάστημα) όπου και ολοκλήρωσε τις διδακτορικές σπουδές του λαμβάνοντας τον τίτλο του διδάκτορα (DSc) και πάλι με «Αριστα».
Υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία ως έφεδρος αξιωματικός και κατόπιν μετέβη στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου σε συνολικό χρονικό διάστημα επτά ετών απέκτησε δύο Masters και τρεις τίτλους ειδικοτήτων. Ελαβε πιστοποίηση από την Παναμερικανική Ιατρική Επιτροπή για την επιτυχή εκπαίδευσή του στις ειδικότητες: της Παθολογίας, της Ενδοκρινολογίας-Διαβήτη-Μεταβολισμού, καθώς και της Κλινικής Διατροφολογίας. Την ίδια χρονική περίοδο και παράλληλα με την άσκηση ειδικότητας στις ΗΠΑ, απέκτησε δύο μεταπτυχιακούς τίτλους Μάστερ στον τομέα της Επιδημιολογίας από τη Σχολή Δημόσιας Υγείας και στον Τομέα Κλινικής Ερευνας-Επιστήμες Υγείας από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Harvard. Λόγω των επιδόσεών του, το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ πρότεινε στον κ. Μαντζώρο να ενταχθεί στο Καθηγητικό του Προσωπικό και εισηγήθηκε στην αμερικανική κυβέρνηση – η οποία και στη συνέχεια έλαβε απόφαση – να απαλλαγεί ο κ. Μαντζώρος από την (βάσει του Αμερικανικού Νόμου) υποχρέωσή του να επιστρέψει στην Ευρώπη και του εδόθη -τιμής ένεκεν- η αμερικανική υπηκοότητα επιπλέον της ελληνικής-ευρωπαϊκής.
Ο κ. Μαντζώρος ανήλθε όλες τις ακαδημαϊκές βαθμίδες και έφθασε στις κορυφαίες θέσεις του πρώτου αξιολογικά Πανεπιστημίου παγκοσμίως μέσα σε λιγότερο από 12 έτη μετά την εκπαίδευσή του, πράγμα που αποτελεί σπάνια επίδοση, χρόνο ρεκόρ.
Εχει ανακηρυχθεί επίτιμος διδάκτορας από το Πανεπιστήμιο Κρήτης και το Αριστοτέλειο, ενώ δίνει συχνά διαλέξεις στην Ελλάδα.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι στην ευχαριστήριο ομιλία του στην τελετή του Πανεπιστημίου Αθηνών προτίμησε να μην μιλήσει για την επιστήμη και τις έρευνές του, αλλά για ένα επίκαιρο θέμα «Πανεπιστήμιο και Κοινωνία».
Με το ερώτημα «προς τα πού οδεύουμε», ο Δρ. Μαντζώρος αναφέρθηκε στην ελληνική κρίση, εξαιτίας της οποίας υπάρχει μία χαμένη γενιά, αυτή που διοχετεύει το δυναμισμό της στην καταστροφή. Υπάρχει επίσης η γενιά που μορφώθηκε και έφυγε στο εξωτερικό και μία γενιά που αισθάνεται εγκλωβισμένη.
Στο σημείο αυτό, ο Δρ. Μαντζώρος επικεντρώθηκε στο ρόλο που παίζει το Πανεπιστήμιο, τονίζοντας ότι ο καθηγητής διδάσκει τους φοιτητές αυτά που δεν μπορούν να βρουν στο google! Aλλά αυτό που μετράει, επισήμανε, είναι στο τέλος τι αξίζει περισσότερο: Το χρήμα, η δόξα ή η προσφορά στην επιστήμη και στον Κόσμο; Και αυτό, όπως είπε, μπορεί να μεταφερθεί ως ερώτημα και για το ρόλο των ελληνικών Πανεπιστημίων, ενθυμούμενοι τη ρήση του Αϊνστάιν, ότι «στο μέσον της κρίσης υπάρχει η ευκαιρία». Ετσι το Πανεπιστήμιο μπορεί να προσφέρει απαντήσεις και «η ευχή μου είναι να γίνει το ελληνικό πανεπιστήμιο η ατμομηχανή να βγει η χώρα από την κρίση» κατέληξε ο Δρ. Μαντζώρος.
