Συνέντευξη στoν Δημήτρη Τσιούφο
Η πρωτοφανής κρίση του μεταναστευτικού-προσφυγικού ζητήματος σε συνδυασμό με την εξέλιξη της αξιολόγησης, εκτιμάτε ότι μπορεί να επιταχύνει και προς ποια κατεύθυνση τις πολιτικές εξελίξεις;
Οι εξελίξεις έχουν ήδη επιταχυνθεί, καθώς τίποτα δεν είναι το ίδιο σε σχέση με ένα μήνα πριν. Ο μόνος που αδυνατεί να αντιληφθεί ότι η παρούσα κυβέρνηση ήδη μετράει αντίστροφα, είναι ο κ. Τσίπρας και το επιτελείο του. Ο πρωθυπουργός ζει σε μια πολιτική αυταπάτη, αν νομίζει ότι μια κυβέρνηση μόνη της, πολύ περισσότερο η συγκεκριμένη, που έχει αποτύχει παταγωδώς, διαψεύδοντας τον ίδιο της τον εαυτό, μπορεί να τα καταφέρει. Οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια στον τοίχο, και ο κ. Τσίπρας νομίζει ότι θα βγάλει τη χώρα από το τέλμα με συνοδηγό τον κ. Καμμένο. Πολύ σύντομα, θα διαψευστεί από τις ίδιες τις εξελίξεις. Εμείς, ως Δημοκρατική Συμπαράταξη, ως Ελληνες Δημοκράτες και Σοσιαλιστές, κρούσαμε έγκαιρα τον κώδωνα του κινδύνου και προτάξαμε την ανάγκη συγκρότησης μιας κυβέρνησης Συνεργασίας όλων των υπεύθυνων φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων. Δεν θέλω καν να σκεφθώ την άλλη εναλλακτική του κ. Τσίπρα, που είναι να οδηγήσει τη χώρα στον όλεθρο.
Μια ενδεχόμενη σύνδεση του προσφυγικού με την αξιολόγηση, τη στιγμή που η Γερμανία δείχνει ότι κινείται με κάποια ευελιξία, θα διευκολύνει ή θα δυσχεράνει τις προσπάθειες της κυβέρνησης;
Είναι ολέθριο λάθος η σύνδεση της προσφυγικής κρίσης με την πορεία αξιολόγησης του ελληνικού προγράμματος. Ουδέποτε, από την αρχή της κρίσης, οποιαδήποτε κυβέρνηση διανοήθηκε να συνδέσει την οικονομική κρίση με θέματα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας. Διασυνδέσεις τέτοιου τύπου επιχειρήθηκαν αφελώς επί των ημερών του ΣΥΡΙΖΑ, όπως για παράδειγμα στην περίπτωση των κυρώσεων κατά της Ρωσίας για την Κριμαία, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Μετά, είδαμε τον κ. Τσίπρα να προσπαθεί να συνδέσει το ζήτημα της φιλοξενίας περισσότερων προσφύγων, με το αίτημα για χαλάρωση στο ασφαλιστικό ή στο χρέος. Απέτυχε φυσικά και η αξιοπιστία μας υπέστη άλλο ένα πλήγμα. Τώρα, κάποιες δημοσιογραφικές πληροφορίες μιλούν για ευελιξία της Γερμανίας στο θέμα αυτό. Ελπίζω να μη βασιστεί σε αυτές ο κ. Τσίπρας στη Σύνοδο Κορυφής και να εκβιάσει καταστάσεις, γιατί θα υποστούμε νέα εθνική ήττα.
Αν η Δημοκρατική Συμπαράταξη και το ΠΑΣΟΚ μπορούσαν να «επιβάλουν» κάποια εξέλιξη, τι, κατά την άποψή σας, θα έπρεπε να προκρίνουν; Τον σχηματισμό μιας κυβέρνησης ειδικού σκοπού με τη στήριξη όλων των φιλευρωπαϊκών κομμάτων ή την προσφυγή σε πρόωρες εκλογές;
Εμείς, ως Δημοκρατική Συμπαράταξη από την πρώτη στιγμή δηλώσαμε ότι η χώρα δεν μπορεί να αντέξει άλλη μία εκλογική αναμέτρηση. Αποτελεί απόδειξη πολιτικού οπορτουνισμού και ομολογία πολιτικής ανεπάρκειας, η προσφυγή για τέταρτη φορά στις κάλπες, μέσα σε ενάμιση χρόνο. Στην παρούσα φάση, η Δημοκρατική Συμπαράταξη, αλλά και κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης, δεν μπορεί να επιβάλει την αλλαγή κυβέρνησης. Αυτό θα το επιβάλλουν, όταν χρειαστεί, οι πολιτικές εξελίξεις. Και πιστέψτε με, θα είναι πολύ σύντομα. Η χώρα έχει πιαστεί σε ένα σπιράλ θανάτου και είναι ευθύνη όλων μας να ανακόψουμε την πτωτική πορεία της. Οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις έχουμε πατριωτικό καθήκον να συμπράξουμε σε μια κυβέρνηση συνεργασίας. Αυτό θα το καταλάβει και η ΝΔ που τώρα δείχνει να μη θέλει να το συζητήσει. Χωρίς ταυτόχρονα τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν πρόκειται να σταθεί μια τέτοια κυβέρνηση.
Βασική επιδίωξη της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, σε αυτή τη φάση, είναι η ανασυγκρότηση του χώρου του Μεταρρυθμιστικού Κέντρου και της Κεντροαριστεράς. Η πρόταση που έχει διατυπώσει η κ. Γεννηματά μπορεί να συσπειρώσει ευρύτερες δυνάμεις του χώρου ή η πρόσκληση σε μια προαποφασισμένη διαδικασία, όπως αυτή της προγραμματικής συνδιάσκεψης, αποτρέπει τη συμμετοχή κομμάτων, κινήσεων ή προσώπων;
Η πρόταση που διατύπωσε η κ. Γεννηματά δεν θα μπορούσε να είναι πιο ξεκάθαρη. Καλούμε το 25% των Ελλήνων πολιτών, όλους όσοι αυτοπροσδιορίζονται ως κεντροαριστεροί, σοσιαλδημοκράτες, κεντρώοι, ευρωπαϊστές, όλα τα δημοκρατικά κόμματα και τις κινήσεις πολιτών που πιστεύουν στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και ασφυκτιούν ανάμεσα στη νεοφιλελεύθερη Δεξιά και τη λαϊκιστική Αριστερά, να καθίσουμε γύρω από ένα τραπέζι και να επαναπροσδιορίσουμε τις προτεραιότητές μας. Τη νέα προγραμματική μας πρόταση προς τους πολίτες.
Με ανοικτό διάλογο και φρέσκιες ιδέες. Να οικοδομήσουμε μια νέα εμπιστοσύνη με τους πολίτες. Να ξεπεράσουμε την καχυποψία. Για τη διαμόρφωση μιας ισχυρής προοδευτικής συμμαχίας. Όχι για να αυτοκαταργηθούμε, αλλά για να βρούμε μια κοινή συνισταμένη και να ενταχθούμε σε ένα σχήμα στο οποίο ο καθένας θα διατηρεί την ταυτότητά του. Τίποτα δεν είναι προαποφασισμένο στην Προγραμματική Συνδιάσκεψη. Τίποτα δεν είναι θέσφατο. Όλα θα αποφασιστούν με διαφάνεια, απόλυτο σεβασμό και ισότητα. Αν όχι τώρα, που η χώρα βρίσκεται ανάμεσα σε συμπληγάδες, πότε πρέπει να το κάνουμε; Έχουμε ιστορική ευθύνη. Ο ιστορικός του μέλλοντος θα καταδικάσει την πιθανή αδυναμία μας να συνεννοηθούμε μπροστά στην καταστροφή που επέρχεται.
Πώς είδατε τα όσα αποφασίστηκαν στο Συνέδριο του Ποταμιού και την πρόταση του Στ. Θεοδωράκη για τη συγκρότηση «του Κοινοβουλίου του Κέντρου»; Θεωρείτε ότι η πρόταση του κ. Θεοδωράκη κινείται στην ίδια κατεύθυνση με αυτή της κ. Γεννηματά ή εκτιμάτε ότι χρειάζεται «δουλειά» ακόμη για να μπορέσουν οι δύο πλευρές να καθίσουν στο ίδιο «τραπέζι» διαλόγου;
Παρακολούθησα το Συνέδριο του Ποταμιού με εξαιρετικό ενδιαφέρον. Επιβεβαιώθηκε αυτό που εδώ και καιρό δεν έχω κουραστεί να επαναλαμβάνω. Όσα μας ενώνουν πολιτικά με το Ποτάμι, είναι υπερπολλαπλάσια όσων μας χωρίζουν. Η συνεργασία μας στη Βουλή είναι ήδη δεδομένη, αφού συμπίπτουμε στις 9 από τις 10 ψηφοφορίες. Ανήκουμε και οι δύο στην ομάδα Σοσιαλιστών και Δημοκρατών του Ευρωκοινοβουλίου. Η πρόταση Θεοδωράκη δεν συγκρούεται με την πρόταση Γεννηματά. Οι συνθήκες είναι ώριμες. Απλά απαιτείται πολιτική γενναιότητα, υπέρβαση του πολιτικού μας εγώ και θέληση για συμπόρευση. Έχουμε υποχρέωση απέναντι στη χώρα και τους Έλληνες να χτίσουμε μία ισχυρή Προοδευτική Συμμαχία Ελλήνων Σοσιαλιστών και Δημοκρατών. Με πίστη στον Προοδευτικό Πατριωτισμό, με εξωστρέφεια, καινοτομία, δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
Λέμε όχι σε παρά φύση συμμαχίες
Στον χώρο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και του ΠΑΣΟΚ φαίνεται ότι διαμορφώνονται δύο τάσεις σε ό,τι αφορά την πολιτική των συνεργασιών του νέου φορέα. Αν αυτή τη φορά οι διεργασίες καταλήξουν σε μια συμφωνία, ο νέος πολιτικός σχηματισμός προς ποια κατεύθυνση θα πρέπει να αναζητήσει συνεργασίες; Προς την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ «για κυβερνήσεις με προοδευτικό πρόσημο», ή προς τη ΝΔ «για μια κυβέρνηση με φιλευρωπαϊκά μεταρρυθμιστικά χαρακτηριστικά»;
Λάθος ερώτημα ο ετεροπροσδιορισμός. Ανήκουμε στη μεγάλη οικογένεια της Σοσιαλδημοκρατίας, που διαμόρφωσε το σύγχρονο ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο. Η μεγάλη μάζα των παλιών μας ψηφοφόρων στράφηκε στον ΣΥΡΙΖΑ, πιστεύοντας ότι έστω ένα μικρό μέρος όσων υποσχέθηκε, θα τα υλοποιούσε. Η συντριπτική τους πλειοψηφία διαψεύστηκε οικτρά και αυτοί οι άνθρωποι βρίσκονται σήμερα σε αμηχανία, νιώθουν πολιτικά άστεγοι και χρειάζονται ενθάρρυνση για να επανατοποθετηθούν. Προφανώς απευθυνόμαστε στον χώρο που καλύπτει η βάση του ΣΥΡΙΖΑ των εκλογών του Σεπτεμβρίου. Το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ούτε αριστερά, ούτε καν προοδευτική δύναμη.
Είναι ιστορικά πρωτοφανείς οι οβιδιακές του μεταμορφώσεις μέσα σε ένα μόλις χρόνο. Όσο για τη ΝΔ, προφανώς στρεφόμαστε και προς τον χώρο των κεντρώων ψηφοφόρων, που ένιωσαν την ανάγκη να ζητήσουν πρόσκαιρο καταφύγιο σ’ αυτή, υπό τον φόβο της επικράτησης του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν χαρίζουμε τον κόσμο μας στη Δεξιά. Οι μελλοντικές κυβερνητικές συνεργασίες πάντως, έχουν σχέση και με την αίσθηση ευθύνης που έχει ο καθένας απέναντι στην πατρίδα, αλλά και με την ιδεολογική συγγένεια των πολιτικών χώρων. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δικαιολογείται παρά φύση συνεργασία με ακροδεξιές λαϊκιστικές δυνάμεις, π.χ. ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, στο όνομα της κυβερνησιμότητας. Αυτό δεν δικαιολογείται με τίποτα.
