Και μιλάω για ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ, διότι σήμερα, τώρα, χτες, χρειάζεται να αλλάξουμε τον τρόπο που μιλάμε, όσο και τις λέξεις που χρησιμοποιούμε, όταν αναφερόμαστε σε διεστραμμένους θύτες οποιασδήποτε μορφής μπούλινγκ.
Κι ας αρχίσουμε από τα βασικά. Για παράδειγμα λένε στις ειδήσεις: «Οπαδοί της τάδε ομάδας ΤΑΠΕΙΝΩΣΑΝ μία ζητιάνα, ουρώντας πάνω της». Δεν ταπείνωσαν την ζητιάνα, ηλίθιε. Εσένα, εμένα και τον διαστροφικό εαυτό τους ταπείνωσαν. Την ζητιάνα, την ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΑΝ αισχρά, όσο ακριβώς αισχροί είναι οι ίδιοι.
Οι μόνοι που ταπεινώθηκαν είναι οι ίδιοι αυτοί που επιτέθηκαν στην ζητιάνα, και την κακοποίησαν, και μαζί τους, ταπεινώθηκαν: α) αυτοί που τους γέννησαν και τους μεγάλωσαν, β) η κοινωνία που τους ανέθρεψε και τους ανέχεται, γ) ο πολιτισμός που τους «εκπαίδευσε» να επιτίθενται ομαδικά σε ανυπεράσπιστους ανθρώπους, χωρίς να υπάρχει καμία προστασία από την πολιτεία, και καμία τιμωρία για όσους καταπατούν ανθρώπινα δικαιώματα των άλλων, δ) η ίδια η πολιτεία που δεν έχει μηχανισμούς υπεράσπισης, ανθρώπων που κακοποιούνται στους δρόμους, και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους, ε) όσοι πάσχουν από μια άλλη ψυχική ασθένεια, που λέγεται απάθεια, οι οποίοι κάθονταν και παρατηρούσαν, ή έπαιρναν βίντεο με τα κινητά τους και δεν αντέδρασαν.
Δεν ταπεινώνεται ποτέ κανένα θύμα, από μία κακοποίηση. Το θύμα μόνο κακοποιείται από διεστραμμένους ψυχικά άρρωστους που θα έπρεπε να λογοδοτήσουν στη Δικαιοσύνη για κάθε μία από τις κακοποιητικές πράξεις τους. Αυτοί οι διεστραμμένοι και ψυχικά άρρωστοι θύτες ταπεινώνονται όπως και οι κοινωνίες που τους θρέφουν και τους ανέχονται.
Γιατί οι θύτες οποιασδήποτε μορφής μπούλινγκ δεν είναι οι δυνατοί (όπως επίσης αφήνουμε να εννοηθεί από τον τρόπο που μέχρι σήμερα μιλάμε γι’ αυτούς, ακόμα και ειρωνευόμενοι), αλλά οι διαστροφικοί. Ούτε ως γελοιοποίηση δεν μπορώ να προφέρω λέξη όπως π.χ. «μάγκας» για διεστραμμένους που ξεσπάνε την αρρώστια τους σε αθώους ανθρώπους.
Ας ξεκαθαρίσουμε λοιπόν, τα βασικά, κι ας μάθουμε να μιλάμε χωρίς να υπονοούμε άθελά μας άλλ΄ αντ’ άλλων.
Οι θύτες είναι διεστραμμένοι και οι ίδιοι ταπεινώνονται με κάθε τους πράξη κακοποίησης στον οποιονδήποτε, όπως ταπεινώνεται και η κοινωνία και η πολιτεία και το κράτος που τους ανέχεται χωρίς μάλιστα καμία τιμωρία.
Και δεν είναι οι θύτες οι δυνατοί αλλά οι διαστροφικοί, και χρήζουν οπωσδήποτε μακροχρόνια ψυχοθεραπεία, εκτός του ό,τι κάποιος πρέπει να τους …μαζέψει να λογοδοτήσουν στη Δικαιοσύνη και να πληρώσουν για τις πράξεις τους, ως ελάχιστο φόρο τιμής στο δίκαιο των ανθρώπων που κακοποίησαν.
Αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει κανένα μνημείο σε κανένα μέρος του κόσμου, για τα παιδιά, τις γυναίκες, και όλους αυτούς τους ανθρώπους που έχουν κακοποιηθεί από διεστραμμένους.
Κάποτε όμως θα πρέπει να σκεφτούμε να δημιουργήσουμε ένα τέτοιο μνημείο, για να μας θυμίζει να ντρεπόμαστε για την ανθρώπινη φάρα μας, για να μας υπενθυμίζει την συνενοχή μας στα εγκλήματα κάθε μορφής, μικρά ή μεγάλα, που διαπράχθηκαν, όταν εμείς κοιμόμασταν τον ύπνο του δικαίου, αλλά μέναμε άπραγοι και ανήμποροι απέναντι στο άδικο, όταν εμείς οι ίδιοι ταπεινωνόμασταν χωρίς καν να το αντιλαμβανόμαστε.
Γιατί εκεί έχουμε καταντήσει, εκτός όλων των άλλων. Πιο μεγάλη ταπείνωση, πεθαίνουμε.
ΥΓ. Καθρέφτης της κοινωνίας μας είναι όλα αυτά τα υποκείμενα, και μας το τρίβουν μέσα στη μούρη μας ευθαρσώς εφόσον δρουν δημοσίως και ανενόχλητα! Μια κοινωνία που έχει βάλει το ποδόσφαιρο στις καθημερινές ειδήσεις, ένα «άθλημα» που πρέπει πλέον να ντρεπόμαστε που υπάρχει σε αυτές τις συνθήκες που δημιούργησαν οι κάθε είδους μαφιόζικοι παράγοντές του.
ΥΓ2. Ας ενημερώσει κάποιος τους πρόσφυγες, ότι ΔΕΝ θέλουν να πάνε σ’ αυτήν την άθλια Ευρώπη.
