Προσφάτως, όλοι αυτοί οι άμεμπτοι ανακάλυψαν πρωτοφανείς και "ανατριχιαστικές" παρεμβάσεις μελών της κυβέρνησης (δηλ. της εκτελεστικής εξουσίας) στη λειτουργία της ανεξάρτητης Δικαιοσύνης, αναγορεύοντας εαυτούς μοναδικούς και φανατικούς θεματοφύλακες του κύρους του θεσμού της Δικαιοσύνης και των Ελλήνων Δικαστών.
Τα γεγονότα είναι λίγο-πολύ γνωστά, αφού η Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής εκάλεσε τους: Υπουργό και Αναπληρωτή Υπουργό Δικαιοσύνης Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κ. Νίκο Παρασκευόπουλο και Δημήτριο Παπαγγελόπουλο, για να εκφράσουν τις απόψεις τους και να δώσουν εξηγήσεις στα ερωτήματα που τίθενται από τα μέλη της Επιτροπής.
Ας δούμε όμως σε ποιά σημεία επικέντρωσαν οι συνάδελφοι βουλευτές της Ν.Δ. και ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ την κριτική τους και εκφράζοντας τις ανησυχίες τους ομίλησαν περί εξελίξεων που "δημιουργούν εξόχως νοσηρό κλίμα στη Δικαιοσύνη, υποσκάπτουν τα θεμέλια της ανεξαρτησίας της και κλονίζουν την εμπιστοσύνη των πολιτών στο θεσμό…".
Προκαταβολικά η απάντησή μου είναι ότι κρίνουν "εξ όνυχος τον λέοντα".
α) Διαμαρτύρονται για άνευ προηγουμένου "βουτιά" στην επετηρίδα για την επιλογή της ηγεσίας των Ανωτάτων Δικαστηρίων.
Χωρίς να τους παραπέμψω στα απίστευτα "μακροβούτια" που τα κόμματά τους διέπρατταν στο απώτερο και κοντινό παρελθόν, θα πρέπει να τονίσω και τα εξής: Η αξιολόγηση ανωτέρων δικαστικών λειτουργών δεν περιλαμβάνει ως μοναδικό κριτήριο την παλαιότητα. Για την επιλογή του πρώτου μεταξύ αρίστων, συνεκτιμώνται και άλλα στοιχεία, όπως ο υπολιπόμενος χρόνος παραμονής στο Σώμα, η ακεραιότητα, το ήθος και η αποδοχή του εκλεκτού από τους συναδέλφους του, η ευρύτητα σκέψης, η κοινωνικότητα και η εν γένει προσωπικότητά του.
Όλα αυτά τα στοιχεία συμπεριέλαβε στην επιλογή της η Κυβέρνηση μας και όχι την κομματική προτίμηση του επιλεγέντος, που ήταν, αν όχι το μόνο, αλλά το κυρίαρχο στις επιλογές που έκαναν οι τώρα αντιπολιτευόμενοι. Και εν πάσει περιπτώσει, οι επιλογές έγιναν από το πέρσι το καλοκαίρι. Τι τους ωθεί να ξανασερβίρουν "ξαναζεσταμένο πιάτο";
β) Εξοπλίστηκε, λέγουν η Πρόεδρος του Αρείου Πάγου νομοθετικά με πειθαρχική δικαιοδοσία έναντι των συναδέλφων της. Επ' αυτού η απάντηση ήλθε δια στόματος του κ. Παρασκευόπουλου, ο οποίος είπε ότι το παράξενο είναι γιατί δεν είχε μέχρι τώρα αυτή την αρμοδιότητα, ενώ όπως και οι ίδιοι ομολογούν με την αίτησή τους οι δικαστές ήδη ελέγχονται πειθαρχικά από έξι (6) ακόμα όργανα. Έλεγχος άλλωστε που εξαντλείται στην παραπομπή στο αρμόδιο όργανο που θα κρίνει και στο οποίο, βεβαίως δεν μετέχει εκ του νόμου ο ασκήσας τον έλεγχο.
γ) Ασαφώς και αορίστως αναφέρονται σε επώνυμες καταγγελίες παρεμβάσεων της κυβέρνησης σε δικαστικούς λειτουργούς. Αν έχουν στοιχεία ακριβή και επώνυμα οφείλουν και πρέπει να τα αποκαλύψουν. Πρέπει όμως να γνωρίζουν ότι η πολιτική και η εδραία και δημοκρατική πεποίθηση της κυβέρνησης και των Υπουργών μας είναι η αποχή από οποιαδήποτε παρέμβαση, ούτε καν υπόδειξη στους ανεξάρτητους λειτουργούς της δικαιοσύνης. Άλλοι είχαν υιοθετήσει και επιβάλει τους επιλεγμένους δικαστές που σταθερά και πανομοιότυπα έκριναν κάποτε απεργίες ως "παράνομες και καταχρηστικές".
δ) Υιοθέτησαν άκριτα την αναφορά της Εισαγγελέως Εφετών κας Τσατάνη κατά του κ. Παπαγγελόπουλου, ότι δήθεν της άσκησε πίεση και την απείλησε, προκειμένου να παραδώσει την δικογραφία κατά του Ανδρέα Βγενόπουλου. Με την αναφορά τους αυτή διερωτώμαι αν θέλησαν να προστατεύσουν τον Βγενόπουλο, ή να δικαιώσουν την ανωτέρω εισαγγελέα, η οποία ήταν η ίδια που πήρε την πρωτοβουλία να απευθυνθεί και να ζητήσει ραντεβού από τον κ. Παπαγγελόπουλο. Η απλή λογική λέει ότι εκείνος που επιθυμεί να χειραγωγήσει κάποιον αυτός θα επιδιώξει να τον συναντήσει και να συνομιλήσει μαζί του και όχι το αντίθετο. Αυτό, άλλωστε, είπε και ο Αν. Υπουργός κ. Παπαγγελόπουλος ερωτηθείς σχετικά.
Αυτά λοιπόν τα φοβερά, αθέμιτα και παρεμβατικά γεγονότα υπέδειξε η μείζων Αντιπολίτευση για να εμφανίσει την ανεξαρτησία και το κύρος της Δικαιοσύνης, πληττόμενο από την Κυβέρνησή μας.
Α! Να μην παραλείψω και αυτό που ο κος Βενιζέλος ανέφερε ως γεγονός που υπέβαλε σε δοκιμασία τις θεσμικές εγγυήσεις της εξωτερικής και εσωτερικής ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης. Ότι δηλαδή η κα Πρόεδρος του Αρείου Πάγου, υπέβαλε έγκληση για εξύβριση και δυσφήμιση κατά του καθηγητή της Νομικής Σχολής Αθηνών κ. Σταύρου Τσακυράκη για σαφώς καταφρονητικές εκφράσεις του με αφορμή την πρωτοβουλία της κας Θάνου να απευθυνθεί με επιστολή της στους ομολόγους της των κρατών- μελών της ΕΕ, όπου αναφέρει την τεράστια ανθρωπιστική κρίση που πλήττει τους Έλληνες προσπαθώντας να τους ευαισθητοποιήσει και κινητοποιήσει για να εκδηλώσουν παντοιοτρόπως τη συμπάθεια, την υποστήριξη και συμπαράστασή τους.
Γιατί η ενέργεια της κας Προέδρου του Αρείου Πάγου είναι καταδικαστέα ή υπερβαίνει τα εσκαμμένα; Δεν είναι αντιληπτό ότι το εάν ετρώθη η τιμή, η υπόληψη, η προσωπικότητα και το κύρος του οποιουδήποτε πολίτη, και βεβαίως και της κας Προέδρου ανάγεται στα επιτρεπτά ηθικά και νόμιμα δικαιώματά της;
Ποιοι είναι εκείνοι που θα αμφισβητήσουν ή θα προσπαθήσουν εμμέσως να περιστείλουν;
Αυτά, λοιπόν, είναι τα φοβερά και τρομερά που συμβαίνουν στο χώρο της Δικαιοσύνης και, κατά τους ανησυχούντες συναδέλφους της Αντιπολίτευσης θέτουν σε μείζονα δοκιμασία το επίπεδο προστασίας της ανεξαρτησίας της.
Όσο επιμένουν θα λαμβάνουν τις δέουσες απαντήσεις στις μεγαλοστομίες τους και την υποκρισία τους.
Θα έπρεπε όμως, προτού εμφανισθούν ως κήνσορες του δικαίου και της ηθικής να κάνουν τον κόπο να απαντήσουν σε κάποιες από τις 13 κραυγαλέες περιπτώσεις ωμών παρεμβάσεων, διαγραφών, αναστολών και απαλλαγών που ετέθησαν από τον Πρωθυπουργό στην προ ημερησίας διάταξης συζήτηση στη Βουλή την 22-3-2016, στα οποία δεν τόλμησαν οι αρχηγοί τους να βγάλουν ούτε κιχ και μέχρι και σήμερα εξακολουθούν να αποσιωπούν, ελπίζοντας ότι θα περιπέσουν στη λήθη.
Ο Ελληνικός Λαός όμως, γνωρίζει, θυμάται και δεν συγχωρεί!
