Στην Αργολίδα έγιναν τρεις συγκεντρώσεις μαζικές και επιτυχημένες. Αγρότες και Μικρομεσαίοι συμμετείχαν μαζικά, αλλά και εργαζόμενοι του Ιδιωτικού και Δημόσιου Τομέα, έκαναν αισθητή την παρουσία τους. Η Ομοσπονδία Επαγγελματιών, Βιοτεχνών και Εμπόρων Άργους έγκαιρα έβγαλε ανακοίνωση για συμμετοχή στην Απεργία στις 4 Φλεβάρη, στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ. Έγινε προσπάθεια να συνεδριάσουν Σωματεία και να πάρουν αποφάσεις. Κάποια το κατάφεραν.
Δύο μέρες πριν την Απεργία, ο Εμπορικός Σύλλογος Άργους κάλεσε την Ο.Ε.Β.Ε.Α. για να συντονιστούμε καλύτερα. Δεν μας ανακοίνωσε τις προθέσεις του και ενώ είχαν αποφασίσει να πάνε στην Αθήνα, με το Εργατικό Κέντρο Άργους, αποφάσισαν να κάνουν συγκέντρωση στο ¨Σιταροπάζαρο¨στο Άργος.
Είναι δικαίωμα του κάθε Φορέα να αποφασίζει σε ποια συγκέντρωση θα παρευρεθεί και με πιο πλαίσιο. Όμως σε κάθε φάση του Αγώνα, θα πρέπει να βγαίνουν πολύτιμα συμπεράσματα: Αν θέλουμε να έχουμε μικρές κατακτήσεις στο σήμερα, όπως πέτυχαν οι Αγρότες με το 10.000 € αφορολόγητο και να ανοίγει ο δρόμος για συνολικότερες αλλαγές στην Οικονομία που θα διασφαλίζει αξιοπρεπή διαβίωση για εμάς και για τις οικογένειές μας.
Το ΠΑΜΕ στους Εργαζόμενους και η ΠΑΣΕΒΕ στους Αυτοαπασχολούμενους, Βιοτέχνες και Μικρούς Εμπόρους, δεν είναι Κομματικές Παρατάξεις, δεν κατεβαίνουν σε Εκλογές Σωματείων και Ομοσπονδιών. Είναι Κινηματικές συσπειρώσεις από τα κάτω με ταξικό περιεχόμενο και Αντιμονοπωλιακή Κατεύθυνση. Βάζουν πλαίσια πάλης κάθε φορά με βάση το τι συμφέρει την συντριπτική πλειοψηφία των Μικρομεσαίων και των Εργαζομένων. Η μειοψηφία κάθε φορά τους κατηγορεί για διάσπαση και κομματικές γραμμές. Αυτοί που εγκαλούν το ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΕΒΕ, την ΠΑΣΥ στους Αγρότες για την ενότητα, δεν απαντούν στο ερώτημα: «Ενότητα, για ποιο σκοπό;». Όλοι αυτοί είναι συντονισμένοι πίσω από τις ξεπουλημένες ηγεσίες ΓΕΣΕΕ, ΓΕΣΕΒΕ, ΕΣΕΕ όπου εξυπηρετούν συγκεκριμένες μερίδες εργατικής αριστοκρατίας και μεγαλεμπόρων. Κρύβουν τον πραγματικό αντίπαλο, αποπροσανατολίζουν το Κίνημα, νοθεύουν εκλογές, δεν κάνουν τίποτα για την οργάνωση των συναδέλφων στα Σωματεία. Καλλιεργούν την ηττοπάθεια, το «δε γίνεται τίποτα», χωρίζουν το λαό όταν τον καλούν να παλέψει για τον κλάδο του, την επιχείρηση του, το «μαγαζάκι» του.
Αυτή την εικόνα δεν παρουσιάζουν τα Εργατικά Κέντρα Άργους και Ναυπλίου; Ο Κροκίδης δε κάλεσε τον Ελληνικό λαό να ψηφίσει «Ναι» στα μέτρα των δανειστών το καλοκαίρι; Η ΓΕΣΕΒΕ και η ΕΣΕΕ τα προηγούμενα χρόνια με τη συμμετοχή τους στους κοινωνικούς διαλόγους και τις θέσεις τους, δε νομιμοποίησαν τα βάρβαρα μέτρα και τις αντιλαϊκές πολιτικές;
Σήμερα δεν καταδικάζουν την εφαρμοζόμενη πολιτική, παρά μόνο ορισμένες από τις συνέπειές της. Αρνούνται να δουν τις αιτίες της κρίσης. Σπέρνουν ψεύτικες ελπίδες ότι με μια άλλα διαχείριση, στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μπορούν να έρθουν καλύτερες μέρες. Καλύτερες μέρες θα έρθουν, αλλά όχι για τους πολλούς. Οι «ντουφεκιές» που ρίχνουν σήμερα είναι άσφαιρες. Προσπαθούν να κρύψουν τις ευθύνες τους και να αποκτήσουν αγωνιστικά πιστοποιητικά.
Το ΠΑΜΕ βρέθηκε όλη την προηγούμενη περίοδο στην πρώτη γραμμή του Αγώνα. Τα μέλη του πρωτοστατούν και πολλές φορές απολύονται για την δράση τους. Το ΠΑΜΕ αναδεικνύει πως ο πραγματικός αντίπαλος του λαού, παρά την Κυβερνητική αλλαγή, είναι εδώ και κάνει κουμάντο. Είναι οι επιχειρηματικοί όμιλοι, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι μεγαλοξενοδόχοι, οι μεγαλέμποροι, όλοι αυτοί που τις συνέπειες της δικής τους κρίσης, φορτώνουν στις πλάτες του λαού. Συνεχίζουν να θησαυρίζουν πάνω στη δυστυχία της συντριπτικής λαϊκής οικογένειας. Εγκρίνουν τα μέτρα της κυβέρνησης.
Η Πανελλαδική Αντιμονοπωλιακή Συσπείρωση Επαγγελματιών Βιοτεχνών και Εμπόρων δηλώνει ξεκάθαρα πως ο επιχειρηματικός κόσμος δεν είναι ενιαίος.
· Τον μεγαλέμπορο δεν τον ενδιαφέρει να μειωθεί ο ΟΑΕΕ. Τον ενδιαφέρουν οι αθρόες εισαγωγές με σκληρό νόμισμα (το ευρώ) για να πετάξει από την αγορά βιοτέχνες και μικρούς εμπόρους.
· Τον βιομήχανο, τον ενδιαφέρει να περισσέψει κρατικό χρήμα για δάνεια και επιδοτήσεις. Να μειωθούν οι μισθοί.
· Τον αυτοκινητιστή, τον επαγγελματία – συνάδελφο, στο συνεργείο, στο ξυλουργείο, στο σιδηρουργείο, τον ενδιαφέρει να ανέβουν οι μισθοί γιατί αυτός δεν απασχολεί μεγάλο αριθμό εργαζομένων και γιατί έτσι ανεβαίνει η αγοραστική δύναμη των εργαζομένων.
· Τον χασάπη και τον λαϊκατζή, τον ενδιαφέρει να έχει μικρή φορολογία και κοινωνικό κράτος για να μπορέσει να τα βγάλει πέρα.
· Τον μεγαλέμπορο στο κρέας, τον ενδιαφέρει αντίθετα η άγρια φορολογία στους μικρούς ανταγωνιστές του, για να έχει αυτός φοροαπαλλαγές.
Έχουμε αντικρουόμενα συμφέροντα. Όλοι ισχυρίζονται ότι έχουν δίκιο. Και έτσι είναι. Το δίκαιο όμως των μεγάλων προϋποθέτει τον αφανισμό των μικρών συναδέλφων. Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση, δυο δρόμοι υπάρχουν. Ο ένας, αυτός της κυβέρνησης, που λέει ότι οι φτωχοί να πληρώσουν για τους φτωχότερους και το κεφάλαιο να μένει στο απυρόβλητο. Ο δεύτερος δρόμος, της μετατροπής, της αγανάκτησης και της οργής σε γνώση, οργανωμένο αγώνα μέσα από τα Σωματεία, ενάντια στο μονοπώλια και τις κυβερνήσεις που τα υπηρετούν.
Ο πρώτος δρόμος καλλιεργεί την απάθεια, την απογοήτευση και τελικά οδηγεί στα λουκέτα και τις αυτοκτονίες. Ο δεύτερος δρόμος, αποσπάει μικρές κατακτήσεις στο σήμερα και βάζει τα θεμέλια για συνολικότερες θετικές αλλαγές αύριο.
Ένα Σωματείο, μια Ομοσπονδϊα, πρέπει να διαλέξει δρόμο. Το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΕΒΕ, η ΠΑΣΥ δεν αγωνίζονται γενικά και αόριστα για όλους. Προωθούν την λαϊκή συμμαχία εργατών, μικρών αγροτών, μικρών εμπόρων, βιοτεχνών. Μόνο μια τέτοια συμμαχία φοβούνται οι αστικές κυβερνήσεις. Ακριβώς γιατί ανοίγουν το δρόμο για συνολικότερες αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας και της οικονομίας, προς όφελος του λαού.
Τέλος, για τους υποστηρικτές της άποψης «όλοι μαζί τα φάγαμε», τους αφιερώνω την εξής σημείωση: Στο ασφαλιστικό, τα χρήματα που πλήρωσαν οι προηγούμενες γενιές, λεηλατήθηκαν και ο ΟΑΕΕ παρουσιάζει σήμερα έλλειμμα 600 εκατ. Ευρώ, ενώ είχε πριν 20 χρόνια, αποθεματικά, 50 δις ευρώ.
Μας αποκοίμισαν με τις δήθεν ευκαιρίες για όλους και τα προγράμματα τις Ευρωπαϊκής Ένωσης, κρύβοντας έντεχνα ότι στην ελεύθερη αγορά για να είσαι ανταγωνίσιμος, πρέπει να διαθέτεις κεφάλαια, κάθετη παραγωγή, λογιστήριο. Έδιναν και σε κάποιου μικρούς ευκαιρίες, για να αγοράσουν μηχανήματα από την Ευρώπη. Αυτό το έκαναν για δουλεύουν τα εργοστάσιά τους. Τις περισσότερες φορές, όλος αυτός ο εξοπλισμός για μια μικρή επιχείρηση, ήταν άχρηστος. Δεν άλλαζε την θέση της στην αγορά. Π.χ. στο δικό μας επάγγελμα, στους ξυλουργούς, μπορούσαμε να λύσουμε τέτοια ζητήματα με τη συνεργασία. Δηλαδή, ένας συνάδελφος να έχει τόρνο. Κάποιοι άλλοι, συγκολλητική, ηλεκτρονική φρέζα, ώστε να εξυπηρετούν με οικονομικό όφελος για αυτούς, τους υπόλοιπους. Αν γινόταν αυτό, δε θα υπήρχαν σήμερα καταχρεωμένοι συνάδελφοι γι΄αυτά τα υψηλής τεχνολογίας μηχανήματα, όπου έχουν και υψηλό κόστος συντήρησης.
Γιώργος Πινάτσης
Πρόεδρος του Συνδέσμου Βιοτεχνών Ξυλουργών Αργολίδος
