Τα παιδιά του Σαν Μάρκο, άρχισαν να την φροντίζουν και μόλις τα κουταβάκια μεγάλωσαν λίγο, ένα ένα τους έβρισκαν σπίτι. Πέρασαν μερικοί μήνες ακόμα και μάζεψαν σιγα σιγά χρήματα για την στείρωση. Στειρώθηκε λοιπον η σκυλίτσα και της έδωσαν το όνομα ´Ηρα και αφού βρήκαν για τα κουτάβια σπιτάκι αυτη να μην είχε μια σκεπή πανω απο το κεφάλι της; Την πήραν σπίτι. Μικρό το σπίτι αλλα όπου υπαρχει αγάπη οι πάντες χωρούν. Το πρωί μαζί στη δουλειά, το βράδυ μαζί σπίτι. Ήταν η μασκότ πλέον του Πεζόδρομου και σχεδόν όλοι την γνώριζαν. Τη βλέπαμε να βολταρίζει στην πλατεία, να λιάζεται στον πεζόδρομο, να παίζει με τετράποδα και δίποδα. Τη βλέπαμε και τη χαιρόμασταν, γιατι δε βλέπαμε μονο ένα καλόψυχο αδεσποτούλι, βλέπαμε και την αγαπη που υπηρχε γύρω μας. Βλέπαμε την καλή πράξη.
Θα ήταν όμορφο να τελιώναμε την ιστορία μας εκεί, να σας γράφαμε ότι ζήσαν αυτοι καλα και η Ηρα καλύτερα. Δυστυχως η Ήρα ήταν από τα πρώτα ζωακια που δηλητηριαστηκαν την Κυριακη 10 Απριλίου. Δηλητηριάστηκε κοντά στον πεζόδρομο. Ξεψύχισε στο αυτοκίνητο στο δρόμο για το κτηνιατρείο, μπροστα στα μάτια των ανθρώπων που την φρόντιζαν και την αγάπησαν.
Όταν αργότερα τους μίλησα, μου ζήτησαν να κάνω κάτι, να κάνει ο Σύλλογος κάτι. <<Τι;>> Τους ρωταγα και ρώταγα και τον εαυτό μου παράλληλα. Τι μπορουμε να κανουμε; Οτι και να κανουμε τίποτα δε θα φέρει την Ήρα πίσω και τα άλλα τουλάχιστον 15 ζωάκια που δηλητηριάστηκαν την ίδια ημέρα. Μαύρισε η καρδιά μου. Καταλάβαινα τον πόνο τους. Πριν 2 χρονια είχα ζήσει τον ίδιο πόνο για δύο δικά μου σκυλάκια. Η Λιλή Ζωγράφου στο κείμενο της ´Στριγγλα και Καλλονη᾽ περιγραφει τόσο αληθινά όλους εμάς που έχουμε χάσει ένα ζωάκι που τόσο αγαπήσαμε:
Όταν κλαίμε για ένα σκυλί που χάσαμε, κλαίμε για μας. Που ορφανέψαμε, καθώς στερηθήκαμε την πιο τέλεια μορφή αγάπης, την πιο αθόρυβη και λιγότερο απαιτητική που γίνεται. Ίσως, λέω!
(Αφιαιρωμένο στη Ρία και στο Χρήστο και σε όλους αυτούς που έχασαν τα ζωάκια τους με τόσο άδικο τρόπο)
E. Πειρούνη
Δ.Σ. Φιλοζωικός Σύλλογος Λάιζα
Φιλοζωικός Σύλλογος Άργους Λάιζα Αρ. Πρωτ.: 524/2009 www.facebook.com/laizaargos
Θα ήταν όμορφο να τελιώναμε την ιστορία μας εκεί, να σας γράφαμε ότι ζήσαν αυτοι καλα και η Ηρα καλύτερα. Δυστυχως η Ήρα ήταν από τα πρώτα ζωακια που δηλητηριαστηκαν την Κυριακη 10 Απριλίου. Δηλητηριάστηκε κοντά στον πεζόδρομο. Ξεψύχισε στο αυτοκίνητο στο δρόμο για το κτηνιατρείο, μπροστα στα μάτια των ανθρώπων που την φρόντιζαν και την αγάπησαν.
Όταν αργότερα τους μίλησα, μου ζήτησαν να κάνω κάτι, να κάνει ο Σύλλογος κάτι. <<Τι;>> Τους ρωταγα και ρώταγα και τον εαυτό μου παράλληλα. Τι μπορουμε να κανουμε; Οτι και να κανουμε τίποτα δε θα φέρει την Ήρα πίσω και τα άλλα τουλάχιστον 15 ζωάκια που δηλητηριάστηκαν την ίδια ημέρα. Μαύρισε η καρδιά μου. Καταλάβαινα τον πόνο τους. Πριν 2 χρονια είχα ζήσει τον ίδιο πόνο για δύο δικά μου σκυλάκια. Η Λιλή Ζωγράφου στο κείμενο της ´Στριγγλα και Καλλονη᾽ περιγραφει τόσο αληθινά όλους εμάς που έχουμε χάσει ένα ζωάκι που τόσο αγαπήσαμε:
Όταν κλαίμε για ένα σκυλί που χάσαμε, κλαίμε για μας. Που ορφανέψαμε, καθώς στερηθήκαμε την πιο τέλεια μορφή αγάπης, την πιο αθόρυβη και λιγότερο απαιτητική που γίνεται. Ίσως, λέω!
(Αφιαιρωμένο στη Ρία και στο Χρήστο και σε όλους αυτούς που έχασαν τα ζωάκια τους με τόσο άδικο τρόπο)
E. Πειρούνη
Δ.Σ. Φιλοζωικός Σύλλογος Λάιζα
Φιλοζωικός Σύλλογος Άργους Λάιζα Αρ. Πρωτ.: 524/2009 www.facebook.com/laizaargos
.webp "ΑΡΓΟΛΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ")