Ιεροσόλυμα: Πάσχα στην Πόλη του Θεού

H Μεγάλη Εβδομάδα στα Ιεροσόλυμα είναι ένα ταξίδι στην Εβδομάδα Των Παθών, στον ομφαλό της Χριστιανοσύνης, μια περιπλάνηση στην “Πόλη Του Θεού”. Το Πάσχα στα Ιεροσόλυμα είναι μία μοναδική εμπειρία που αξίζει πραγματικά να ζήσει κάθε Χριστιανός, ενώ χαρακτηριστική είναι κάθε χρόνο η στιγμή που ο Πατριάρχης βγαίνει από τον Πανάγιο Τάφο και γίνεται κυριολεκτικά μάχη για να πάρουν οι πιστοί το Αγιο Φως...

Η Ιερουσαλήμ, ακόμη και μόνον σαν ιστορική πόλη της εποχής του Χριστού αξίζει κανείς να την επισκεφθεί, αφού διατηρεί ακόμη αναλλοίωτη την αρχαία της μορφή με ιδιαίτερη ευλάβεια και σεβασμό στα μνημεία, ενώ ένα ταξίδι εκεί είναι ενδιαφέρον και από πολιτισμικής άποψης, αφού εκεί συναντιούνται τρεις μεγάλες μονοθεϊστικές θρησκείες: ο Ιουδαϊσμός, ο Χριστιανισμός και ο Μωαμεθανισμός.

Η κορύφωση των Πασχαλινών δρώμενων στην Ιερουσαλήμ ξεκινάει τη νύχτα της Μεγάλης Τετάρτης προς τη Μεγάλη Πέμπτη με την αγρυπνία για τον Όρθρο της Μεγάλης Πέμπτης στον Πανάγιο και Ζωοδόχο Τάφο.

Το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής οι πιστοί ακολουθούν τη μαρτυρική πορεία του Χριστού στο Γολγοθά. Πρώτα παρακολουθούν τις Μεγάλες Ώρες της Μεγάλης Παρασκευής και στη συνέχεια ένας Αρχιερέας του Πατριαρχείου κρατώντας τον Σταυρό ξεκινά από το Πραιτώριο ακολουθούμενος από ιερείς και πιστούς να ανεβούν την οδό του Μαρτυρίου (Via Dolorosa).

Το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής (Μεγάλη Παρρησία, όπως λέγεται) είναι παρόντες ο Πατριάρχης, οι Αρχιερείς του Πατριαρχείου, οι εκπρόσωποι άλλων Ορθοδόξων Εκκλησιών, οι ιερείς και οι πιστοί και αναπαριστούν τα γεγονότα. Η Ακολουθία της Σταυρώσεως στον Γολγοθά, η Ακολουθία της Αποκαθηλώσεως στον τόπο της Αποκαθηλώσεως και εν συνεχεία και ενώ έχουν φτάσει μεσάνυκτα μεταφέρεται και ενταφιάζεται το Σώμα του Ιησού στον Πανάγιο Τάφο και οι προσκυνητές ακούνε το « Η ζωή εν τάφω κατετέθης Χριστέ…» αντικρίζοντας τον ίδιο τον Πανάγιο Τάφο και ψάλλοντας το «Αϊ γενεαί πάσαι ύμνον τη ταφή σου προσφέρουσι, Χριστέ μου».

Τελειώνοντας αργά η Ακολουθία αποχωρούν ψέλνοντας το «Ανάστα ο Θεός, κρίνον την γην ότι Συ κατακληρονομήσεις εν πάσι τοις έθνεσι», για να ξυπνήσουν το άλλο πρωί, σαν τις μυροφόρες, να τρέξουν στον Τάφο όχι για να αλείψουν με αρώματα τον Ιησού άλλα να μπορέσουν να βρουν μια άκρη να καθίσουν στο Ναό για να παρακολουθήσουν την Ακολουθία του Αγίου Φωτός.

Μάχη ολόκληρη γίνεται για να χωρέσουν οι πιστοί να παραστούν στην τελετή του Αγίου Φωτός στο Ναό, ενώ η κίνηση επιβλέπεται από αυστηρά μπλόκα αστυνομικών που φροντίζουν για τον έλεγχο και την τάξη.

Γύρω στη μία το μεσημέρι σβήνουν τα φώτα του Ναού και αρχίζει η Λιτανεία γύρω από τον Πανάγιο Τάφο με λάβαρα, εξαπτέρυγα και λαμπάδες. Πατριάρχης, Αρχιερείς και Ιερείς αφού τελειώσουν την Λιτανεία αρχίζουν να ψάλλουν το «Φως ιλαρόν…».

Όταν έρχεται η ώρα για το Άγιο Φως, ο Ορθόδοξος Πατριάρχης των Ιεροσολύμων εκδύεται την Αρχιερατική στολή, ερευνάται αν φέρει κάτι που να ανάβει φωτιά, φορά το λευκό χιτώνα μόνο και είναι έτοιμος να εισέλθει στον Πανάγιο Τάφο, ο οποίος Τάφος έχει ερευνηθεί από το πρωί από ειδικούς εκπροσώπους της Αστυνομίας και άλλων δογμάτων για να βεβαιωθεί ότι δεν υπάρχει ούτε σπίθα φωτός μέσα, έχει σφραγισθεί και φυλάσσεται αυστηρά.

Στη συνέχεια, ο Πατριάρχης, παίρνει τις δύο δεσμίδες από 33 κεριά (όσα και τα χρόνια του Ιησού) και μπαίνει στον τάφο και τη συνέχεια βγαίνει κρατώντας αναμμένα από Άγιο Φως τα κεριά και σαν ένα πύρινο κύμα απαλό μεταδίδει Άγιο Φως στα κεριά όλων των Χριστιανών.