Το έργο παρουσιάζει ένα μεσήλικο ζευγάρι, τον Μελ και την Έντνα, στην όχι και τόσο ειδυλλιακή Νέα Υόρκη. Τοίχοι λεπτοί σαν χαρτί, ενοχλητικοί γείτονες, 25,6% ανεργία, εγκληματικότητα, και μια ολική πλύση εγκεφάλου από τα ΜΜΕ , δίνουν τη ''συνταγή'' για τον τέλειο νευρικό κλονισμό, ''μαγειρεμένο'' από τον πολυβραβευμένο θεατρικό συγγραφέα, Neil Simon. Ανέβηκε για πρώτη φορά στο Broadway το 1971 και παίχτηκε για τρία συνεχόμενα χρόνια (800 παραστάσεις), με πρωταγωνιστές τους Peter Falk και Lee Grand, σε σκηνοθεσία Mike Nichols. Στη συνέχεια, έγινε κινηματογραφική ταινία με πρωταγωνιστές τους Jack Lemon και Ann Bancroft, σε σενάριο του ίδιου του Σάιμον.
O Neil Simon, έχει γράψει τριάντα τέσσερα θεατρικά έργα, τα οποία έγιναν όλα κινηματογραφικές ταινίες, σε σενάρια του ίδιου. Έχει τιμηθεί πολλές φορές με βραβεία Τόνι, Έμμυ, Πούλιτζερ, Χρυσές Σφαίρες. Όπως έχει πει ο Τζακ Λέμον για εκείνον «ο Νηλ, έχει την ικανότητα να πλάθει χαρακτήρες. Οι ήρωες του, ακόμα κι αν είναι σκάρτοι, ή αποτυχημένοι, ακόμα και με τα λάθη τους, είναι ανθρώπινοι. Δεν είναι εντελώς καλοί, ή εντελώς κακοί, είναι άνθρωποι σαν κι εμάς…»
Ο ίδιος ο Neil Simon, λέει για τη σχέση του με την κωμωδία: «Όταν ήμουν παιδί, σκαρφάλωσα σε μια μάντρα για να δω λαθραία την προβολή μιας ταινίας του Τσάρλι Τσάπλιν. Γέλασα τόσο πολύ, που έπεσα κάτω και άνοιξα το κεφάλι μου. Με πήγαν στον γιατρό, καταματωμένο και σκασμένο στα γέλια! Η άποψη που έχω για την απόλυτη επιτυχία μιας κωμωδίας, είναι ακριβώς αυτή: να κάνω το κοινό να πέσει στο πάτωμα, σπαρταρώντας από τα γέλια τόσο πολύ, που κάνα-δυο να λιποθυμήσουν κιόλας…»
Η ομάδα Definitely Maybe δημιουργήθηκε στο πλαίσιο του μαθήματος <<Θεατρική Παραγωγή>> του Πανεπιστημίου Καλών Τεχνών Τμήμα Θεατρικών Σπουδών Ναυπλίου.
Μπορεί τελικά η παράνοια όλου του κόσμου να χωρέσει σε ένα θέατρο 9,33 επί 4,76 τ.μ.; Definitely Maybe!
