Για μια ακόμα φορά είπε ψέματα. Αυταπάτες μπορεί να έτρεφαν όσοι ακολούθησαν τον ΣΥΡΙΖΑ, όσοι τον στήριξαν και τον ψήφισαν. Αυταπάτες που τους καλλιέργησε ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, για τη δυνατότητα φιλολαϊκής διαχείρισης ενός συστήματος έως το μεδούλι αντιλαϊκού, για τη δυνατότητα φιλολαϊκής μετάλλαξης της ευρωενωσιακής λυκοσυμμαχίας, για τη δυνατότητα να ικανοποιηθούν ταυτόχρονα και τα συμφέροντα του κεφαλαίου και του λαού. Ο ίδιος όμως ο ΣΥΡΙΖΑ, η ηγεσία του, ήξεραν πολύ καλά ότι η πολιτική στήριξης της κερδοφορίας του κεφαλαίου, ο στόχος της ανάκαμψης προϋποθέτει αντιλαϊκή επίθεση διαρκείας. Αυτό που επιχείρησαν και επιχειρούν είναι να περάσουν αυτήν την πολιτική με όσο το δυνατό μικρότερες εργατικές - λαϊκές αντιδράσεις. Γι' αυτό, άλλωστε, στηρίχθηκαν και στηρίζονται από το κεφάλαιο και τους διεθνείς συμμάχους του.
Την Τρίτη, ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας, στη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, δήλωσε σε ό,τι αφορά τον αυτόματο «κόφτη» δαπανών: «Ας μου επιτραπεί να ξεκαθαρίσουμε εδώ, για να διαλυθεί και η παραμικρή σκιά που μπορεί να έχει δημιουργηθεί. Ο μηχανισμός δημοσιονομικής διόρθωσης (...) Πρόκειται για έναν θεσμό που προβλέπεται, ήδη, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη. Προβλέπεται τόσο από τους μηχανισμούς twopack και sixpack όσο και από τον ελληνικό νόμο. Αυτό που προσθέσαμε εμείς δεν ήταν τίποτα άλλο από συγκεκριμένες εγγυήσεις για την αυτόματη εφαρμογή της διόρθωσης σε περίπτωση απόκλισης από τους στόχους της Συμφωνίας. Μιας διόρθωσης που, ούτως ή άλλως, υποχρεούσαι, όταν δεν πιάνεις τους στόχους...».
Ομολόγησε, δηλαδή, ότι στο πλαίσιο της ΕΕ είναι μονόδρομος τα μνημόνια διαρκείας για τους λαούς. Αυτό δεν το ανακάλυψαν χτες. Η στρατηγική της λυκοσυμμαχίας είναι προ πολλού αποφασισμένη, με γνώμονα τα συμφέροντα των μονοπωλίων και είναι ολετήρας για τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα. Ποιος μπορεί να ισχυριστεί στα σοβαρά ότι δεν τη γνώριζε; Οταν, μάλιστα, παρόμοια αντιλαϊκά μέτρα προωθούνται σε όλα τα κράτη - μέλη, έχουν δεν έχουν μνημόνια και τρόικες.
Οταν ο Αλ. Τσίπρας περιδιάβαινε τα συνέδρια βιομηχάνων και άλλων τμημάτων του κεφαλαίου, διεθνή φόρα, λέσχες και ινστιτούτα των καπιταλιστών, καταθέτοντας διαπιστευτήρια για την ικανότητά του να διαχειριστεί την εξουσία τους στην Ελλάδα, να υπηρετήσει το στόχο ανάκαμψης της καπιταλιστικής κερδοφορίας, δεν το έκανε με την αυταπάτη ότι οι λύκοι θα γίνουν πρόβατα, αλλά γνωρίζοντας ότι η διαχείριση που διεκδικούσε ήταν από χέρι αντιλαϊκή. Οτι η καπιταλιστική οικονομία έχει τα «δόγματά» της, όπως ξεκαθάριζε ο τότε πρόεδρος του ΣΕΒ, που καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να τα αγνοήσει. Κι αυτά τα «δόγματα» υπαγορεύουν την αδιάκοπη αντιλαϊκή επίθεση, πόσο μάλλον σε μια περίοδο που η ανάκαμψη της κερδοφορίας της παραμένει ζητούμενο.
