Χειροτονία νέου Ιερέα από τον Μητροπολίτη Αργολίδος Νεκτάριο στη Νέα Κίο (βίντεο)

 Ανήμερα της εορτής των Μυροφόρων , Κυριακή 15 Μαΐου 2016 στον Ιερό Ναό της Αγίας Ειρήνης Νέας Κίου στην Αργολίδα τελέσθηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αργολίδος κ. Νεκταρίου, με τη συμμετοχή ιερέων και διακόνων καθώς και ευσεβών πιστών.

Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος μέσα σε κλίμα συγκινήσεως προέβει εις χειροτονία του Διακόνου Μιχαήλ Καλαμαρά, σε Ιερέα. Ο νεοχειροτονηθείς, βαθιά συγκινημένος από το Μυστήριο της Ιεροσύνης, ευχαρίστησε τον Μητροπολίτη για την τιμή που του έκανε, την οικογένεια του, τον πνευματικό του πατέρα π. Σπυρίδων Βασιλάκο, από την Μητρόπολη Θηβών και Λεβαδείας και ιερέα στον Ιερό ναό του Ευαγγελιστού Λουκά στη Θήβα ,τον καθηγητή του Ιερέα π. Νικόλαο Λουδοβίκο κι όσους παραβρέθηκαν στην χειροτονία του.

Ο νέος Ιερέας με ρίζες από την Κωνσταντινούπολη, κατάγεται από την Άμφισσα και έμενε τα τελευταία χρόνια στην Αθήνα. Στην χειροτονία παραβρέθηκε προσευχόμενος κι ο Μητροπολίτης Τριπόλεως και Χώρας κ. Εφραίμ, από το Πατριαρχείο Αντιοχείας. Στην χειροτονία παραβρέθηκαν κι ο βουλευτής Αργολίδος Γ.Ανδριανός ,ο θεματικός αντιπεριφερειάρχης Πελοποννήσου Β.Σιδέρης ,ο επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης του Δήμου Ναυπλιέων Χρ. Γραμματικόπουλος και πολύς κόσμος.

Ο Γέροντας Εφραίμ Κυριάκος του οποίου η φήμη είναι μεγάλη μεταξύ των Ορθοδόξων σε όλο τον κόσμο, επέλεξε την Μπασκίντα ως το πιο κατάλληλο μέρος για να ιδρύσει δικό του μοναστήρι μετά την επιστροφή του στον Λίβανο από το Άγιο Όρος, όπου και έζησε ως μοναχός στην Ιερά Μονή του Αγίου Παύλου.

Είναι γεγονός ότι ήταν κάτω από την καθοδήγηση του πνευματικού του πατέρα εκεί, του Γέροντα Παρθενίου (που είναι ένας πολύ γνωστός και σεβαστός Άγιος Πατέρας της Ορθόδοξης Εκκλησίας), ο οποίος είναι ο Ηγούμενος της Μονής μέχρι σήμερα, που ο Γέροντας Εφραίμ Κυριάκος γύρισε στο Λίβανο. Κάτω από τη δικαιοδοσία του Παναγιωτάτου Μητροπολίτη του Όρους Λιβάνου, Γεωργίου Χόντρ, ο Γέροντας Εφραίμ Κυριάκος ίδρυσε την Ιερά Μονή του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στην Μπασκίντα, και σήμερα είναι ο Ηγούμενος εκεί, και έχει πολλούς μοναχούς κάτω από την πνευματική του επίβλεψη.

Αν και ο Γέροντας Εφραίμ, ως Ηγούμενος έχει τις ευθύνες για το δικό του μοναστήρι, εξυπηρετεί επίσης τις πνευματικές ανάγκες των γειτονικών χωριών, αλλά βρίσκει ακόμα χρόνο για να δώσει διαλέξεις και να κάνει συχνές επισκέψεις στους μαθητές και τα πνευματικά του παιδιά στη Θεολογική Σχολή του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού, καθώς και να επισκεφτεί πολλά άλλα μοναστήρια και ενορίες στο Λίβανο, τη Συρία και την Ιορδανία, καθώς και στη Βόρεια Αμερική. Πρόσφατα κτίστηκε μια νέα εκκλησία στο μοναστήρι, η οποία μυρώθηκε από τον Μητροπολίτη Γεώργιο, και ρυθμίστηκε για την αδελφότητα έτσι ώστε να μπορούν να προσεύχονται μόνοι και με την ησυχία τους. Ο προστάτης άγιος της εκκλησίας είναι ο Άγιος Εφραίμ ο Σύρος. Το μοναστήρι είναι 1200 μέτρα πάνω από την θάλασσα και η θέα από εκεί είναι πραγματικά πολύ εντυπωσιακή.

Χειροτονία εις πρεσβύτερον (ομιλία νέου Ιερέα)

Σεβασμιώτατε πάτερ και επίσκοπε Αργολίδος κ. κ. Νεκτάριε, μετά από πέντε μήνες θητείας μου στην εις διάκονον χειροτονία, βρίσκομαι ενωπιόν σας αναμένοντας την χειροθεσία σας στο δεύτερο βαθμό αφιέρωσης – εκείνην του ιερέως. 

Θέλω Σεβασμιώτατε να σας εξομολογηθώ ότι όλα μου τα οράματα και επιθυμίες για την ένταξή μου στον κλήρο είχαν και έχουν μια αγιογραφική αφετηρία. Αυτή τη φορά η αφετηρία δεν μπορεί να είναι άλλη από την επικείμενη εορτή των εορτών, αυτήν της Πεντηκοστής γενέθλιον ημέρα της εκκλησίας. Όπως καλύτερα από όλους μας γνωρίζετε, τα σημαντικά γεγονότα και σταθμοί της Καινής Διαθήκης είχαν την σκιά και προεικόνισή τους στην Παλαιά Διαθήκη.

 Συγκεκριμένα, την προεικόνιση της Πεντηκοστής βρίσκομαι στο ανάγνωσμα του εσπερινού της παραμονής της Πεντηκοστής από το βιβλίο των Αριθμών. Εκεί, ο προφήτης Μωυσής αποκαμωμένος από την σκληροκαρδία και απιστία που χαρακτήριζε τον λαό Ισραήλ, εκφράζει την κόπωσή του αλλά και την οργή του εναντίον του λαού Ισραήλ προς τον Κύριο. Όπως είναι φυσικό ο Κύριος αντιμετωπίζει με κατανόηση την αγανάκτηση του προφήτη Μωυσή με μια προτροπή. Να διαλέξει εβδομήντα πρεσβυτέρους από το στρατόπεδο Ισραήλ, να τους φέρει στη σκηνή του μαρτυρίου όπου θα θέσει το πνεύμα του σ’ αυτούς, για να αποτελέσουν βοηθούς στο έργο του Μωυσέως για την διοίκηση του λαού Ισραήλ. Κατά την επιφοίτηση απουσίαζαν δύο από τους πρεσβυτέρους οι οποίοι όμως οράθηκαν να προφητεύουν στο στρατόπεδο. Ο Ιησούς του Ναυή, ζήτησε από τον Μωυσή να τους απαγορεύσει να προφητεύουν, για να πάρει την απάντηση. Ζηλωτυπής υπέρ εμού; μακάρι όλος ο λαός του Θεού να ήταν προφήτες και ο Κύριος να επέθετε επ’ αυτούς το πνεύμα Του.

Ανάμεσα σ’ αυτούς τους δύο Σεβασμιώτατε τολμούσα και τολμώ να οραματίζομαι και να τοποθετώ τον εαυτό μου. Βρίσκομαι εδώ μπροστά σας, στο σολέα του Ιερού ναού Αγίας Ειρήνης Νέας Κίου όντας ένας από τους δύο πρεσβυτέρους που ο νεολογισμός της γενιάς μου ονομάζει στη γλώσσα της «ξέμπαρκους».

Ναι Σεβασμιώτατε είμαι ένας ξέμπαρκος που τολμώ να ζητώ την χειροθεσία σας και έχοντας το θάρρος μου σ’ αυτό που ο Ιωάννης λέει στο ευαγγέλιο του ότι το πνεύμα όπου θέλει πνέει, ή ποιος γνώρισε τον Νουν του Κυρίου; και αλλού ποιος μπορεί να γίνει σύμβουλος Του; πράγμα που ομολόγησε και ο Μωυσής όταν του ζητήθηκαν εξηγήσεις για τους δύο επιπλέον βοηθούς του που συνελήφθησαν από τους πρεσβυτέρους του στρατοπέδου να προφητεύουν.

Στις ημέρες μας η αδυναμία των ανθρώπων να εξασκήσουν εμπιστοσύνη στον Κύριο και να έχουν τα θάρει τους Σ’ αυτόν, είναι χειρότερη από εκείνη του λαού Ισραήλ, που είδε την ερυθρά θάλασσα να χωρίζεται και να διαβαίνουν διαμέσου της, ήπιαν νερό από την πέτρα της ερήμου, έφαγαν το μάνα εξ’ ουρανού, κατασπάραξαν τα ορτύκια που τους έστειλε, αλλά δεν εξίσκισαν κόκο συνάπεος από πίστη στον ευεργέτη τους. Αντίθετα νοσταλγούσαν τα σκόρδα και τα κρεμμύδια της Αιγύπτου, ή με αγιογραφικά λόγια άφησαν τον Κύριο που είναι η πηγή του ζωντανού ύδατος και έσκαψαν λασπόλακους για να πίνουν νερό, και ακόμα χειρότερα ζήτησαν από τον Ααρών να τους κατασκευάσει χρυσούν μόσχον για να λατρεύσουν και μετά σαράντα χρόνια παιδείας και νουθεσίας από τον Θεό τους δεν κατόρθωσαν να μάθουν αυτό που ευαρεστεί τον Θεό και που δεν είναι τίποτε άλλο από την πίστη και εμπιστοσύνη τους σ’ Αυτόν.

Ο σημερινός άνθρωπος αρνείται να παραδεχτεί αυτό που ο Απ. Παύλος αποκάλυψε στους Αθηναίους, στον Άρειο Πάγο ότι ζούμε εσμέν και υπάρχομεν μέσα στην πρόνοια και τις προμήθειες του Δημιουργού μας. Αντί να επωφεληθεί απ’ την γνώση που έχει πληθυνθεί στις ημέρες μας και που η κάθε επιστημονική ανακάλυψη δείχνει και παραπέμπει στην σοφία και αγάπη του Δημιουργού και πλάστη του, ο σημερινός άνθρωπος έχει κατασκευάσει ένα σύγχρονο χρυσούν μόσχον, και έχει ειδωλοποιήσει τα κατορθώματα της επιστήμης μάλλον – παρά να λατρεύσει τον Δημιουργό Του. 

Όσον αφορά την εκκλησία μας, είναι κοινή διαπίστωση ότι υπάρχει έλλειψη του προφητικού λόγου. Η αντίληψη του μέσου εκκλησιαζόμενου για τον προφητικό λόγο παραπέμπει περισσότερο στην πρόβλεψη μελλοντικών γεγονότων στην ιδιωτική τους ζωή ή στην καλύτερη περίπτωση στο προορατικό χάρισμα των σύγχρονων γεροντάδων. Σε αντίθεση με εκείνο που ο Παύλος λέει για την προφητεία και τον προφητικό λόγο ότι είναι το Φως για την κατανόηση του Θείου θελήματος. Και το Θείο θέλημα είναι η σάρκωση του Θεού Λόγου στον 21ο αιώνα. Αυτό αποτελεί το άθλημα και πρόκληση για κάθε χριστιανό της εποχής μας. Αν αποτύχουμε σ’ αυτό το άθλημα, ο Λόγος του Σταυρού που για τον Απόστολο Παύλο αποτελούσε το νόημα της ζωής του κινδυνεύει να ματαιωθεί στη πράξη, να γίνει ένας ακτιβισμός που καμία σχέση έχει με το Θεό Λόγο ή την Σοφία του Θεού. Θα θεωρήσω και θεωρώ την μεγαλύτερη ευλογία να συνεργαστώ μαζί σας στην άρθρωση του προφητικού λόγου στη μητρόπολη Αργολίδος. 

Γνωρίζω ότι το έργο αυτό δεν μπορεί εύκολα να διακονηθεί στον οίκο της πίστεως που είναι η εκκλησία. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός μας έχει προειδοποιήσει για την δυσκολία αυτού του έργου με την ρητορική ερώτηση εάν θα βρει την πίστη κατά την Δευτέρα Του έλευση. Η απάντηση στη ρητορική αυτή ερώτηση του Κυρίου μας είναι προφανής. Ο σημερινός άνθρωπος συγχέει την πίστη με την γνώση – έννοιες εντελώς ασυμβίβαστες. Ο Απ. Παύλος ρητά μας πληροφορεί ότι η πίστης και η γνώση είναι αμοιβαία αποκλειόμενες και προφητεύει ότι στη Βασιλεία του Θεού θα καταργηθεί τόσο η πίστης όσο και η ελπίδα από την πραγματικότητα της Βασιλείας των ουρανών. Συγκεκριμένα μας ρωτά … «τι να πιστεύουμε, αυτό που θα βλέπουμε; και τι να ελπίζουμε, αυτό που θα βιώνουμε;».

Σεβασμιώτατε η πίστης για τους περισσότερους ανθρώπους της εποχής μας είναι κάτι σαν ευχολόγιο. Αγνοούν την οντολογία της και την δυναμική της. Ότι έχει πετύχει ο άνθρωπος διαχρονικά τόσο στον πνευματικό τομέα όσο και στον επιστημονικό είναι έργο της πίστης. Η άρνηση της πίστης και της δυναμικής της αποτελεί αναπηρία και στη συνέχεια οδηγεί στην έκπτωση αξιών και απόγνωση που χαρακτηρίζει την εποχή μας. Πολλά πράγματα που θεωρούνται καθημερινή πρακτική και εφηρμοσμένη γνώση προϋπήρξαν – διεργασίες της πίστεως – ή όπως χαρακτηριστικά είπε ένας σύγχρονος στοχαστής … «η επιστήμη αποτελεί το νεκροταφείο της Πίστης», δηλαδή κάτι ξεκινάει σαν πίστη και όταν καταλήξει να γίνει εφαρμογή δηλαδή επιστήμη έχει ολοκληρώσει την αποστολή του.

Σεβασμιώτατε πατέρα και επίσκοπε Αργολίδος η σάρκωση του Θεού και Λόγου στον 21ο αιώνα αποτελεί την μεγαλύτερη πρόκληση της εποχής μας. Αποτελεί και θα αποτελέσει την πέτρα σκανδάλου και το λίθο προσκόμματος για τον αλαζόνα και αποϊεροποιημένο σύγχρονο άνθρωπο. Η πέτρα όμως αυτή όπως μας πληροφορεί ο ουρανοβάμων Παύλος ευρέθει να είναι ο ακρογωνιαίος λίθος στο ναό του Σολομώντος δηλ. ο Ιησούς Χριστός.

Με αυτή την προφητική εικόνα στο νου μου και πλήρη συναίσθηση της ανθρώπινης αδυναμίας σας πλησιάζω Σεβασμιώτατε ζητώντας από εσάς το δεύτερο βαθμό της ιεροσύνης έχοντας το θάρρος μου στον Παράκλητο που τα ελλείποντα συμπληρώνει και τα ασθενή θεραπεύει. Τους τελευταίους πέντε μήνες έχω βιώσει δίπλα σας τις παραπάνω ιδιότητες του Παρακλήτου. Η εγκαταβίωση μου στο επισκοπείο σας ήταν και θα είναι μια κατά Χάρην ευλογία.

Σεβασμιώτατε θέλω να σας ευχαριστήσω γι’ αυτήν την εμπειρία και την πατρική σας στοργή και φροντίδα που απλόχερα μου προσφέρατε και προσφέρετε. Η ευγνωμοσύνη μου επεκτείνεται και στους συνεργάτες σας, τον Άγιο Πρωτοσύγκελο κύριο Χρυσόστομο Μιχαλόπουλο και στους πατέρες Δημοσθένη και Ηλία Γάτσιο στους οποίους εμπιστευτήκατε την λειτουργική μου κατάρτιση, καθώς και στους υπόλοιπους αδελφούς της Ιεράς Μητροπόλεως Αργολίδος. Η αναστροφή μου μαζί τους αποτέλεσε και αποτελεί πράξη του … τι καλόν και τι τερπνόν να κατοικούσιν αδελφοί εν ομονοία.

Όσον αφορά το οικογενειακό και ακαδημαϊκό μου βιογραφικό καθώς και στον πνευματικό μου πατέρα Σπυρίδωνα Βασιλάκο αναφέρθηκα στην εις διάκονον χειροτονία μου και δεν θα ήθελα να κουράσω επαναλαμβάνοντας το - την αγάπη σας και το πλήρωμα της σημερινής συνάξεως – παρά μόνο να τους ευχαριστήσω μια φορά ακόμα και να υποσχεθώ ότι οι προσευχές μου θα τους συνοδεύουν όσο θα βλέπω το πρόσωπο της Αναφοράς κατά την τέλεση των ιερατικών μου καθηκόντων.

Και τώρα ιδού εγώ Σεβασμιώτατε, του Κυρίου συνεργούντος ζητώ το χάρισμα της Πεντηκοστής που ελάβατε με την εις επίσκοπον χειροτονία σας να το επεκτείνετε εις εμέ τον αχρείων δούλον σας. Γένοιτο!!!