Ήταν Αμερικανίδα (γαλλικής καταγωγής) και κόρη γάλλου διπλωμάτη. Γεννήθηκε το 1785 στη Φιλαδέλφεια και μεγάλωσε στις ΗΠΑ. Από πολύ νωρίς έγινε γνωστή για τις μεγάλες της γνώσεις και μόρφωση, αλλά και για την τάση της να εξερευνά το μυστήριο. Αργότερα παντρεύτηκε τον γάλλο στρατηγό Σαρλ Λεμπρέν, Δούκα της Πλακεντίας.
Μαζί του απέκτησε μια κόρη, την Ελίζα και αργότερα μετά τον χωρισμό τους, εγκαταστάθηκε με το παιδί της στην Ελλάδα, αγωνιζόμενες και οι δύο για την ελληνική επανάσταση του 1821.
Η Δούκισσα της Πλακεντίας είχε προηγουμένως γνωριστεί με τον Ιωάννη Καποδίστρια – τότε υπουργό Εξωτερικών της Ρωσίας- και το 1829, όταν πια εκείνος ήταν κυβερνήτης του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους, εγκαταστάθηκε στο Ναύπλιο. Την περίοδο εκείνη, προέκυψε το μεγάλο μυστήριο.
Το 1831, οι Μαυρομιχαλαίοι σκότωσαν στο Ναύπλιο τον Καποδίστρια. Τότε η Δούκισσα τύπωσε φυλλάδιο, με το οποίο συνέχαιρε τα αδέλφια για τον φόνο του κυβερνήτη, αποκαλώντας τον… «αηθή» και τους υπερασπίστηκε. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που υπέθεσαν ότι ουσιαστικά πίσω από η δολοφονία του βρισκόταν εκείνη.
Ακόμα μεγαλύτερο μυστήριο προέκυψε περί το 1836, όταν στη διάρκεια ενός ταξιδιού στη Βηρυττό, πέθανε ξαφνικά, σε νεαρή ηλικία, η κόρη της Δούκισσας, η Ελίζα. Ήταν τόση η θλίψη της για το χαμό της ώστε δεν μπόρεσε να αποδεχτεί ποτέ εκείνο το γεγονός! Και έτσι, αποφάσισε, να «εκδικηθεί» τον Θεό, επειδή θεώρησε ότι δεν προστάτεψε την κόρη της. Και γι’ αυτό απαρνήθηκε τη χριστιανική της πίστη.
Με την επιστροφή της στην Ελλάδα, ταρίχευσε το πτώμα της κόρης της και το έβαλε μέσα σε γυάλα, όπου είχε χαμηλή θερμοκρασία, προκειμένου αυτό να παραμένει σχετικά άφθαρτο. Το πιο σημαντικό όμως ήταν ότι φερόταν στο άψυχο κορμί του παιδιού της σαν να ήταν ζωντανή ενώ δεν είχε ανακοινώσει σε κανέναν το θάνατό της.
Αυτή η ιστορία κράτησε πάνω από 10 χρόνια. Μέχρι δηλαδή την πυρκαγιά που ξέσπασε στο υπόγειο του σπιτιού της Δούκισσας, στις 19 Δεκεμβρίου του 1847, η οποία και αποτέφρωσε εντελώς το βαλσαμωμένο κορμί της κόρης της. Έκτοτε και μέχρι το θάνατό της, το 1854, έγινε ακόμα πιο απόμακρη από τον κόσμο και πολύ πιο παράξενη, ενώ σταμάτησε να δέχεται επισκέψεις και απομονώθηκε τελείως στον εαυτό της.
Δήλωνε πλέον αντίχριστη και έφτασε στο σημείο να ασπαστεί επίσημα τον εβραϊσμό και να μελετάει τα ιουδαϊκά γραπτά, ιδιαίτερα το Ταλμούδ. Με τα χρήματά της βοήθησε την εβραϊκή θρησκευτική κοινότητα της Ελλάδας και χρηματοδότησε τις ανασκευές πολλών συναγωγών όπως για παράδειγμα εκείνη της Χαλκίδας. Την ίδια περίοδο πολεμούσε σκληρά τον πρώτο βασιλιά της Ελλάδας, τον Όθωνα και τη βασίλισσα Αμαλία, στρώνοντας διάφορες πλεκτάνες και μηχανορραφίες εναντίον τους.
Το μέγαρό της, πάνω στην Πεντέλη, έγινε επίκεντρο τεράστιου ενδιαφέροντος. Κι αυτό διότι εκεί η Δούκισσα μάζευε μερικές φορές την εβδομάδα τους πολύ παράξενους φίλους της και κλείνονταν όλοι μαζί στον πύργο, όπου πραγματοποιούσαν τα μυστηριώδη τους «συμπόσια».
Ο δύστροπος χαρακτήρας της και η περιθωριακή της συμπεριφορά, σε συνδυασμό με τις νέες της παρέες, οδήγησαν τον κόσμο στο να την θεωρήσει ότι επιδίδεται σε σατανολατρείες κλπ ενώ παράλληλα υπήρχαν ψίθυροι για τις σχέσεις της με διάφορους ληστές της εποχής που δρούσαν εκείνη την περίοδο στην Αττική. Πασίγνωστα άλλωστε είναι όσα κατά καιρούς έχουν ειπωθεί για τη σχέση της με τον λήσταρχο Νταβέλη. Επρόκειτο για μια ερωτική σχέση ανάμεσα σε δύο τόσο περίεργες φιγούρες ή μήπως ο δεσμός τους έφτανε ακόμα μακρύτερα και ήταν καθαρά πνευματικός – υπερφυσικός; Στον πύργο της Δούκισσας κρύβονται πάρα πολλά μυστικά ακόμη και σήμερα…
