Την παραμονή της εορτής του Αγίου Γεωργίου αναβιώσε με πρωτοβουλία του Πολιτιστικού Συλλόγου Λευκακίων, το παλαιό έθιμο της περιφοράς της Ιερής Εικόνας του Αγίου Γεωργίου με τα άλογα.
Η πομπή ξεκίνησε από την εκκλησία του χωριού όπου τελείται εσπερινός και ύστερα έφιπποι, γυναίκες και άνδρες πήραν την εικόνα από τον Ιερέα π Ηλία Γάτσιο και την περιεφεραν στο χωριό.
Νωρίτερα τελέστηκε ο εσπερινός του Αγίου Γεωργίου από την Ιερέα π Ηλία Γάτσιο.
Κάθε χρόνο πάρα πολύς κόσμος παρακολουθεί και συμμετέχει στην περιφορά της εικόνας. Ο καθένας τους θα φέρει το τάμα του, θ’ ανάψει το κερί και τη λαμπάδα του, θα ευχαριστήσει τον Άγιο Γεώργιο για την φώτιση και την ελπίδα που του έδωσε ή θα τον παρακαλέσει για τα δύσκολα της ζωής του.
Ο καβαλάρης Άγιος Γεώργιος ο τροπαιοφόρος, ο δρακοκτόνος κατά την παράδοση, ήταν και εκείνος Άγιος όλων των ανθρώπων, αλλά ιδιαίτερα των τσοπάνηδων, των ξωμάχων, των γεωργών. Για τους τσοπάνηδες η γιορτή του Αϊ Γιώργη είναι σημαδιακή, θα κάνουν σημαντικές συμφωνίες, θ’ ανέβουν στα βουνά να βοσκήσουν τα κοπάδια τους.
Τότε που το περήφανο άλογο ήταν το δεξί χέρι του κάθε ξωμάχου, ο ακούραστος σύντροφος του, το καμάρι και το στολίδι του σπιτιού, κούρευαν και στόλιζαν τα όμορφα τους άλογα, καβαλίκευαν και τιθάσευαν τα νεαρά, αγόραζαν γρήγορα - γιοργαδίτικα άλογα (αραβανωτά), για το πανηγύρι ειδικά.
Θα τους φορούσαν χειροποίητα ρούχα (κουβέρτες της καβάλας), ακριβή υφαντή, όμορφα στολίδια και πάγαιναν καβάλα παραβγαίνοντας ο ένας τον άλλον στο πανηγύρι του Άγιο- Γιώργη. Στο πανηγύρι του χωριού τους ή τα γύρω χωριά.
Και έμπαιναν μπροστά πρώτοι –πρώτοι οι καβαλάρηδες της λιτανείας της θαυματουργής εικόνας του Τροπαιοφόρου Αγίου Γεωργίου, όχι μόνο γύρω από τα σπίτια , αλλά και στα χωράφια και στους ελαιώνες και στα περιβόλια και στις στάνες.
Τα λάβαρα μπροστά και η εικόνα στο πιο όμορφο άλογο που θα το ιππεύει και θα την βαστάζει ο πιο νέος ο πιο καλός καβαλάρης. Πίσω τα’ άλλα άλογα που με τη χάρη τους, την ομορφιά τους και το βηματισμό τους, δίνουν χαρά, ελπίδα, αισιοδοξία.
