Πλήθος κόσμους συνόδευσε την μεταφορά των ιερών λειψάνων από τον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Επιδαύρου όπου φυλάσσονται μέσα σε λάρνακα στον Ναό του Αγίου Λεωνίδη. Ανάμεσα στους πιστούς και ο βουλευτές Αργολίδας Αδριανός και Μανιάτης και ο Δημαρχος Επιδαύρου κ Γκάτσιος
Άγιος Λεωνίδης
Μεταξύ της πόλης της Νέας Επιδαύρου και του Αγίου Μάρτυρος Λεωνίδη και της συνοδείας Αυτού, αποτελούμενης από επτά γυναίκες, υπάρχει ιερός και άγιος δεσμός. Πότε άρχισε αυτή η αγία σχέση δεν γνωρίζουμε ακριβώς. Όμως, κάποια στοιχεία που υπάρχουν μαρτυρούν την ιερή αυτή σχέση.
Το 1833 ο τότε εφημέριος της κοινότητας ιερεύς Νικόλαος Νάτσουλης, έκτισε ναό προς τιμήν και δόξα του Αγίου Λεωνίδη. Ο Άγιος Λεωνίδης αποκαλείται, στο απολυτίκιο του «Μέγας πρόμαχος Επιδαύρου».
Το 1916 μετά από συνεχή Σχετικά με την ανακάλυψη των οστών του Αγίου Λεωνίδη του επωνομαζόμενου Τροιζήνιου, μας αναφέρουν ότι:
• Μια μαυροφορούσα εμφανίστηκε στον ύπνο ενός Επιδαύριου και του είπε «πήγαινε να σκάψεις εκεί και θα βρεις θησαυρό». Πήγε και βρήκε μια εικόνα της Παναγίας.Εκεί χτίστηκε ναός, αυτός που βρίσκεται πλάϊ στο δρόμο Επιδαύρου – Δρυόπης, κάτω από τη Νέα Επίδαυρο.
• Λίγο καιρό αργότερα η ίδια μαυροφορούσα του είπε να πάει να σκάψει αλλού και θα βρει μεγαλύτερο θησαυρό. Πήγε και βρήκε μια πώρινη λάρνακα με οστά που ευωδίαζαν τα οποία απεδόθησαν στον Αγιο . Η λάρνακα με τα οστά του φυλάσσεται σε ναό της Νέας Επιδαύρου, και μόνο στη γιορτή του μεταφέρεται στο ναό του για προσκύνημα. Λεωνίδη τον Τροιζήνιο. Από τότε ο ναός αφιερώθηκε στον Αγιο Λεωνίδη
• Τμήματα από τα οστά του έχουν τοποθετηθεί στο ναό του Αγίου στην Τροιζήνα, και στον Μητροπολιτικό ναό του Αγίου Γεωργίου Πόρου
• Μια μαυροφορούσα εμφανίστηκε στον ύπνο ενός Επιδαύριου και του είπε «πήγαινε να σκάψεις εκεί και θα βρεις θησαυρό». Πήγε και βρήκε μια εικόνα της Παναγίας.Εκεί χτίστηκε ναός, αυτός που βρίσκεται πλάϊ στο δρόμο Επιδαύρου – Δρυόπης, κάτω από τη Νέα Επίδαυρο.
• Λίγο καιρό αργότερα η ίδια μαυροφορούσα του είπε να πάει να σκάψει αλλού και θα βρει μεγαλύτερο θησαυρό. Πήγε και βρήκε μια πώρινη λάρνακα με οστά που ευωδίαζαν τα οποία απεδόθησαν στον Αγιο . Η λάρνακα με τα οστά του φυλάσσεται σε ναό της Νέας Επιδαύρου, και μόνο στη γιορτή του μεταφέρεται στο ναό του για προσκύνημα. Λεωνίδη τον Τροιζήνιο. Από τότε ο ναός αφιερώθηκε στον Αγιο Λεωνίδη
• Τμήματα από τα οστά του έχουν τοποθετηθεί στο ναό του Αγίου στην Τροιζήνα, και στον Μητροπολιτικό ναό του Αγίου Γεωργίου Πόρου
Όνειρα
Ευσεβείς κάτοικοι της Επιδαύρου, καλούντο να «εύρουν κρυμμένον θησαυρόν» κάτω από τα θεμέλια των ερειπίων του ιερού ναού της Υπεραγίας Θεοτόκου. Όταν, επί τέλους έσκαψαν στο σημείο που είχε υποδειχτεί, κατ΄ αρχήν βρήκαν ιερή εικόνα της Παναγίας και κατόπιν σε βάθος 70 εκατοστών, αποκαλύφτηκαν επτά σκελετοί που όπως αποδείχτηκε ανήκαν σε γυναίκες. Συγχρόνως, παρουσιάστηκε και πέτρινη πλάκα η οποία αφού μετακινήθηκε αποκάλυψε ανδρικό σκελετό ο οποίος μαρτυρούσε ότι ο άνθρωπος αυτός είχε υποστεί στραγγαλισμό ενώ ευωδία αναδυόταν εκ του τάφου.
Το Μαρτύριο του Αγίου και των επτά συνοδών του
Ο Άγιος Λεωνίδης και η συνοδεία του αποτελούμενη από επτά γυναίκες, συνελήφθησαν το Μέγα Σάββατον του έτους 250 μ.Χ. και οδηγήθηκαν στην Κόρινθο, ενώπιον του ηγεμόνα Ανθυπάτου Βενούστου, ο οποίος τους ζήτησε να αρνηθούν την πίστη τους και να γλυτώσουν την ζωή τους. Ο Άγιος και οι περί Αυτόν γυναίκες ασάλευτοι στην αγάπη τους για τον Θεό και τον Χριστιανισμό, δεν δέχτηκαν να αλλαξοπιστήσουν. Καταδικάστηκαν σε θάνατο. Τον Άγιο Λεωνίδη τον κρέμασαν και τον « ξέσκισαν». Μετά, το άγιο σκήνωμά του μαζί με τις επτά γυναίκες οδηγήθηκε στην θάλασσα. Καθ΄οδόν οι γυναίκες έψαλλαν και δόξαζαν τον Θεό. «Έν μίλιον έδραμον, Κύριε, στράτευμα με εδίωξε, Κύριε, και ούκ ηρνησάμην σε, Κύριε, σώσον μου το πνεύμα». Με πλοιάριο διάνυσαν περίπου τέσσερα μίλια μακριά από τις ακτές. Εκεί αφού τις έδεσαν με πέτρες, τις έριξαν στο βυθό, μία ημέρα πρίν από το Άγιον Πάσχα. χριστιανοί της Επιδαύρου, που παρακολουθούσαν από απόσταση τις δραματικές στιγμές του Αγίου και των επτά Αγίων γυναικών, περισυνέλλεξαν τα νεκρά σώματα και τα ενταφίασαν.
Μια διευκρίνιση
Μέχρι πρότινος πολλοί πίστευαν ότι ο Άγιος Λεωνίδης ήταν επίσκοπος Αθηνών. Μετά από σοβαρές έρευνες του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτη Αργολίδας κυρού Χρυσοστόμου Β΄ αποδείχτηκε ότι ο Άγιος Λεωνίδης της Επιδαύρου δεν υπήρξε ποτέ επίσκοπος. Υπάρχουν δύο Άγιοι με το ίδιο όνομα. Ο Άγιος Λεωνίδης, επίσκοπος Αθηνών και ο απλός Μάρτυρας Λεωνίδης και οι περί αυτόν επτά γυναίκες, ο οποίος καταγόταν από την περιοχή της τροιζήνας. Εκεί, στην Ν. Επίδαυρο, φυλάσσονται ευλαβικά τα ιερά λείψανα τους, σύμβολα αγώνα και θυσίας στο όνομα του Θεού και της Χριστιανοσύνης.
Ο Άγιος Λεωνίδης και η συνοδεία του αποτελούμενη από επτά γυναίκες, συνελήφθησαν το Μέγα Σάββατον του έτους 250 μ.Χ. και οδηγήθηκαν στην Κόρινθο, ενώπιον του ηγεμόνα Ανθυπάτου Βενούστου, ο οποίος τους ζήτησε να αρνηθούν την πίστη τους και να γλυτώσουν την ζωή τους. Ο Άγιος και οι περί Αυτόν γυναίκες ασάλευτοι στην αγάπη τους για τον Θεό και τον Χριστιανισμό, δεν δέχτηκαν να αλλαξοπιστήσουν. Καταδικάστηκαν σε θάνατο. Τον Άγιο Λεωνίδη τον κρέμασαν και τον « ξέσκισαν». Μετά, το άγιο σκήνωμά του μαζί με τις επτά γυναίκες οδηγήθηκε στην θάλασσα. Καθ΄οδόν οι γυναίκες έψαλλαν και δόξαζαν τον Θεό. «Έν μίλιον έδραμον, Κύριε, στράτευμα με εδίωξε, Κύριε, και ούκ ηρνησάμην σε, Κύριε, σώσον μου το πνεύμα». Με πλοιάριο διάνυσαν περίπου τέσσερα μίλια μακριά από τις ακτές. Εκεί αφού τις έδεσαν με πέτρες, τις έριξαν στο βυθό, μία ημέρα πρίν από το Άγιον Πάσχα. χριστιανοί της Επιδαύρου, που παρακολουθούσαν από απόσταση τις δραματικές στιγμές του Αγίου και των επτά Αγίων γυναικών, περισυνέλλεξαν τα νεκρά σώματα και τα ενταφίασαν.
Μια διευκρίνιση
Μέχρι πρότινος πολλοί πίστευαν ότι ο Άγιος Λεωνίδης ήταν επίσκοπος Αθηνών. Μετά από σοβαρές έρευνες του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτη Αργολίδας κυρού Χρυσοστόμου Β΄ αποδείχτηκε ότι ο Άγιος Λεωνίδης της Επιδαύρου δεν υπήρξε ποτέ επίσκοπος. Υπάρχουν δύο Άγιοι με το ίδιο όνομα. Ο Άγιος Λεωνίδης, επίσκοπος Αθηνών και ο απλός Μάρτυρας Λεωνίδης και οι περί αυτόν επτά γυναίκες, ο οποίος καταγόταν από την περιοχή της τροιζήνας. Εκεί, στην Ν. Επίδαυρο, φυλάσσονται ευλαβικά τα ιερά λείψανα τους, σύμβολα αγώνα και θυσίας στο όνομα του Θεού και της Χριστιανοσύνης.
