Τι άλλο μένει να δούμε;

"Αποικιοκρατία". Αυτή είναι η λέξη που περιγράφει με τον πιο απόλυτο τρόπο τα συμβαίνοντα στην Ελλάδα τού σήμερα. Η λέξη, που αντιπροσωπεύει έναν παλιό εφιάλτη των λαών - και που όλοι θέλουν να ξεχάσουν -, κάνει τη θεαματική επανεμφάνισή της στην αυγή της νέας χιλιετίας.

Η Ελλάδα τη στιγμή αυτή βρίσκεται υπό καθεστώς ξένης κατοχής. Όπου και να στρέψει κανείς το βλέμμα του, θ' αντικρίσει την ίδια τραγική κατάσταση. Σχεδόν το σύνολο του ελληνικού κεφαλαίου δεν βρίσκεται απλά υπό την εκμετάλλευση των ξένων, αλλά υπό την ιδιοκτησία τους. Ό,τι δεν κατάφεραν επί αιώνες σκληροί στρατηγοί κατακτητές με τη βία των όπλων, το κατάφεραν πονηροί managers και δικηγόροι με λίγα δολάρια και μερικές χρωματιστές "χάντρες".

Με τη βοήθεια μιας άθλιας και προδοτικής πολιτικής ηγεσίας που κυβερνά μέχρι και σήμερα την Ελλάδα, κατάφεραν οι ξένοι αποικιοκράτες και "γκρέμισαν" τα αμυντικά "τείχη" της χώρας, "διαβρώνοντάς" τα εκ των έσω.

Η "κατάκτηση" της Ελλάδας είναι μέρος ενός ευρύτερου σχεδιασμού των ισχυρών, που δεν αφορά μόνον την Ελλάδα, αλλά το σύνολο των μικρών κρατών που διαθέτουν κεφάλαιο και αγορά που ενδιαφέρει τους Δυτικούς.

Δεν θα περάσει πολύς καιρός και ο ελληνικός λαός θα κινδυνεύσει πραγματικά να γίνει "υποτελής" των ξένων μέσα στην ίδια του τη χώρα. Όμως, επειδή ως γνωστόν ..."του Έλληνα ο τράχηλος, ζυγό δεν υπομένει", είναι βέβαιον ότι, πριν φτάσουμε στα έσχατα όρια, θα δούμε μια θεαματική όσο και βίαιη αντίδρασή του.

Τι μένει να δούμε;

Το ίδιο "έργο" που είδαν κάποτε και οι Πέρσες αποικιοκράτες.

Να δούμε τους Έλληνες να λούζονται, να στολίζονται και, αφού διασκεδάσουν με τους φίλους τους, να "ρίχνονται" στη μάχη. Θα ξαναδεί ο κόσμος τους "ωραίους" Έλληνες ν' αγωνίζονται με τον τρόπο που τους επιβάλει η παιδεία τους. Θα ξαναδεί ο κόσμος τους βάρβαρους να πνίγονται στα δάκρυά τους. Αυτό γινόταν πάντα κι αυτό θα γίνει και σήμερα.

Κανένας και ποτέ, είτε ξένος είτε Έλληνας, δεν λεηλάτησε χωρίς αντίσταση το "σπίτι" των Ελλήνων.