Η γιορτή της Αναλήψεως στο εκκλησάκι του Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης στην Καραθώνα

 Η παράδοση θέλει ,εδώ και 106 χρόνια ,από το 1910, οι κάτοικοι της πόλεως Ναυπλίου να εορτάζουν την μεγάλη εορτή της αναλήψεως στην παραλία της Καραθώνας. 

 Ο εορτασμός γίνεται στο γραφικό εκκλησάκι των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης ,όπου εκεί βρίσκεται η εικόνα της Αναλήψεως, έργο του αγιογράφου Γρηγορίου Παπαδάκη και συνδρομής κατοίκων της πόλεως.

 Από τότε μέχρι και σήμερα συγγενείς και φίλοι των πρώτων συνδρομητών κάθε χρόνο της Αναλήψεως τηρούν το έθιμο και τελούν την θεία λειτουργία .

 Τον όρθρο και την θεία λειτουργία τέλεσε ο πρωτοπρεσβύτερος π. Ελευθέριος Μίχος ιερέας του ενοριακού ναού της Ευαγγελιστρίας Ναυπλίου, όπου και ανήκει εκκλησιαστικά το εκκλησάκι. Μετά το πέρας της θείας λειτουργίας προσφέρθηκε κέρασμα από τις κυρίες που έκαναν την θεία λειτουργία σε όλους που παραβρέθηκαν στην εορτή. Το έθιμο θέλει να κάνουν το πρώτο τους μπάνιο την ημέρα της Αναλήψεως αμέσως μετά την θεία λειτουργία.

Σαράντα ημέρες πέρασαν από την Ανάσταση ώς την Ανάληψη του Χριστού. H Πέμπτη της Αναλήψεως είναι η ημέρα που ψάλλεται για τελευταία φορά το «Χριστός Ανέστη» στην Εκκλησία. Είναι ο κύκλος του Πάσχα που κλείνει. Σε όποιο σπίτι έμειναν δάφνες, λουλούδια από το Πάσχα πρέπει να καούν. Κι αν καιροφυλακτήσει τα μεσάνυχτα ο πιστός, θα δει τους ουρανούς που ανοίγουν για να περάσει ο Χριστός. «Οσοι είναι καθαροί, ξαγρυπνούν τη νύχτα, να δουν τον Χριστό που «αναλήφεται». Οι άξιοι βλέπουν ένα φως, που ανεβαίνει στον ουρανό...».

Οι αναγνώστες έχουν ήδη καταλάβει πως διαβάζουμε, για πολλοστή φορά, Δημήτριο Λουκάτο «Τα Πασχαλινά και της Ανοιξης», στο κεφάλαιο που ο αείμνηστος καθηγητής αναφέρεται στην «Πέμπτη της Αναλήψεως». Είναι, ακόμη, η ημέρα που οι ψυχές των νεκρών, ακόμα και των αμαρτωλών που ήταν στην Κόλαση και από την ημέρα του Πάσχα, της Ανάστασης, ήταν ελεύθερες να κυκλοφορούν στη γη, ανάμεσα στους ζωντανούς και τους οικείους τους, με την Ανάληψη του Χριστού πρέπει να γυρίσουν στον τόπο τους. Είναι πικραμένες γι' αυτό, αλλά οι δικοί τους τις βοηθούν να βρουν ήσυχα και με ευχαρίστηση τον δρόμο τους.

Πάνε στα νεκροταφεία και ανάβουν κεριά στους τάφους και στα χωριά συγκεντρώνονται οι γείτονες στα σπίτια των ανθρώπων που έχουν νεκρούς και κάθονται σιωπηλοί με τα κεριά στο χέρι, ανάβουν κεριά στα παράθυρα, φτιάχνουν κόλλυβα και πίτες και μοιράζουν φαγώσιμα, κάνουν φιλανθρωπίες, για τη συγχώρηση και ανάπαυση των νεκρών τους.