Από τους «κοινωνικούς διαλόγους» οι εργαζόμενοι έχουν μεγάλη και πικρή εμπειρία, έχουν χορτάσει με τα αποτελέσματα τους. Αποτελούν το βασικό όχημα του εταιρισμού, της ταξικής συνεργασίας, της συνυπευθυνότητας για την παραπέρα συρρίκνωση δικαιωμάτων, στους μισθούς, στις εργασιακές σχέσεις, στο ασφαλιστικό.
Από τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών φάνηκε ακόμα πιο καθαρά πως τα μνημόνια, τα μέτρα που περιέχονται σε αυτά, είναι σταθερές απαιτήσεις των επιχειρηματικών ομίλων, τα εργαλεία που γίνονται νόμοι για να προστατεύουν και να πολλαπλασιάζουν την κερδοφορία τους.
Γι’ αυτό οι επιδιώξεις και οι απαιτήσεις των βιομηχάνων όπως αποτυπώθηκαν σε δηλώσεις και ομιλίες στο πρόσφατο συνέδριο του ΣΕΒ, γίνονται την επόμενη στιγμή νόμοι, σχεδιασμοί και γλώσσα της κυβέρνησης. Σε αυτήν την κατεύθυνση ήδη έπιασε δουλειά η επιτροπή εμπειρογνωμόνων που συστάθηκε για τη νέα σφαγή στα εργασιακά και μισθολογικά δικαιώματα.
Οι τοποθετήσεις που πραγματοποιηθήκαν στο συνέδριο του ΣΕΒ, οι δηλώσεις του προέδρου των Ελλήνων Βιομηχάνων αλλά και ο κοινός βηματισμός κυβέρνησης και αντιπολίτευσης πάνω στη στρατηγική και τις επιδιώξεις του μεγάλου κεφαλαίου μέσω των τοποθετήσεων των πολιτικών αρχηγών τους, απαιτούν από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, τους εργαζόμενους, ανοιχτές κεραίες και επαγρύπνηση.
Η ωμή απαίτηση του προέδρου του ΣΕΒ μέσα από την κεντρική ομιλία για αποφυγή «μισθολογικών υπερβολών και πισωγυρισμάτων» μέσω της διασφάλισης της «σωστής λειτουργίας του θεσμού της διαιτησίας» όταν στους κλάδους και τους χώρους δουλειάς γίνεται η σφαγή του Δράμαλη σε τσάκισμα μισθών και δικαιωμάτων, η απαίτηση για «σύγχρονες εργασιακές σχέσεις» που στη γλώσσα των βιομηχάνων σημαίνει νέα παρέμβαση στο λεγόμενο μη μισθολογικό κόστος, αποτελούν πρόκληση και νέο καμπανάκι για τους χιλιάδες εργαζόμενους.
Πρόκληση διότι η απουσία συλλογικών διαπραγματεύσεων έχει επιφέρει δραματική μείωση των μισθών σε χιλιάδες εργαζόμενους, οι ευέλικτες εργασιακές σχέσεις κυριαρχούν παντού και οι ενώσεις προσώπων που φτιάχτηκαν για ισοπεδώσουν τα μεροκάματα και τις συλλογικές συμβάσεις, ξεσαλώνουν με την υπογραφή άθλιων συμφωνιών σε εκατοντάδες επιχειρήσεις.
Οι πρόσφατος νόμος-λαιμητόμος ως συνέχεια των προηγούμενων αντιασφαλιστικών ανατροπών δεν αρκεί στου βιομήχανους. Ζητούν επιπλέον μέτρα στην ασφάλιση, την υγεία, την παιδεία, την έρευνα για να γίνει η χώρα μας «σύγχρονη και ανταγωνιστική». Αποκαλούν το συνδικαλιστικό νόμο ξεπερασμένο, διότι έχουν βάλει στο μάτι το δικαίωμα στην απεργία, τις συνδικαλιστικές ελευθερίες ώστε να προχωρούν χωρίς αντιστάσεις, στο πετσόκομμα δικαιωμάτων, σε μειώσεις μισθών, σε απολύσεις.
Με βάση τις απώλειες στους μισθούς και τα μεροκάματα, τα βαριά πλήγματα που έχουν δεχτεί οι εργαζόμενοι στους όρους εργασίας, πρέπει να διεκδικήσουμε την άμεση επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των συλλογικών συμβάσεων. Να μην υπάρχει κανένας εργαζόμενος εκτεθειμένος στα νύχια της εργοδοσίας. Κανένας να μην εργάζεται με όρους σύγχρονης δουλείας, τέτοιους που θα διαμορφώνονται ανάλογα με τις ανάγκες της κερδοφορίας της κάθε επιχείρησης, χωρίς να υπάρχει πλέγμα προστασίας.
Με βάση τα στοιχεία που αποτυπώνουν την κατρακύλα στο εργατικό εισόδημα, τους μελλοντικούς αρνητικούς σχεδιασμούς που προδιαγράφονται στις εργασιακές σχέσεις, την παρέμβαση του νέου και παλιού εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, καλούμε τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και τους εργαζόμενους να βάλουν σε πρώτο πλάνο την πλήρη αποκατάσταση των κατώτερων μισθών και μεροκάματων. Κανένας εργαζόμενος κάτω από τα 751 ευρώ. Η αφετηρία αυτή να είναι η βάση για αυξήσεις. Ο αγώνας αυτός να συνδυάζεται με τη διεκδίκηση αυξήσεων στους κλαδικούς μισθούς.
Να καταργηθεί εδώ και τώρα όλο το αντεργατικό πλαίσιο για τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Να διεκδικήσουμε την καθολική ισχύ και υποχρεωτικότητα των ΣΣΕ που δεσμεύει όλες τις επιχειρήσεις ανεξάρτητα αν είναι μέλη ή όχι σε εργοδοτικές οργανώσεις. Την καθολική ισχύ της ευνοϊκότερης σύμβασης που υπάρχει στον κλάδο με κατάργηση της δυνατότητας να υπογράφονται επιχειρησιακές με μικρότερους μισθούς και εργασιακούς όρους από αυτές που προβλέπει η κλαδική σύμβαση, την εφαρμογή της μετενέργειας της ΣΣΕ μέχρι την υπογραφή νέας ΣΣΕ και κατάργηση του νόμου που αφορά των ΟΜΕΔ και τις ενώσεις προσώπων.
Να διεκδικήσουμε συνολικά την κάλυψη των απωλειών μας, όλα όσα μας έκλεψαν, μας αφαίρεσαν, όλα όσα είναι δικαίωμά μας με βάση τον πλούτο που παράγουμε και τις σύγχρονες ανάγκες μας. Να διεκδικήσουμε την επαναφορά των κομμένων συντάξεων και επιδομάτων, την προστασία των ανέργων με αύξηση του επιδόματος ανεργίας. Να μπει φρένο στη φοροληστεία των εργαζομένων. Να πληρώσουν οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες και οι εφοπλιστές.
Ειδικά σε αυτήν την περίοδο που σχεδιάζουν όλοι μαζί το νέο χτύπημα στις εργασιακές σχέσεις, καλούμε τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, να συζητήσουν άμεσα στα Διοικητικά Συμβούλια, σε γενικές συνελεύσεις, να πάρουν θέση και αγωνιστικές πρωτοβουλίες απέναντι στο νέο αντεργατικό κύμα μέτρων που προετοιμάζονται.
