Το κείμενο της Ερώτησης έχει ως εξής:
“Με το άρθρο 31 του Ν. 3986/2011 επιβλήθηκε ετήσιο τέλος επιτηδεύματος σε επιτηδευματίες και ασκούντες ελευθέριο επάγγελμα εφόσον τηρούν βιβλία Β΄ή Γ΄κατηγορίας του Κ.Β.Σ (απλογραφικά και διπλογραφικά βιβλία αντίστοιχα όπως ορίσθηκαν από τις διατάξεις του ΚΦΑΣ και με τον όρο αυτό τα συναντάμε πλέον στην ισχύουσα φορολογική νομοθεσία- N.4308/14- Ν. 4172/13-Ν.4174/13).
Με την παράγραφο 3 του ίδιου άρθρου εξαιρέθηκαν οι εμπορικές επιχειρήσεις και οι ελεύθεροι επαγγελματίες που ασκούν την δραστηριότητα τους σε χωριά με πληθυσμό έως 500 κατοίκους που δεν βρίσκονται σε τουριστικές περιοχές.
Στη συνέχεια με την παρ. 3 του άρθρου 3 της Υπουργικής Απόφασης ΠΟΛ 1167/2011 δόθηκαν διευκρινήσεις για την επιβολή του τέλους επιτηδεύματος. Συγκεκριμένα στην παράγραφο 3 αναφέρεται ότι για την διαπίστωση του πληθυσμού «λαμβάνονται υπόψη τα χωριά και νησιά όπως προβλέπονταν πριν από την έναρξη ισχύος του ν. 2539/2011 (ΦΕΚ 244 Α΄) για την εφαρμογή του σχεδίου Καποδίστριας».
Με βάση λοιπόν και τον νόμο και την ΥΑ ο υπολογισμός του πληθυσμού έπρεπε να γίνει ανά χωριό. Κατά παρέκκλιση όμως από την διατύπωση του νόμου, το Υπουργείο λαμβάνει υπόψη του τον πληθυσμό των κοινοτήτων όπως αυτές ίσχυαν πριν από την εφαρμογή του «Καποδίστρια» και μέσω της ΓΓΠΣ επιβάλει το τέλος επιτηδεύματος και σε φορολογουμένους που δεν είναι υπόχρεοι σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου. Ουσιαστικά δηλαδή θεωρώντας τις κοινότητες, που έχουν καταργηθεί, ως αυτοτελή νομικά πρόσωπα και αδιαφορώντας για το πόσα χωριά αποτελούσαν κάθε μια κοινότητα, επιβάλλει το τέλος επιτηδεύματος σε χωριά των 50 και 100 κατοίκων τα οποία έτυχε να συναποτελούν κοινότητα μαζί με άλλα χωριά ξεπερνώντας έτσι τους 500 κατοίκους. Ταυτόχρονα ένα μόνο χωριό που μπορεί να έχει 499 κατοίκους και αποτελούσε από μόνο του κοινότητα εξαιρείται του τέλους επιτηδεύματος.
Επειδή πλέον χρησιμοποιούνται παντού τα στοιχεία της απογραφής του 2011 όπως αυτά δημοσιεύτηκαν στο ΦΕΚ 3465/Β/28.12.2012.
Επειδή εκεί περιγράφεται ο μόνιμος πληθυσμός κάθε χωριού πρέπει τα στοιχεία αυτά να αποτελέσουν την βάση εφαρμογής του νόμου έτσι ώστε με απόλυτα δίκαιο τρόπο να επιβληθεί το τέλος εκεί μόνο που προβλέπει ο νόμος. Δεν μπορεί ένα χωριό 50 και 100 κατοίκων να εξομοιώνεται αυθαίρετα με ένα άλλο 600 ή 1000 κατοίκων.
Με βάση τα ανωτέρω ερωτάται ο Αρμόδιος Υπουργός:
Σε τι ενέργειες προτίθεσθε να προβείτε έτσι ώστε να αποκαταστήσετε την αδικία αυτή σε βάρος των επαγγελματιών των μικρών χωριών η οποία οφείλεται στην αυθαίρετη ερμηνεία του υφιστάμενου νόμου;”
