“Συζητάμε σήμερα, με την συνήθη πλέον στην συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ διαδικασία του κατεπείγοντος, το νομοσχέδιο για την εναρμόνιση της εθνικής μας νομοθεσίας με την ευρωπαϊκή Οδηγία 2012/34 για τη δημιουργία ενιαίου ευρωπαϊκού σιδηροδρομικού χώρου. Πρόκειται για μια οδηγία που αφορά την δημιουργία μιας εσωτερικής αγοράς, αφορά ένα σημαντικότατο μέρος του δικτύου υποδομών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Εμείς, η Νέα Δημοκρατία, σταθερά πιστεύουμε ότι η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, εκτός των άλλων σημαντικών παραμέτρων, είναι μια διαδικασία παραγωγής προστιθέμενης αξίας για όλα τα κράτη-μέλη, μια διαδικασία από την οποία έχουμε μόνο να κερδίσουμε.
Το παράδειγμα των σιδηροδρόμων είναι ως προς αυτό απολύτως χαρακτηριστικό. Κι αυτό γιατί τα προβλήματα και οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει σήμερα ο σιδηροδρομικός τομέας, και ευρύτερα ο τομέας των μεταφορών προσώπων και εμπορευμάτων, απαιτούν συντονισμένη δράση σε διεθνές επίπεδο.
Είμαστε λοιπόν σταθερά υπέρ της ανάληψης ενιαίας ευρωπαϊκής δράσης για τον καλύτερο συντονισμό των κρατών – μελών σ' αυτόν τον κρίσιμο τομέα.
Και για να το πάω ακόμη μακρύτερα, θα πω πως η προοπτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεδομένων των σημαντικών αναταράξεων που πλήττουν σήμερα σχεδόν ολόκληρη την Ευρώπη,
εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό και από την επιτυχή έκβαση τέτοιων πρωτοβουλιών. Γιατί, τέτοιες πρωτοβουλίες αποδεικνύουν στην πράξη ότι η ενιαία συντονισμένη δράση μάς συμφέρει όλους γιατί έχει απτά θετικά αποτελέσματα που διαχέονται σε όλα τα κράτη-μέλη και τους πολίτες τους.
Όσοι πραγματικά πιστεύουμε στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα, οφείλουμε να δείξουμε στους πολίτες της χώρας μας τους συγκεκριμένους τρόπους που η Ευρωπαϊκή Ένωση παράγει θετικά αποτελέσματα στις ζωές όλων μας – άλλωστε, αν κάτι απέδειξε το παράδειγμα του Ηνωμένου Βασιλείου, είναι ακριβώς ότι αυτό που χρειάζεται είναι η θετική προοπτική και όχι η επίκληση στον φόβο και τις μελλοντικές ζημιές.
Στο θέμα τώρα του κατεπείγοντος: Είναι σαφές ότι ο κατεπείγων χαρακτήρας συνδέεται με το άρθρο 9 που αφορά την διαγραφή των χρεών της ΤΡΑΙΝΟΣΕ και του ΟΣΕ, που αποτελούσε προϋπόθεση για να προχωρήσει η πώληση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στην ιταλική εταιρία.
Και βεβαίως ζητάμε από τον Υπουργό, όπως ειπώθηκε και από τον εισηγητή μας κατά την συζήτηση του νομοσχεδίου στην Επιτροπή, να ενημερώσει το Κοινοβούλιο, και κατ' επέκταση τους Έλληνες πολίτες, ως προς το ύψος της απώλειας εσόδων που συνεπάγεται η διαγραφή των χρεών.
Κι επειδή το νομοσχέδιο αυτό σχετίζεται με την ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα.
Οφείλουμε πρώτα απ' όλα να υπενθυμίσουμε τις δηλώσεις του σημερινού Υπουργού Ανάπτυξης, του κ. Σταθάκη το 2013, τρία χρόνια πριν, ότι αν η ΤΡΑΙΝΟΣΕ πουλιόταν τότε, από την κυβέρνηση Σαμαρά, για 300 εκατομμύρια ευρώ, γιατί αυτή ήταν η αποτίμηση, θα επρόκειτο για ξεπούλημα.
Σήμερα η κυβέρνηση που αντιδρούσε ως αντιπολίτευση σε κάθε ιδιωτικοποίηση, η κυβέρνηση που εξαπέλυε μύδρους και απειλούσε τους υποψήφιους επενδυτές ότι θα ακυρώσει κάθε συμφωνία με ένα νόμο και ένα άρθρο, ιδιωτικοποιεί την ΤΡΑΙΝΟΣΕ για 45 εκατομμύρια, εξήμισι δηλαδή φορές κάτω από το ποσό που ο κ. Σταθάκης χαρακτήριζε “ξεπούλημα”, ιδιωτικοποιεί τα αεροδρόμια, υπογράφει την αξιοποίηση του Ελληνικού, μιλά για την στρατηγική σημασία που έχει η επένδυση της COSCO στο λιμάνι του Πειραιά, και ότι ο Κώστας Καραμανλής άνοιξε με την πολιτική του και με την συμφωνία με την COSCO ένα μονοπάτι που έγινε λεωφόρος, όπως είπε λίγες μέρες πριν ο Πρωθυπουργός. Μια διορατική πολιτική λοιπόν του Κώστα Καραμανλή που λυσσαλέα πολέμησε τότε και το ΠΑΣΟΚ, για να θυμόμαστε τα πραγματικά γεγονότα, όπως πολέμησε και μια άλλη επένδυση - θυμίζω την αγορά της FINANSBANK στην Τουρκία, μια επιτυχημένη κίνηση από την τότε διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας, τον κ. Αράπογλου – για να τα θυμίσουμε αυτά και στους νέους συναδέλφους, γιατί στην αλαζονεία και την έπαρση του συναδέλφου που μίλησε πριν από λίγο με χαρακτηρισμούς και με καταστροφική διάθεση για τη διακυβέρνηση Καραμανλή, απαντάμε με έργα και γεγονότα. Η αλαζονεία και η έπαρση λοιπόν κύριε συνάδελφε, και θα περιοριστώ μόνο σ’ αυτό γιατί λείπετε αυτή την στιγμή από την αίθουσα, είναι αρνητικά στοιχεία και κακός σύμβουλος για έναν νέο πολιτικό.
Σε ένα διαφορετικό, αλλά παρόμοιο θέμα, χθες ο αναπληρωτής Υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, ο κ. Μουζάλας, ζήτησε σε συνέντευξή του στο ραδιόφωνο συγγνώμη από τον κ. Δένδια διότι κάποτε διαδήλωνε εναντίον του. Ζήτησε συγγνώμη, κι αυτό είναι προς τιμήν του, γιατί όπως παραδέχθηκε, ασκώντας πλέον τη διακυβέρνηση, κατάλαβε την πολυπλοκότητα ζητημάτων που από τη θέση της αντιπολίτευσης θεωρούσε απλά.
Πιστεύω λοιπόν ότι η σημερινή Κυβέρνηση, οφείλει μια συγγνώμη – όχι βεβαίως στη Νέα Δημοκρατία και στα στελέχη της, αλλά στον ελληνικό λαό. Οφείλει μια συγγνώμη γιατί, όπως ο κ. Μουζάλας θεώρησε από τη θέση της αντιπολίτευσης ότι τα πράγματα είναι απλά. Οφείλει μια συγγνώμη, γιατί κατέστησε αυτή την λάθος υπόθεση, βασικό άξονα της προεκλογικής της καμπάνιας. Οφείλει μια συγγνώμη γιατί ψάρεψε στα βαθιά νερά του λαϊκισμού και της παροχολογίας χωρίς αντίκρυσμα.
Και πολύ περισσότερο από μια συγγνώμη, οφείλουν οι σημερινοί κυβερνητικοί εταίροι να δεσμευθούν από σήμερα κιόλας ότι, όταν ξαναβρεθούν στην θέση της αντιπολίτευσης – στις επόμενες εκλογές όποτε κι αν γίνουν αυτές – δεν θα ξανακάνουν τα ίδια λάθη: ούτε σκισίματα των Μνημονίων, ούτε μαγικές λύσεις, ούτε απειλές σε επενδυτές, ούτε επένδυση στην πολιτική αποσταθεροποίηση, ούτε ανέξοδη παροχολογία.
Η Νέα Δημοκρατία ψηφίζει αυτό το νομοσχέδιο γιατί ενσωματώνει μία σημαντική ευρωπαϊκή οδηγία για τη δημιουργία ενιαίου ευρωπαϊκού σιδηροδρομικού χώρου”.
