«Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου 5 και 6 Αυγούστου

 Είναι ένα από τα πιο ποιητικά, αντιπολεμικά έργα όλων των εποχών, ένα συναρπαστικό κείμενο με αναφορές εξίσου στην πολιτική, το σεξ και τη σεμνοτυφία, με τη συγκεκριμένη παράσταση του Εθνικού Θεάτρου να φέρνει στη σκηνή έναν ετερόκλητο θίασο ιδιαίτερα γνωστών και ικανών ηθοποιών.

Ο λόγος, για τη «Λυσιστράτη», το κλασικό έργο του Αριστοφάνη που ανεβαίνει, την Παρασκευή 5 και το Σάββατο 6 Αυγούστου στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Μάλιστα, είναι η πρώτη φορά που ο σημαντικός σκηνοθέτης συναντάται με τον μεγάλο κωμικό ποιητή, και μάλιστα με μια νέα πρόταση πάνω σε ένα από τα πιο δημοφιλή έργα του, σε καινούργια μετάφραση του Δημήτρη Δημητριάδη.

Η Λένα Κιτσοπούλου ως Λυσιστράτη δίνει τον τόνο σε μια σπάνια σύνθεση θιάσου για συνθήκες αριστοφανικής κωμωδίας: Αιμίλιος Χειλάκης, Γιάννης Βογιατζής, Μαρία Σκουλά, Ηλέκτρα Νικολούζου, Αγλαΐα Παππά, Αθηνά Μαξίμου, Θέμης Πάνου, Λένα Παπαληγούρα, Λένα Δροσάκη, Σοφία Κόκκαλη, Gemma Carbone, Αθηνά Δημητρακοπούλου, Ευαγγελία Καρακατσάνη, Αννα Κλάδη, Ειρήνη Μαρκή, Ελένη Μπούκλη, Ελενα Τοπαλίδου, Χάρης Τσιτσάκης.

Η υπόθεση του έργου, σε γενικές γραμμές, είναι γνωστή: Ενώ ο Πελοποννησιακός Πόλεμος μαίνεται κρατώντας τους άντρες μακριά από τα σπίτια τους, η Λυσιστράτη πείθει τις γυναίκες της Αθήνας και της Σπάρτης να κάνουν αποχή από τα «συζυγικά τους καθήκοντα», με στόχο την κατάπαυση των εχθροπραξιών μεταξύ των δύο πόλεων. Ταυτόχρονα, οι γυναίκες προχωρούν σε κατάληψη του ταμείου δημοσίων πόρων, από τους οποίους χρηματοδοτούνται οι πολεμικές επιχειρήσεις. Και όπως θα ανέμενε κανείς, η δράση των γυναικών έχει άμεσα αποτελέσματα! Αρχικά, το στρατόπεδο των αντρών αντιδρά με όλους τους δυνατούς τρόπους. Αλλά έπειτα από υπαναχωρήσεις, διαπληκτισμούς και διαπραγματεύσεις, η ειρήνη επιτυγχάνεται και το γεγονός γιορτάζεται με ένα βακχικό γλέντι.

Η «Λυσιστράτη» διδάχθηκε το 411 π.Χ., ενάμιση περίπου χρόνο μετά την καταστροφική ήττα που υπέστη η Αθήνα και η σύμμαχοί της κατά την εκστρατεία της Σικελίας. Μέσα σε αυτή την σκοτεινή και δυσοίωνη ατμόσφαιρα ο Αριστοφάνης απευθύνει μια ύστατη -εν μέρει φαρσική, εν μέρει τραγικ- έκκληση για ειρήνη.

Κάπως έτσι δημιουργήθηκε το πιο αντιπολεμικό του έργο και ταυτόχρονα παρέδωσε στην παγκόσμια λογοτεχνία ένα από τα ισχυρότερα σύμβολα γυναικείας επαναστατικότητας. Και, πράγματι, ο Αριστοφάνης χρησιμοποιεί την (εξαιρετικά αποτελεσματική, όπως αποδεικνύεται) δύναμη των γυναικών για να καυτηριάσει τα κακώς κείμενα της ανδροκρατούμενης κοινωνίας. Την ίδια στιγμή, μέσα από την κωμική φόρμα, τους χιουμοριστικούς διαλόγους και τα σπαρταριστά επεισόδια της πολιτικής αυτής κωμωδίας, ο ποιητής εκφράζει την πικρία του για την αδιέξοδη κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει η Αθήνα μετά το πέρας του πολέμου.

Η Λυσιστράτη αποτελεί το τελευταίο «φιλειρηνικό μήνυμα» του Αριστοφάνη και είναι η έβδομη χρονολογικά από τις έντεκα σωζόμενες κωμωδίες του. Μαζί με τις «Εκκλησιάζουσες» και τις «Θεσμοφοριάζουσες» αποτελεί το γνωστό τρίπτυχο του ποιητή που αναφέρεται σε κωμωδίες γυναικών. Οι γυναίκες στο έργο αυτό διεκδικούν τα δικαιώματα τους σε σπουδαία ζητήματα της πολιτείας. Επειτα από τόσα χρόνια που έμεναν κρυμμένες στη σκιά των συζύγων τους, διεκδικούν χώρο στο επίκεντρο των γεγονότων: Εκεί που απέτυχαν οι άντρες, μπορούν να πετύχουν αυτές...