Ένα περιστατικό από τον καιρό που ο Γιάννης Μανιάτης ηταν καθηγητής στο ΑΠΘ ανέβασε στην προσωπική του σελίδα στο facebook ο βουλευτής Αργολίδας, δίνοντας έτσι ένα μήνυμα αισιοδοξίας σε όσους δεν τα κατάφεραν να εισαχθούν σε κάποια σχολή της Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Στην απορία μου πως γίνεται να μην τον έχω δει ποτέ στο μάθημα, μου εξήγησε ότι είναι τραγουδιστής σε ελληνικό κέντρο διασκέδασης στο Λονδίνο, βγάζει αρκετά λεφτά, δεν πρόκειται ποτέ να ασκήσει το επάγγελμα του μηχανικού, αλλά θέλει το πτυχίο, μόνο για τον ηπειρώτη πατέρα του, που το θεωρεί κορυφαία κατάκτηση ζωής.
Τώρα πως το θυμήθηκα αυτό;
Με αφορμή τα αποτελέσματα των Πανελληνίων, όπου εισάγονται στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, παιδιά με βαθμό 1.5!!! Επειδη ως κοινωνια έχουμε συνηθίσει στο μιθριδατισμό του κατώτατου ορίου, το επόμενο σουρεαλιστικό βήμα, όπως γράφει σήμερα ο Στ. Κασιμάτης στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, κινδυνεύουμε να ειναι εισαγωγή και με βαθμό ΜΗΔΕΝ.
Τρεις απλές προτάσεις:
1. Ενίσχυση του προφίλ των υποψήφιων φοιτητών και του βαθμολογικού κατωφλιού εισαγωγής, που θα λειτουργήσει θετικά για τα παιδιά και το κύρος της ελληνικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης
2. Εθνική συνεννόηση για μια πραγματική εκπαιδευτική επανάσταση στη μεταλυκειακή Τεχνική Εκπαίδευση, που συνεχίζει να ειναι ο φτωχός συγγενής
3. Να αποδείξουμε σε γονείς και παιδιά, ότι ο τραγουδιστής του Λονδινου, ο υδραυλικός της γειτονιάς, ο καλός σεφ στο εστιατόριο, μπορούν να είναι πιο πετυχημένοι επαγγελματίες, να βγάζουν περισσότερα λεφτά, να έχουν μεγαλύτερη κοινωνική αναγνώριση, από έναν άνεργο δικηγόρο, μηχανικό, ή οικονομολόγο.