Την Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου, τελέσθηκε Θ. Λειτουργία και στη συνέχεια η σορός μεταφέρθηκε στην Ιερά Μονή Αγίου Αθανασίου Κολινδρού, όπου στις 12.00 το μεσημέρι έγινε η νεκρώσιμος ακολουθία από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κίτρους κ. Γεώργιο.
Στην νεκρώσιμο ακολουθία έλαβαν μέρος πολλοί Αρχιερείς, Κληρικοί, Μοναχοί, Μοναχές και πνευματικά παιδιά του εκλιπόντος από ολόκληρη την Πιερία τα Γιαννιτσά και την Αργολίδα όπου ο ίδιος εργάστηκε στο έργο της Εκκλησίας και παρήγαγε πλούσιους πνευματικούς καρπούς.
Ο π. Αθηναγόρας Καραμαντζάνης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1928. Ήταν γόνος πολύτεκνης οικογένειας, ο μικρότερος από έξι παιδιά. Από μικρός αγάπησε την Εκκλησία. Εκκλησιάζεται στην ενορία του, τον Άγιο Κων/νο Ομονοίας, όπου και συνδέεται με τον προϊστάμενο του Ναού Αρχιμανδρίτη Χρυσόστομο Ταβλαδωράκη, έναν άριστο λειτουργό, με βαθειά βιωματική φωνή και κηρύγματα που αγγίζουν την καρδιά του. Εκεί κυοφορείται και ο δικός του ιερατικός πόθος. Σπούδασε την επιστήμη της θεολογίας.
Έγινε μοναχός στις 14 Ιουνίου του 1951, στην Ιερά Μονή Πεντέλης. Και στις 29 Ιουνίου του ιδίου έτους χειροτονείται διάκονος από τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Σπυρίδωνα στη Μητρόπολη Αθηνών, όπου εορτάζονταν με λαμπρότητα τα 1900 χρόνια από την άφιξη του Αποστόλου Παύλου στην Ελλάδα.
Ως διάκονος εργάζεται στην ενορία Υπαπαντής του Σωτήρος Ταμπουρίων. Τα νιάτα τον συναρπάζουν και πολλοί νέοι μαζεύονται κοντά του. Υπηρετεί τη στρατιωτική θητεία ως κληρικός, κηρύττοντας το λόγο του Θεού στα στρατευμένα νιάτα του λεκανοπεδίου Αττικής.
Μετατίθεται στο Ναύπλιο, όπου και χειροτονείται πρεσβύτερος και λαμβάνει το οφίκιο του Αρχιμανδρίτου από τον τότε Μητροπολίτη Αργολίδος Χρυσόστομο Ταβλαδωράκη. Διορίζεται εφημέριος και προϊστάμενος του Μητροπολιτικού Ναού Αγίου Γεωργίου στο Ναύπλιο και Πρωτοσύγκελος της Μητροπόλεως. Στο Ναύπλιο παραμένει μέχρι τον Ιούλιο του 1958. Στη συνέχεια βρίσκεται στη Ναύπακτο όπου διακονεί την τοπική Εκκλησία ως ιεροκήρυκας.
Η διακονία του είναι σταυρική και σταυρόσχημη - τετράκτινη, δηλαδή ανοίγεται προς τέσσερις τομείς: του θυσιαστηρίου, του άμβωνος, του εξομολογηταρίου και της ιεραποστολικής δράσης στην εγκαταλελειμμένη τότε ύπαιθρο. Το τελευταίο γίνονταν κυρίως τους θερινούς μήνες, κάτω από ιδιότυπες συνθήκες, δια πεζοπορίας η ζωοκαβαλαρίας. Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του π. Αθηναγόρα είναι το ότι σε όλη του τη ζωή ενεργούσε με απόλυτα εκκλησιαστικό φρόνημα, «μη πράττων ουδέν, δίχα γνώμης του οικείου Επισκόπου, αλλ' υπακούων αυτώ, ως τω Σωτήρι ημών Ιησού Χριστώ». Η Ναύπακτος έμεινε για πάντα στην καρδιά του κυρίως στα πρόσωπα των δύο πιο εκλεκτών του παιδιών, με τα οποία μέχρι και σήμερα ακολουθεί λίγο – πολύ κοινή πορεία, του Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου π. Μαξίμου Κυρίτση, σήμερα ηγουμένου της Ι. Μονής Οσίου Διονυσίου του εν Ολύμπω εκ Φροξυλιάς, και της οσιολογιωτάτης Καθηγουμένης της Ιεράς Μονής Αγίου Αθανασίου Κολινδρού, μοναχής Ειρήνης Ζορμπά εκ του Καταφυγίου.
Κατόπιν έρχεται στα Γιαννιτσά, όπου συνεργάζεται άριστα με τον μακαριστό Μητροπολίτη Εδέσσης κυρό Καλλίνικο. Ορμητήριό του, από όπου ξεκινούσε τις ποικίλες του πνευματικές δραστηριότητες, ήταν το μικρό μοναστηράκι της Αγίας Παρασκευής στα Γιαννιτσά. Τα εσπερινά του κηρύγματα, που γίνονταν κάθε Κυριακή στον Ι. Ναό Αγίων Πέτρου και Παύλου Γιαννιτσών, άφησαν εποχή. Εργάζεται στις Κατασκηνώσεις της Μητροπόλεως στο Πάικο ως υπεύθυνος, στα Ιερατικά Φροντιστήρια για ολιγραμμάτους ιερείς ως καθηγητής, μετάχει συχνά στις Ιερατικές Συνάξεις και τα Ιερατικά Συνέδρια ως ομιλητής και ως κυκλάρχης σε εβδομαδιαία αγιογραφική σύναξη ιερέων της επαρχίας Γιαννιτσών. Αναλαμβάνει την ευθύνη των κατηχητικών και των νεανικών ομάδων στην πόλη των Γιαννιτσών. Δημιουργεί χριστιανικό βιβλιοπωλείο για τη μετάδοση του λόγου του Θεού.
Από τα Γιαννιτσά, την πόλη της καρδιάς του, φεύγει το 1986, όταν συνταξιοδοτείται. Ακολουθεί το πνευματικό του παιδί, τον π. Μάξιμο Κυρίτση, στην Ι. Μονή Οσίου Διονυσίου του εν Ολύμπω, όπου και εγκαταβιώνει μέχρι σήμερα. Ο Μητροπολίτης Κίτρους Αγαθόνικος τον επαναδιόρισε ως εφημέριο Ιεροκήρυκα και ανέλαβε για μια δεκαετία τα εσπερινά κηρύγματα στο πνευματικό κέντρο της Μητροπόλεως στην Κατερίνη. Τη μοναχική πολιτεία, εκτός από τον ίδιο, ακολούθησαν και ο αδελφός του ιεροδιάκονος Κορνήλιος στον Άγιον Όρος, η μητέρα του και μια αδελφή του. Είναι ο πνευματικός της Ιεράς Γυναικείας Μονής Αγίου Αθανασίου Κολινδρού. Είναι επίσης συγγραφέας αξιόλογων βιβλίων, ορισμένα από τα οποία απευθύνονται στους ιερείς. Αρθρογραφεί συχνά σε εκκλησιαστικά περιοδικά και εφημερίδες.
Συμμετέχει σε συζητήσεις με πνευματικά θέματα σε ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές. Η προσφορά του στην Εκκλησία είναι σπουδαία, επειδή ανέδειξε πολλά στελέχη της: μητροπολίτες, αρχιμανδρίτες, ιερείς, μοναχούς και μοναχές. Τιμήθηκε από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος το έτος 2000 με τιμητικό παράσημο, από τους ιερείς της Μητροπόλεως Κίτρους και Κατερίνης και την Ιερά Μητρόπολη Ναυπάκτου.
