Σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε στην ίδια περιοχή το 2015, βρέθηκε εκτεταμένος οχυρωμένος οικισμός της Εποχής του Χαλκού. Ο οικισμός, που χρονολογείται στην Πρωτοελλαδική περίοδο (μέσα 3ης χιλιετίας π.Χ.), βρίσκεται σε βάθος 1-3 μ. στην περιοχή του όρμου που βρίσκεται στην παραλία του «Λαμπαγιαννά».
Σκοπός του προγράμματος για το 2016 ήταν να αναζητηθούν τα όρια του ανωτέρω οικισμού στο χώρο και το χρόνο. Από τις 11 Ιουλίου έως τις 12 Αυγούστου 2016, διεξήχθη έρευνα υπό τη διεύθυνση της δρος Αγγελικής Σίμωσι, προϊσταμένης της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων, και του καθηγητή Karl Reber, Διευθυντή της Ελβετικής Αρχαιολογικής Σχολής, με υπεύθυνους πεδίου την καταδυόμενη αρχαιολόγο της ΕΕΑ, Δέσποινα Κουτσούμπα, και τον λέκτορα του Πανεπιστημίου της Γενεύης, Julien Beck.
Η έρευνα ξεκίνησε με υποβρύχια τοπογραφική αποτύπωση και γεωφυσικές μετρήσεις, όπως μαγνητική διασκόπηση και ηλεκτρική τομογραφία, ώστε να αποτυπωθεί το ορατό τμήμα του οικισμού και να αναζητηθούν κατασκευές που πιθανόν βρίσκονται κάτω από τον αμμώδη πυθμένα και τον αιγιαλό. Με βάση τα προκαταρκτικά αποτελέσματα γίνεται σαφές ότι ο οικισμός παρουσιάζει μεγαλύτερη πολυπλοκότητα και μέγεθος από ό,τι είχε υποτεθεί αρχικά και εκτείνεται σε τουλάχιστον 20 στρέμματα.
Η υποβρύχια ανασκαφή, σε δοκιμαστική τομή εντός του οικισμού, στην εξωτερική παρειά ενός τοίχου της Πρωτοελλαδικής ΙΙ περιόδου, αποκάλυψε παχύ στρώμα με κεραμική που χρονολογείται στην Πρωτοελλαδική Ι περίοδο (αρχές της 3ης χιλιετίας π.Χ.) ή και πρωιμότερα.
Η έρευνα θα συνεχιστεί, με τοπογραφική αποτύπωση, γεωφυσικές έρευνες και υποβρύχιες τομές σε μεγαλύτερο τμήμα του οικισμού.
