Ο κ. Γεωργουσόπουλος ανέφερε:
Αγαπητοί Φίλοι,
Είναι πολύ μεγάλη συγκίνηση να βλέπει κανένας να κλείνει η τρίτη πετυχημένη περίοδος αυτού που ονομάσαμε, φιλόδοξα, πριν από τρία χρόνια, «Ερμηνείες στην Ερμιονίδα».
Ξεκινήσαμε δειλά, πιστεύοντας ότι θα βρούμε ανταπόκριση από ένα κοινό που δεν είχε επαφή με τον πολιτισμό, όχι γιατί το ίδιο έφταιγε, αλλά γιατί είχε εγκαταλειφθεί, στην επαρχία και στην ερημιά της.
Η επιτυχία της πρώτης χρονιάς, μας βοήθησε να ενισχύσουμε και τις ελπίδες και τις προσδοκίες μας και φτάσαμε, από το να παρακαλάμε, την πρώτη χρονιά, ανθρώπους, με το κύρος που έχει ο καθένας, να έρθουν να βοηθήσουν το θεσμό, τώρα πια να θέλουν να έρθουν, γιατί πλέον θέλουν να είναι στο θεσμό.
Είμαστε τυχεροί γιατί δέχονται άνθρωποι του θεάτρου με μεγάλη πείρα, μεγάλο βεληνεκές καλλιτεχνικό -και δεν μιλάμε μόνο για τους σημαντικούς ηθοποιούς. Πίσω από τις δέκα αυτές μονολογικές παραστάσεις, υπάρχουν δέκα συγγραφείς, δέκα Έλληνες συγγραφείς που γράφουν μονολόγους, πρωτότυπους μονολόγους. Δεν είναι διασκευές, είναι ελληνικά κείμενα, δηλαδή μια προσφορά στην ελληνική δραματική τέχνη.
Κι από κεί και πέρα, μια θεματική. Πέρυσι, μιλούσαμε για γυναικείους μονολόγους, από γυναίκες. Φέτος, είχε ευρύτερο φάσμα, αλλά πίσω απ’ όλα κρύβεται το μεγάλο πρόβλημα των κοινωνικών αδιεξόδων αυτού του τόπου, της μιζέριας του, των αδιεξόδων των οικονομικών, των ηθικών, πολλές φορές, προτύπων, τα οποία πρέπει να ξεπεραστούν, των παιδευτικών στρεβλώσεων, αυτά όλα το να γίνουν αντικείμενο θεατρικής επεξεργασίας και να επικοινωνούνται σε ένα κοινό το οποίο γνωρίζει τα προβλήματα αυτά, γιατί είναι φορέας αυτών των προβλημάτων και εισπράκτορας αυτών των προβλημάτων, είναι μια μεγάλη επικοινωνιακή επιτυχία του θεάτρου.
Είμαστε λοιπόν χαρούμενοι που «τρίτωσε το καλό» και ευχόμαστε του χρόνου να φτάσουμε πια να έχουμε «ντόρτια».
Ευχαριστώ πολύ
Κώστας Γεωργουσόπουλος
Αγαπητοί Φίλοι,
Είναι πολύ μεγάλη συγκίνηση να βλέπει κανένας να κλείνει η τρίτη πετυχημένη περίοδος αυτού που ονομάσαμε, φιλόδοξα, πριν από τρία χρόνια, «Ερμηνείες στην Ερμιονίδα».
Ξεκινήσαμε δειλά, πιστεύοντας ότι θα βρούμε ανταπόκριση από ένα κοινό που δεν είχε επαφή με τον πολιτισμό, όχι γιατί το ίδιο έφταιγε, αλλά γιατί είχε εγκαταλειφθεί, στην επαρχία και στην ερημιά της.
Η επιτυχία της πρώτης χρονιάς, μας βοήθησε να ενισχύσουμε και τις ελπίδες και τις προσδοκίες μας και φτάσαμε, από το να παρακαλάμε, την πρώτη χρονιά, ανθρώπους, με το κύρος που έχει ο καθένας, να έρθουν να βοηθήσουν το θεσμό, τώρα πια να θέλουν να έρθουν, γιατί πλέον θέλουν να είναι στο θεσμό.
Είμαστε τυχεροί γιατί δέχονται άνθρωποι του θεάτρου με μεγάλη πείρα, μεγάλο βεληνεκές καλλιτεχνικό -και δεν μιλάμε μόνο για τους σημαντικούς ηθοποιούς. Πίσω από τις δέκα αυτές μονολογικές παραστάσεις, υπάρχουν δέκα συγγραφείς, δέκα Έλληνες συγγραφείς που γράφουν μονολόγους, πρωτότυπους μονολόγους. Δεν είναι διασκευές, είναι ελληνικά κείμενα, δηλαδή μια προσφορά στην ελληνική δραματική τέχνη.
Κι από κεί και πέρα, μια θεματική. Πέρυσι, μιλούσαμε για γυναικείους μονολόγους, από γυναίκες. Φέτος, είχε ευρύτερο φάσμα, αλλά πίσω απ’ όλα κρύβεται το μεγάλο πρόβλημα των κοινωνικών αδιεξόδων αυτού του τόπου, της μιζέριας του, των αδιεξόδων των οικονομικών, των ηθικών, πολλές φορές, προτύπων, τα οποία πρέπει να ξεπεραστούν, των παιδευτικών στρεβλώσεων, αυτά όλα το να γίνουν αντικείμενο θεατρικής επεξεργασίας και να επικοινωνούνται σε ένα κοινό το οποίο γνωρίζει τα προβλήματα αυτά, γιατί είναι φορέας αυτών των προβλημάτων και εισπράκτορας αυτών των προβλημάτων, είναι μια μεγάλη επικοινωνιακή επιτυχία του θεάτρου.
Είμαστε λοιπόν χαρούμενοι που «τρίτωσε το καλό» και ευχόμαστε του χρόνου να φτάσουμε πια να έχουμε «ντόρτια».
Ευχαριστώ πολύ
Κώστας Γεωργουσόπουλος
