Σοβαρό πρόβλημα αντιμετωπίζουν κυνηγοί και κτηνοτρόφοι σε πολλά μέρη της Πελοποννήσου από επιδρομές των τσακαλιών σε κοπάδια με ζωντανά.
Όπως τόνισε στην εφημερίδα «Πατρίς» ο πρόεδρος της Γ΄ΚΟΠ, Κώστας Μαρκόπουλος, το πρόβλημα έχει διογκωθεί τα τελευταία χρόνια καθώς τα τσακάλια είναι πάρα πολλά, ομαδοποιημένα και επιθετικά, με συνέπεια να αποτελούν πολύ σοβαρό κίνδυνο.
«Βάσει νομοθεσίας δεν είναι θηρεύσιμο είδος το τσακάλι. Όμως καλό είναι όποιος θέλει, να έρθει μαζί μας ένα βράδυ σε μια περιπολία της θηροφυλακής να τα ακούσει να ουρλιάζουν και να του σηκωθεί η τρίχα», τόνισε στην εφ.«Πατρίς» ο κ.Μαρκόπουλος, προσθέτοντας ότι έχει καταθέσει εδώ και καιρό σχετικά έγγραφα στο υπουργείο Περιβάλλοντος ώστε να αντιμετωπιστεί με κάποιο τρόπο το πρόβλημα: «θέσαμε και φέτος το ζήτημα, όμως η φετινή Ρυθμιστική κινήθηκε σε άλλα πλαίσια. Υπάρχει όμως πρόβλημα διότι είναι πολύ επικίνδυνη η εξάπλωσή του με συνέπειες σε κοπάδια και στάνες».
Σύμφωνα με το Kalavrytanews.com, καταγράφηκε κρούσμα επίθεση σε αιγοπρόβατα κτηνοτρόφου στον οικισμό Πεύκο Καλαβρύτων στα μέσα του Δεκαπενταύγουστου.
Τι αναφέρει η έκθεση της WWF Hellas
Έκθεση της WWF Hellas το 2009 κάνει λόγο για είδος που δεν ανήκει ούτε στα θηρεύσιμα ούτε στα προστατευόμενα, αλλά θεωρεί ότι ελλοχεύει κίνδυνος εξαφάνισης και το χαρακτηρίζει «κινδυνεύον»
Στην ίδια έκθεση αναφέρεται ότι το τσακάλι θεωρείται «καθαριστής», δηλαδή διώκτης των τρωκτικών, ανταγωνιστής των αλεπούδων, περιορίζει τα οργανικά σκουπίδια, αλλά προκαλεί «και περιορισµένες ζηµιές σε καλλιέργειες κυρίως καλαµποκιού, καρπουζιών και σταφυλιών, καθώς και στην κτηνοτροφία, σε αιγοπρόβατα και νεογέννητα µοσχάρια», καταγράφοντας μάλιστα τις πληγείσες περιοχές.
Βάσει της έκθεσης, στην Ηλεία φαίνεται να υπάρχουν τσακάλια στην περιοχή του Ερύμανθου, κατά μήκος του ποταμού, από τη Νεμούτα μέχρι το Βιδιάκι, στα σύνορα με την Αρκαδία, με σποραδικές μάλιστα ζημιές σε οικόσιτα ζώα. Περιστασιακή παρουσία αναφέρεται και στην περιοχή της Ανδρίτσαινας, στα σύνορα με τη Μεσσηνία, όπου όμως κατά πάσα πιθανότητα πρόκειται για μετακινούμενα ζώα από το γειτονικό πληθυσμό της Νέδας.
Στην Αχαΐα η έκθση καταγράφει μαρτυρίες κτηνοτρόφων που ισχυρίστηκαν ότι αναγκάστηκαν να αλλάξουν περιοχή στέγασης και βόσκησης των κοπαδιών εξαιτίας των μεγάλων ζημιών από τσακάλια και ήδη έχουν μερικώς αποζημιωθεί από τον ΕΛΓΑ, ενώ η ίδι έρευνα κατέγραψε τσακάλια και ζημιές από αυτά σε καλλιέργειες στην περιοχή του Σελινούντα, αλλά και στα Βραχνέικα. Παρεμφερή στοιχεία έδειξε η έρευνα και για την περιοχή της Μεγαλόπολης.
Σημαντικό πρόβλημα, σύμφωνα με την έκθεση, είναι η συγκέντρωση του όγκου του πληθυσμού των τσακαλιών στη νότια Πελοπόννησο, καθιστώντας την κατανομή άνιση.
