Η φωτογραφία της ημέρας: Η καρδερίνα ή γαρδέλι

 Η καρδερίνα είναι από τα πιο γνωστά πουλιά της χώρας μας. Ένα πανέμορφο πουλί που υπέφερε και δυστυχώς συνεχίζει να υποφέρει από την πρακτική της παράνομης αιχμαλωσίας που υφίσταται, λόγω της φυσικής ομορφιάς αλλά και της μελωδικής φωνής του, με σκοπό να γίνει πτηνό συντροφιάς.

Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια μέσω της ενημέρωσης και με τη συμβολή του PetBirds, υπάρχει ευαισθητοποίηση των μελών μας καταρχήν αλλά και πολλών ατόμων που ασχολούνται με την εκτροφή των πουλιών και έτσι έχει ξεκινήσει σιγά σιγά η προσπάθεια εκτροφής αυτού του πανέμορφου πουλιού.

Ελπίδα και ευχή όλων μας για το μέλλον ένα υπάρχουν στα κλουβιά μόνο πουλιά εκτροφής.

Η Καρδερίνα, το γνωστό σε πολλούς Γαρδέλι

Είναι πιθανόν να την έχετε ακούσει επίσης με τα ονόματα γαρδέλι, τουρκοπούλα (από το κόκκινο χρώμα που έχει στο κεφάλι της και μοιάζει με τούρκικο φέσι), κοκκινοτσεμπερού, ζιγαδρέλι, στραγαλίνι, ενώ στην Κύπρο την λένε σγαρτίλι.

ΜορφολογίαΟι καρδερίνες θεωρούνται πανέμορφες λόγω του υπέροχου συνδυασμού χρωμάτων του πτερώματός των. Γίνεται εύκολα αναγνωρίσιμη από το κόκκινο πρόσωπο (μάσκα) και το μαυρόασπρο κεφάλι. Έχει ολόμαυρη φτερούγα με φαρδιά κίτρινη ρίγα, ακόμα και όταν κάθεται, λευκό ουροπύγιο, και μαύρη ουρά με λευκές κηλίδες.

Το ράμφος της είναι μακρύ και πολύ μυτερό σε λευκοκίτρινο χρώμα με μια μικρή μαύρη κηλίδα τον χειμώνα, ενώ με το έλευση της αναπαραγωγικής περιόδου ασπρίζει εντελώς όπως και τα πόδια που αποκτούν σάρκινο χρώμα.

Διάκριση φύλου

Τα δύο φύλα της καρδερίνας μοιάζουν αρκετά μεταξύ τους με μικρές αναγνωρίσιμες διαφορές. Το νεαρά καρδερινάκια έχουν γκριζοκάστανο κεφάλι με αχνές ρίγες χωρίς το κόκκινο και το ασπρόμαυρο των ενηλίκων.

Είναι επιδημητικό πουλί και συναντάται σε όλη την Ευρώπη, τα παράλια της Βορείου Αφρικής, στην Τουρκία, στη Δυτική και Κεντρική Ασία, Σκανδιναβία, Σιβηρία Έχουν βρεθεί επίσης και άλλα είδη καρδερίνας στην Αμερική, στην Αυστραλία αλλά και την Νέα Ζηλανδία, με παραλλαγές στον χρωματισμό του πτερώματός.

Οι καρδερίνες συναντώνται ευρύτατα σε θαμνώδεις εκτάσεις, δάση με χαμηλά δέντρα, πάρκα, οπωρώνες, ελαιώνες, κήπους και ιδιαίτερα όπου υπάρχουν γαϊδουράγκαθα. Το φθινόπωρο και το χειμώνα σχηματίζει σμήνη 40 περίπου πουλιών, ενώ την Άνοιξη, μόλις οι αμυγδαλιές βγάλουν φύλλα, αρχίζουν να προετοιμάζονται για το ζευγάρωμα.

Φυσικοί της εχθροί, εκτός από τον άνθρωπο που με διάφορους τρόπους προσπαθεί να την αιχμαλωτίσει για να απολαύσει το κελάηδημά της, είναι τα διάφορα αρπακτικά πουλιά, όπως η κουκουβάγια, τα ποντίκια αλλά και τα φίδια.

Για τον αυτό λόγο, οι καρδερίνες προτιμούν να χτίζουν τη φωλιά τους σε ψηλά, μοναχικά δέντρα για να έχουν ευρύ οπτικό πεδίο και πάντα σε λεπτά εξωτερικά κλαδιά με πυκνή φυλλωσιά. Φτιάχνει την φωλιά της ανάμεσα σε διχάλες δέντρων με περισσή τέχνη χρησιμοποιώντας λεπτά κλαδάκια, φύλλα, ξερά λεπτά χόρτα και είναι η πιο γερή και περίτεχνη φωλιά από όλα τα πουλιά του είδους της.


Αναπαραγωγή

Γεννάει δυο φορές, περίπου 4-6 λευκογάλαζα έως γαλαζοπράσινα αυγά την κάθε φορά, μια στο τέλος της άνοιξης και μια το καλοκαίρι, αφού πρώτα έχει μεγαλώσει τα μικρά της. Ποτέ δεν γεννάει στην ίδια φωλιά. Φτιάχνει πάντα καινούρια.

Κλωσάει για 14 μέρες τα αυγά και τους νεοσσούς τους φροντίζουν εξ ίσου και οι δυο γονείς. Όταν κινδυνεύσουν τα μικρά δεν τα εγκαταλείπει αν και είναι δειλό πουλί. Οι καρδερίνες είναι πουλιά που έχουν αγάπη και αλληλεγγύη μεταξύ τους, σπάνια φιλονικούν και πάντα αλληλοβοηθιούνται.


Οι άνθρωποι συνηθίζουν και ζευγαρώνουν τις καρδερίνες με καναρίνια και οι απόγονοί τους, τα καρδερινοκάναρα, αν είναι αρσενικά γίνονται θαυμάσιοι τραγουδιστές, ενώ τα θηλυκά γίνονται πολύ καλές παραμάνες. Επίσης ζευγαρώνουν με φλώρο, πύρρουλα, λούγαρο αλλά και καρμποντάκους, δίνοντας εξαιρετικής ομορφιάς απογόνους και με θεσπέσιο κελάηδημα.

Για τη διατροφή της καρδερίνας και την φροντίδα του κατά την διάρκεια την αναπαραγωγής, ισχύει ότι για όλες τις σπίζες (φλώρια, φανέτα κτλ).

Το προσδόκιμο ζωής τους στη φύση είναι 8 με 10 χρόνια. Είναι πουλιά πολύ ανθεκτικά στο κρύο αλλά πολύ ευαίσθητα σε ασθένειες όπως τα εντερικά.