Πολιτευτή Αργολίδας της Νέας Δημοκρατίας
Αοριστίες, γενικολογίες, άλμα πίστεως σε ένα θολό μέλλον. Σε αυτές τις λίγες λέξεις θα μπορούσε να συνοψιστεί η προμελετημένα σκηνοθετημένη εμφάνιση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, τόσο κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στους εκπροσώπους των παραγωγικών τάξεων στη ΔΕΘ, όσο και κατά τη διάρκεια της συνέντευξης τύπου που παραχώρησε στους εκπροσώπους των ΜΜΕ, κατά την καθιερωμένη συνέντευξή του την επόμενη ημέρα στο πλαίσιο της Έκθεσης, την οποία μετά βεβαιότητα θα ήθελε φέτος να αποφύγει .
Με εμφανή την αναντιστοιχία ανάμεσα στις παλαιότερες διακηρύξεις του, τα προηγούμενα χρόνια, στο πλαίσιο της ΔΕΘ και στις πραγματοποιήσεις της κυβέρνησής του, με εξόφθαλμη την αθέτηση πολυθόρυβα διατυπωθεισών υποσχέσεων , στο πλαίσιο των οποίων έταζε στους πάντες τα πάντα για να πάρει τελικά από όλους, όλα , έκθετος για τη χωρίς φραγμό υποσχεσιολογία του και την ουρανομήκη ψευδολογία του των προηγούμενων χρόνων, που κατέληξε να καταδικάσει τους πολίτες σε μια ύφεση χωρίς τέλος και την κοινωνία σε μια διαρκώς παρατεταμένη και επιδεινούμενη κρίση, ο πρωθυπουργός, επεχείρησε φέτος να παρουσιάσει ένα «αφήγημα» χωρίς αρχή, μέση και τέλος. Χωρίς ειρμό και ραχοκοκκαλιά. Με εμφανώς λαϊκιστική και δημοκοπική στόχευση. Επένδυσε στο επικοινωνιακό-προπαγανδιστικό μακιγιάζ, απέφυγε επιμελώς κακοτοπιές δύσκολων για την κυβέρνησή του ζητημάτων και αποπειράθηκε να περάσει αβρόχοις ποσί οχληρά για τους πολίτες (και την παράταξή του) ερωτήματα, όπως το που οφείλεται η επιδείνωση της κατάστασης και η κατάρευση κρίσιμων κοινωνικά δεικτών τους τελευταίους μήνες, που η παράταξή του (μαζί με τους συνεργαζόμενους με αυτήν ΑΝΕΛ) έχει την ευθύνη διακυβερνήσεως της χώρας.
Στο πλαίσιο αυτής της εμφανώς αμυντικής τακτικής του, θεωρώντας (εν τη δημαγωγική αφελεία του) προφανώς ότι η επίθεση είναι η καλύτερη άμυνα, και δέσμιος του δόγματος ότι η προπαγάνδα είναι η ηθελημένη πρόταξη του επιμέρους, προσπάθησε να ανοίξει παράπλευρα θέματα και να τα αναγάγει σε πρωτεύοντα. Με έπαρση, αναφέρθηκε στο κυβερνητικό σχέδιο επαναπροκήρυξης των τηλεοπτικών αδειών, το σχολίασε και το σημασιολόγησε κατά τις κυβερνητικές σκοπιμότητες και διέπραξε απανωτά λάθη στην υπερβολή του, αποκαλύπτοντας βαθύτερες (επικίνδυνες) κυβερνητικές-κομματικές προθέσεις. Περίπου προανήγγειλε την απόφαση του ΣτΕ για το θέμα του διαγωνισμού και μάλιστα εμφανίστηκε να υπαγορεύει στους Ανώτατους Δικαστές και το σκεπτικό της απόφασης που κατά την επιθυμία του, οφείλουν να πάρουν για το όλο θέμα . Και όχι μόνο αυτό αλλά απαντώντας εκνευρισμένος , σε ερωτήσεις δημοσιογράφων του ALPHA και του STAR, που απειλούνται , εξαιτίας των χειρισμών της κυβερνήσεώς του , οι θέσεις εργασίας τους, (όπως και 2000 ακόμη εργαζομένων, σύμφωνα με τους μετριοπαθέστερους υπολογισμούς), κατά δυσκόλως αποκρυπτόμενα ιταμό τρόπο, τις έψεξε γιατί αγωνιούν για το ψωμί των οικογενειών τους, που διακυβεύεται, επικαλούμενος διάφορα απίθανα «επιχειρήματα».
Επρόκειτο και στις δύο περιπτώσεις για ακραία καθεστωτική συμπεριφορά, μιας εξουσίας δυσανεκτικής στον αντίλογο, τη διαφορετική άποψη, τη διαφορετική προσέγγιση. Ήταν κραυγαλέο δείγμα μιας αντίληψης «εφικτού» καθεστωτισμού, μιας εξουσίας, που δεν αναγνωρίζει αντίθετη άποψη, ή διαφορετικά συμφέροντα, αυτονόητο κανόνα στις κοινωνίες Δυτικού τύπου, αλλά πίσω από αυτά βλέπει ορκισμένους εχθρούς και ταξικούς αντιπάλους. Ας βάλει επιτέλους φρένο σε αυτή της την αντίληψη η κυβέρνηση, γιατί με τον τρόπο αυτό διολισθαίνει σε επικίνδυνες ατραπούς. Χωρίς εύκολο δρόμο επιστροφής. Η εμμονή της σε παρόμοιες αντιλήψεις, και η συγκρουσιακή λογική που φαίνεται να υιοθετεί, μπορεί να προωθεί την «κρυφή» ατζέντα του «εφικτού» καθεστωτισμού, δηλαδή της αντίληψης όσο μας παίρνει προχωράμε, μέχρι εκεί που μας παίρνει, αλλά δημιουργεί επικίνδυνες για τη δημοκρατία μας παρενέργειες και αντισυσπειρώσεις , που επειδή ξέρουμε που οδηγούν, καλό είναι να αποφύγουμε να τις δοκιμάσουμε. Έστω και αν για την κυβέρνηση κάτι τέτοιο στην παρούσα φάση, μοιάζει με επιδιωκτέα επιλογή που , αν περάσει , θα αποδειχθεί αυτοκαταστροφική για τη δημοκρατία μας και την κοινωνική συνοχή του τόπου μας. Κάτι τέτοιο δεν το θέλει κανείς μας καθώς όλοι γνωρίζουμε και τι εγκυμονεί και προς ποια κατεύθυνση οδηγεί . Η κυβέρνηση ας το πάρει απόφαση. Έχουν διαψευσθεί παταγωδώς όλες οι κατά καιρούς υποσχέσεις που έχει δώσει και αργά ή γρήγορα θα πληρώσει το αντίτιμο αποδοκιμαζόμενη από τους πολίτες. Αυτό καθώς είναι μια «νομοτέλεια» της δημοκρατίας, ό,τι και να κάνει δεν μπορεί να το αποφύγει. Ας το αποδεχθεί λοιπόν και ας φύγει όσο το δυνατόν συντομότερα για να σταματήσει η καταστροφή και να περισωθεί ό,τι ακόμα είναι εφικτό .
Στο πλαίσιο αυτής της εμφανώς αμυντικής τακτικής του, θεωρώντας (εν τη δημαγωγική αφελεία του) προφανώς ότι η επίθεση είναι η καλύτερη άμυνα, και δέσμιος του δόγματος ότι η προπαγάνδα είναι η ηθελημένη πρόταξη του επιμέρους, προσπάθησε να ανοίξει παράπλευρα θέματα και να τα αναγάγει σε πρωτεύοντα. Με έπαρση, αναφέρθηκε στο κυβερνητικό σχέδιο επαναπροκήρυξης των τηλεοπτικών αδειών, το σχολίασε και το σημασιολόγησε κατά τις κυβερνητικές σκοπιμότητες και διέπραξε απανωτά λάθη στην υπερβολή του, αποκαλύπτοντας βαθύτερες (επικίνδυνες) κυβερνητικές-κομματικές προθέσεις. Περίπου προανήγγειλε την απόφαση του ΣτΕ για το θέμα του διαγωνισμού και μάλιστα εμφανίστηκε να υπαγορεύει στους Ανώτατους Δικαστές και το σκεπτικό της απόφασης που κατά την επιθυμία του, οφείλουν να πάρουν για το όλο θέμα . Και όχι μόνο αυτό αλλά απαντώντας εκνευρισμένος , σε ερωτήσεις δημοσιογράφων του ALPHA και του STAR, που απειλούνται , εξαιτίας των χειρισμών της κυβερνήσεώς του , οι θέσεις εργασίας τους, (όπως και 2000 ακόμη εργαζομένων, σύμφωνα με τους μετριοπαθέστερους υπολογισμούς), κατά δυσκόλως αποκρυπτόμενα ιταμό τρόπο, τις έψεξε γιατί αγωνιούν για το ψωμί των οικογενειών τους, που διακυβεύεται, επικαλούμενος διάφορα απίθανα «επιχειρήματα».
Επρόκειτο και στις δύο περιπτώσεις για ακραία καθεστωτική συμπεριφορά, μιας εξουσίας δυσανεκτικής στον αντίλογο, τη διαφορετική άποψη, τη διαφορετική προσέγγιση. Ήταν κραυγαλέο δείγμα μιας αντίληψης «εφικτού» καθεστωτισμού, μιας εξουσίας, που δεν αναγνωρίζει αντίθετη άποψη, ή διαφορετικά συμφέροντα, αυτονόητο κανόνα στις κοινωνίες Δυτικού τύπου, αλλά πίσω από αυτά βλέπει ορκισμένους εχθρούς και ταξικούς αντιπάλους. Ας βάλει επιτέλους φρένο σε αυτή της την αντίληψη η κυβέρνηση, γιατί με τον τρόπο αυτό διολισθαίνει σε επικίνδυνες ατραπούς. Χωρίς εύκολο δρόμο επιστροφής. Η εμμονή της σε παρόμοιες αντιλήψεις, και η συγκρουσιακή λογική που φαίνεται να υιοθετεί, μπορεί να προωθεί την «κρυφή» ατζέντα του «εφικτού» καθεστωτισμού, δηλαδή της αντίληψης όσο μας παίρνει προχωράμε, μέχρι εκεί που μας παίρνει, αλλά δημιουργεί επικίνδυνες για τη δημοκρατία μας παρενέργειες και αντισυσπειρώσεις , που επειδή ξέρουμε που οδηγούν, καλό είναι να αποφύγουμε να τις δοκιμάσουμε. Έστω και αν για την κυβέρνηση κάτι τέτοιο στην παρούσα φάση, μοιάζει με επιδιωκτέα επιλογή που , αν περάσει , θα αποδειχθεί αυτοκαταστροφική για τη δημοκρατία μας και την κοινωνική συνοχή του τόπου μας. Κάτι τέτοιο δεν το θέλει κανείς μας καθώς όλοι γνωρίζουμε και τι εγκυμονεί και προς ποια κατεύθυνση οδηγεί . Η κυβέρνηση ας το πάρει απόφαση. Έχουν διαψευσθεί παταγωδώς όλες οι κατά καιρούς υποσχέσεις που έχει δώσει και αργά ή γρήγορα θα πληρώσει το αντίτιμο αποδοκιμαζόμενη από τους πολίτες. Αυτό καθώς είναι μια «νομοτέλεια» της δημοκρατίας, ό,τι και να κάνει δεν μπορεί να το αποφύγει. Ας το αποδεχθεί λοιπόν και ας φύγει όσο το δυνατόν συντομότερα για να σταματήσει η καταστροφή και να περισωθεί ό,τι ακόμα είναι εφικτό .
