Ένα χρόνο περίπου πριν, άκουσα μια ιστορία από αυτές που γράφονται για να πιστέψεις στην ανθρώπινη δύναμη, το θάρρος, τον ηρωισμό. Για τις δυο νεαρές αδερφές, την Σάρα και την Γίσρα , κολυμβήτριες στη Συρία, που, αφού το σπίτι τους βομβαρδίστηκε και και το σκάφος τους έμεινε ακυβέρνητο στο μέσο του Αιγαίου, έδεσαν τη βάρκα πάνω τους και κολυμπώντας τρεις ώρες την έβγαλαν στην ακτή της Λέσβου.
Σήμερα, είχα την τιμή να βρεθώ στο ίδιο τραπέζι με την Sarah Ezzat Mardini, και να συζητήσουμε για τις μεθόδους ένταξης των νέων προσφύγων στην ελληνική και ευρωπαϊκή κοινωνία.
Τι κρατάω εκτός των άλλων;
Ότι η Σάρα σήμερα είναι στη Λέσβο,ως ακτιβίστρια, παλεύοντας για το καλύτερο αύριο των προσφύγων και των μεταναστών.
Ότι η Σάρα σήμερα είναι στη Λέσβο,ως ακτιβίστρια, παλεύοντας για το καλύτερο αύριο των προσφύγων και των μεταναστών.
Α, και κάτι ακόμη: Ότι μόλις τελειώσαμε την ομιλία, ήρθε να με ευχαριστήσει για όσα εχουν κάνει οι Έλληνες για τους Σύριους.
