Θα μου επιτρέψετε να ξεκινήσω με μια μικρή διαδικαστική πρόταση. Πιστεύω ότι θα είναι πολύ χρήσιμο να κανονίσουμε τις συνεδριάσεις της Π.Ε. σε μια τακτική βάση και όχι κατ ανάγκη συνδεδεμένες με κάποιο άλλο γεγονός. Με δεδομένη την ποικιλόμορφη σύνθεση της Π.Ε. είναι σίγουρο ότι και εδώ μπορεί να φτάσει και φτάνει η φωνή της κοινωνίας. Το κόμμα υποχρεωτικά σήμερα κινείται σε δύο στρατηγικούς άξονες.
Ο ένας είναι αυτός που καθορίζει η κυβέρνηση σε λειτουργικό επίπεδο με την αποδόμηση θεσμών και την καταπάτηση ακόμη και συνταγματικών διατάξεων με προφανή στόχο την αλλοίωση των δημοκρατικών κανόνων και τη δημιουργία μιας ιδιότυπης διακυβέρνησης για τα δυτικά δεδομένα.
Ο άλλος αφορά τη δημιουργία της δικής μας ατζέντας για την έξοδο από την κρίση.Αφορά τη δική μας πρόταση , που δεν μπορεί να είναι περιορισμένη μόνο στο πρόγραμμα αλλά οφείλει να αναδείξει τις προτεραιότητες μας και να τις εμπεδώσουμε στη συνείδηση των πολιτών. Να δείξουμε στην κοινωνία το δρόμο της εξόδου από την κρίση και να τους αποδείξουμε ότι η κυβερνητική ανικανότητα αποτελεί <<προνόμιο>> της αριστερής διακυβέρνησης. Αντίπαλοι αυτήν τη φορά δεν είναι μόνον τα προβλήματα του τόπου.
Είναι ένα σύστημα διακυβέρνησησς που παραχαράσσει βασικά δημοκρατικά χαρακτηριστικά της δημόσιας ζωής, αδιαφορεί για θεσμούς και κανόνες , διαστρέφει συστηματικά την πραγματικότητα και καταστρέφει οτιδήποτε άντεξε και έμεινε ζωντανό τα χρόνια των μνημονίων. Η απόπειρα αυτή απαιτεί πλέον να εξετάσουμε το ενδεχόμενο να αντιμετωπίσουμε αυτήν την κυβέρνηση με πρακτική που δε θα αποκλείει τον πολιτικό ακτιβισμό. Μπορεί οι πολίτες να δείχνουν ζαλισμένοι από τη φοροκαταιγίδα και την προσπάθεια για καθημερινή επιβίωση αλλά ας μη γελαστεί κανείς ότι είναι και παραδομένοι.Το σίγουρο είναι ότι ψάχνουν κάπου να ακουμπήσουν. Και πέρα από εμάς δεν υπάρχει άλλη αξιόπιστη κυβερνητική λύση.
Υπάρχει μόνον το γελοίο και τα άκρα. Η διεύρυνση της παράταξης πρέπει να ξεφύγει από την αντίληψη δεξιά-κέντρο-αριστερά και να στοχεύει αποκλειστικά στις δημιουργικές και υγιείς δυνάμεις του τόπου. Ο εγκλωβισμός και η αναζήτηση της διεύρυνσης στο παραπάνω ευθύγραμμο τμήμα δε θα προσφέρει τίποτα περισσότερο από το να περιορίσει τα όρια της. Η ελπίδα που πνίγεται μέσα στα ψέματα της σημερινής κυβέρνησης δεν πρέπει να τελειώνει σε μια ευθεία γραμμή. Ο επαναπροσδιορισμός των αξιών σε εθνικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο θα δείξει το δρόμο της διεύρυνσης σε αυτούς που θα έλθουν να σταθούν δίπλα μας και να στηρίξουν την ανασυγκρότηση της χώρας. Κατά την προσωπική μου άποψη τα παραπάνω συνδέονται άμεσα και με την απάντηση στο ερώτημα κατά πόσον η Νέα Δημοκρατία είναι αποφασισμένη να τοποθετηθεί ευθέως απέναντι σε όσους προσφέρουν σήμερα χείρα βοηθείας και ελαφρυντικά στις προκλητικές πολιτικές επιλογές Τσίπρα-Καμμένου.
Η μάχη σήμερα είναι ξεκάθαρα ιδεολογική. Αφορά το κατά πόσον το πολιτικό μας σύστημα θα κινείται στη νοοτροπία του ατιμώρητου ψεύδους η σε μια δημιουργική αλήθεια που θα απευθύνεται στην κοινωνία με ξεκάθαρες προτάσεις. Η παράταξή μας σήμερα έχει ένα στρατηγικό πλεονέκτημα στο πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη. Στον κόσμο έχει παγιωθεί η άποψη ότι δε μασάει τα λόγια του. Όταν θα εξελίξουμε το πλεονέκτημα αυτό σε στρατηγικό μέσο του τύπου <<αυτά που λέμε, αυτά θα κάνουμε>> τότε θα είμαστε και ο μονόδρομος της επόμενης μέρας για την κοινωνία.
