Αξιολόγηση κλινικών στο ΕΣΥ

Του DR Παν. Γκανάς
Γραμματέας της Ελληνικής Εταιρείας Τραύματος & Επείγουσας Χειρουργικής

 Πολύ συζήτηση γίνεται εδώ και αρκετό καιρό σχετικά με τις Νοσηλευτικές Μονάδες του Νομού και τις υπηρεσίες που παρέχουν στον ασθενή- κάτοικο της Αργολίδας, αλλά και στον επισκέπτη. Εμπλέκονται σε αυτή τη διαδικασία θεσμικά όργανα, φορείς της εξουσίας, αλλά και οι τοπικοί παράγοντες διεκδικώντας ευκαιριακά, με αφορμή την κρίση, πρόσθετες υπηρεσίες υγείας Με αφορμή όλη αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση που βιώνουμε και κουβαλώντας γνώση και εμπειρία από το 30ο Πανελλήνιο Χειρουργικό Συνέδριο, παραθέτω μερικές απλές σκέψεις που συστηματικά αγνοούνται μέσα σε αυτή την καταιγίδα που όλοι πορευόμαστε.

Ζούμε σε μία χώρα που επικρατεί πλέον η αυθαιρεσία, η σύγχυση και η κατεδάφιση όλων των υποδομών χωρίς να δίνεται έμφαση στις οργανωμένες υποδομές, στην εκπαίδευση των ιατρών-νοσηλευτών και συνακόλουθα στην ποιότητα των προσφερόμενων υπηρεσιών. Αφορμή να γράψω αυτές τις σκέψεις μου αποτελεί η παρακολούθηση επί χρόνια ιατρικών συνεδρίων και η εμπειρία μου να διευθύνω επί 8 χρόνια μία οργανωμένη χειρουργική κλινική στη Ν/Μ Ναυπλίου.

Έχω την ευλογία να προίσταμαι επί 8 χρόνια μιας πολύ οργανωμένης και εκπαιδευμένης χειρουργικής και νοσηλευτικής ομάδας στο Νοσοκομείο Ναυπλίου. Η ομάδα μου δίνει καθημερινά μάχη όχι μόνο με την αρρώστια, αλλά και με την οικονομική δυσκολία που προίσταται πλέον και υπαγορεύει την καθημερινή αγωνία όλων μας για εξοικονόμηση πόρων, διαφύλαξη πολύτιμων πλέον υλικών και φαρμάκων προς όφελος και διάσωση όλο και περισσότερων ασθενών. Η άρτια εκπαίδευση όλων των στελεχών της κλινικής μου αποτελεί εγγύηση για υψηλού επιπέδου υπηρεσίες με το χαμηλότερο δυνατό κόστος, αφού η πολυδάπανη ιατρική είναι συνυφασμένη με ανεκπαίδευτους και μη επαρκώς καταρτισμένους επιστήμονες.

Οι ειδικευμένοι χειρουργοί που στελεχώνουν την χειρουργική ομάδα έχουν ξοδέψει πολλά χρόνια από τη ζωή τους μέσα στα Νοσοκομεία τόσο της Ελλάδας όσο και του εξωτερικού, ζώντας μία ζωή «ασκητή ιερομόναχου» με στέρηση και θυσίες με μοναδικό όραμα να επιστρέψουν στην πατρίδα τους και να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον τόπο τους, στους γονείς τους, στους ηλικιωμένους ασθενείς που τόσο μόχθησαν να κρατήσουν όρθια της πατρίδα μας στα πολύ δύσκολα χρόνια μετά τον εμφύλιο. Επιστρέφοντας στην πατρίδα είναι εισηγητές σε Πανελλήνια Συνέδρια, προεδρεία Στρογγυλών τραπεζιών, εκπαιδευτές σε γιατρούς και νοσηλευτές μοιράζοντας απλόχερα τις γνώσεις τους σε νεώτερης γενιάς επιστήμονες.

Από την άλλη έχουμε συνειδητοποιήσει ότι υπηρετούμε μία περιοχή που δέχεται πολλούς επισκέπτες όλο το χρόνο( από όλα τα μέρη του κόσμου(Επίδαυρος, Μυκήνες) και θα πρέπει η παροχή των υπηρεσιών μας να λειτουργεί ως πρεσβευτής της Ελληνικής Ιατρικής στα πέρατα του κόσμου. Αυτό μας υπαγορεύει να λειτουργούμε καθημερινά ως πρεσβευτές αυτής της χώρας δίνοντας ότι καλύτερο διαθέτουμε επιστημονικά και ανθρώπινα στην υπηρεσία των ασθενών μας με ανταμοιβή την αναγνώριση και την εκτίμηση έξω από τα σύνορα της χώρας, τα ευχαριστήρια τηλεφωνήματα, τα γράμματα, τα emails, και τις ευχαριστήριες κάρτες από όλο τον κόσμο σε αναγνώριση και ανταπόδοση των υπηρεσιών μας.

Η σωστή οργάνωση συνοδευόμενη από άρτια εκπαίδευση των νοσοκομειακών ιατρών αποτελεί τη μεγαλύτερη εγγύηση για παροχή υψηλού επιπέδου υπηρεσιών στον ασθενή και την ορθολογική-εκλογικευμένη χρήση πόρων. Αυτό είναι ακρογωνιαίος λίθος πάνω στον οποίο βασίζονται όλα τα δημόσια συστήματα υγείας στον κόσμο. Με βάση αυτό πιστεύω ότι πριν αποφασιστεί να συγχωνευτούν ή όχι κλινικές-εργαστήρια ΠΡΕΠΕΙ πρώτα να αξιολογηθούν και να προσμετρηθεί η παραγωγικότητα και το κόστος των υπηρεσιών τους.

Διαφορετικά θα οδηγηθούμε σε ακρότητες και παραλογισμούς που ο τελικός αποδέκτης θα είναι η κοινωνία που ήδη έχει χάσει τους ΑΡΙΣΤΟΥΣ δηλ.8.000 νέους γιατρούς που ξενιτεύτηκαν μη αντέχοντας άλλο την αρρώστια του συστήματος.-

Παν. Γκανάς, Συντ. Δντής Χειρουργός Μετεκαιδευθείς

1. The General Hospital of Birmingham

2. Lund Universitet Hospital Sweden.

3. Pupran Hospital Toulouse

ΥΓ: Το παραπάνω κείμενο γράφτηκε να τιμήσει τη μνήμη του καθ. Κατσαραγάκη Στέλιου που έφυγε πρόσφατα αγωνιζόμενος μέχρι το τέλος να οργανώσει καλύτερ5α την Επείγουσα Χειρουργική στην Ελλάδα.