Η ραγδαία μείωση των πληθυσμών των απειλούμενων ειδών σπονδυλωτών ζώων άρχισε στο τέλος του 19ου αιώνα, με πιο πιθανό έτος το 1893, πριν από 123 χρόνια, σύμφωνα με νέες εκτιμήσεις επιστημόνων. Έκτοτε και μέχρι σήμερα εκτιμάται ότι έχει απομείνει μόνο το 5% περίπου του αριθμού τους εκείνη την εποχή.
Η ανάλυση
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρ. Γιουν-Σιν Φου του Τμήματος Βιοστατιστικής της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου του Τέξας, ανέλυσαν γενετικά δεδομένα και εφάρμοσαν μοντέλα γενετικής των πληθυσμών για πάνω από 2.700 είδη σπονδυλωτών.
Κατά μέσο όρο, σύμφωνα με τις νέες εκτιμήσεις, οι πληθυσμοί των απειλούμενων ειδών μειώνονταν κατά περίπου 25% κάθε δέκα χρόνια. Μάλιστα, ο αρχικός αριθμός των απειλούμενων ειδών, προτού αρχίσει η ταχεία μείωσή τους, ήταν ήδη μικρότερος κατά περίπου 22% σε σχέση με τον αριθμό των μη απειλούμενων ειδών.
Η σταδιακή απομείωση πολλών ζώων αποδίδεται κυρίως στην εξάπλωση της εκβιομηχάνισης μετά το τέλος του 19ου αιώνα και στην, εξαιτίας αυτού του λόγου, αναστάτωση ή την καταστροφή σε διάφορα οικοσυστήματα του πλανήτη. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «PNAS».
Ο νέος κίνδυνος
Σε μια άλλη μελέτη ειδικών του Πανεπιστημίου της Αριζόνα αναφέρεται ότι η κλιματική αλλαγή εξελίσσεται με ρυθμό τέτοιο που πολλά είδη ζώων και φυτών αδυνατούν να ακολουθήσουν και μην μπορώντας να προσαρμοστούν οδηγούνται σε εξαφάνιση. Σύμφωνα με την μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences» περισσότερο ευάλωτα από τις κλιματικές αλλαγές είναι τα αμφίβια, τα ερπετά και τα περισσότερα είδη φυτών. Μεγαλύτερο κίνδυνο διατρέχει η χλωρίδα και η πανίδα στις τροπικές περιοχές αναφέρουν οι ερευνητές. Επίσης όσα είδη ζώων ζουν σε νησιωτικές, απομονωμένες ή δύσβατες περιοχές και γενικά δεν μπορούν να μετακινηθούν για να πάνε να ζήσουν σε περιοχές με φιλικότερο για αυτά κλίμα θα βρεθούν σε άμεσο κίνδυνο.
