Σε πολλές από αυτές είχε πρωταγωνιστικό ρόλο, κυρίως όταν ο ρόλος της απαιτούσε και χορό, αφού υπήρξε χορεύτρια και είχε η ίδια την επιμέλεια των χορογραφιών της σε κάποιες ταινίες.
Σταδιοδρομία
Πρωταγωνίστησε σε κάθε είδους ταινία, σε μιούζικαλ, σε κωμωδίες και σε δράματα. Η καριέρα της θα λέγαμε πως χωρίζεται σε 3 περιόδους:
1955-1962, εμφανιζόταν μόνο σαν χορεύτρια, στο θέατρο και τον κινηματογράφο, στον οποίο εμφανίστηκε σε 3 μόνο ταινίες με χορευτικό ρόλο, συγκεκριμένα: "Το ραντεβού της Κυριακής" (1960), "Η Αθήνα τη Νύχτα" (1962) και "Προδομένη Αγάπη" (1962).
1967-1972, πρωταγωνιστεί σε ταινίες χαμηλότερου προϋπολογισμού, που όμως γνωρίζουν αναγνώριση από το κοινό, στις οποίες «συναντήθηκε» καλλιτεχνικά με σπουδαίους ηθοποιούς όπως ο Νίκος Σταυρίδης, ο Τάσος Γιαννόπουλος, ο Φραγκίσκος Μανέλης, η Τζένη Ρουσσέα, ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, ο Αλέκος Τζανετάκος, ο Νίκος Δαδινόπουλος, ο Νίκος Ρίζος, ο Σωτήρης Μουστάκας, κ.α., συγκεκριμένα: "Ο Γαμπρός μου ο Προικοθήρας" (1967), "Μίνι Φούστα και Καράτε" (1967), "Ορκίζομαι είμαι Αθώα" (1968), "Ο Μπούφος" (1968), "Ένας Ιππότης με Τσαρούχια" (1968), "Ο Σταύρος είναι πονηρός" (1970), "Ομορφόπαιδα" (1971), "Ο Παραγιός μου ο ραλίστας" (1971), "Δάκρυα για έναν Αλήτη" (1971). Η τελευταία της ταινία (Φίνος Φιλμ) ήταν "Το Κοροϊδάκι της Πριγκηπέσας" (1972), στην οποία υποδύθηκε έναν σημαντικό ρόλο, μιας αφελούς ηθοποιού και χορεύτριας, που θεωρείται από πολλούς η πιο καλή της ερμηνεία, η οποία αποτέλεσε και το κύκνειο άσμα της. Όλα αυτά τα χρόνια εμφανιζόταν ανελλιπώς στο Θέατρο.
Η Ελένη Προκοπίου σπούδασε χορό στη Σχολή Χορού της Λουκίας Σακελλαροπούλου μαζί με τη Μάρθα Καραγιάννη και σαν παιδιά έδιναν παραστάσεις στην Εθνική Λυρική Σκηνή. Αποφοίτησαν προς τα τέλη της δεκαετίας του '50. Αναμφισβήτητα αυτές οι δύο ήταν οι καλύτερες ηθοποιοί - χορεύτριες του ελληνικού κινηματογράφου και θεάτρου. Συνεργάστηκαν σποραδικά και στα δύο. Αποτέλεσε χορευτικό ντουέτο με τον Βαγγέλη Σειληνό, τόσο στο Θέατρο όσο και στον Κινηματογράφο. Από το 1960 μέχρι το 1965 το εν λόγω ντουέτο (Σειληνός-Προκοπίου) συμμετείχε στα χορευτικά των περισσότερων επιθεωρησιακών θεάτρων της πρωτεύουσας. Επίσης και με τον Γιώργο Πάντζα αποτέλεσε κινηματογραφικό ζευγάρι, μαζί άλλωστε έπαιξαν σε 5 ταινίες.
Πρωταγωνίστησε σε κάθε είδους ταινία, σε μιούζικαλ, σε κωμωδίες και σε δράματα. Η καριέρα της θα λέγαμε πως χωρίζεται σε 3 περιόδους:
1955-1962, εμφανιζόταν μόνο σαν χορεύτρια, στο θέατρο και τον κινηματογράφο, στον οποίο εμφανίστηκε σε 3 μόνο ταινίες με χορευτικό ρόλο, συγκεκριμένα: "Το ραντεβού της Κυριακής" (1960), "Η Αθήνα τη Νύχτα" (1962) και "Προδομένη Αγάπη" (1962).
1963-1966, ήρθε η καταξίωσή της και ως ηθοποιού. Αρχικά την εμπιστεύτηκε ο σπουδαίος Νίκος Κούνδουρος στην ταινία "Μικρές Αφροδίτες" (1963), μια ταινία που γνώρισε διεθνή επιτυχία, ακολούθησε η κλασική πλέον ταινία "Ο Εμίρης και ο Κακομοίρης" (1964), στην οποία υποδύθηκε τη Γκιουλινάρ, μια πανέμορφη ανατολίτισσα πριγκίπισσα κάποιου Εμιράτου. Στη συνέχεια ακόμα μια αξιόλογη ταινία "Το Πρόσωπο της Ημέρας" (1965), ώσπου έρχεται το "Ραντεβού στον Αέρα" (1965), στην οποία είχε πολύ σημαντικό ρόλο και ως χορεύτρια και ως ηθοποιός και έτσι γίνεται μέλος της οικογένειας της Φίνος Φιλμ. Ακολουθεί το "Και οι... 14 ήταν υπέροχοι!" (1965). Το 1966 αποτελεί την πιο παραγωγική της χρονιά, αφού κρατάει πρωταγωνιστικούς ρόλους σε 5 ταινίες, συγκεκριμένα: "Παράνομοι Πόθοι" (Φίνος Φιλμ), "Το Συρτάκι της Αμαρτίας", "Πέντε Χιλιάδες Ψέματα" (Φίνος Φιλμ), "Οι Κυρίες της Αυλής" (Φίνος Φιλμ, κλασσική θεωρείται πλέον η σκηνή με τα νερά της χαλασμένης βρύσης, μαζί με τον Κώστα Πρέκα) και "Αγάπη που δεν σβήνει ο Χρόνος" (1966).
1967-1972, πρωταγωνιστεί σε ταινίες χαμηλότερου προϋπολογισμού, που όμως γνωρίζουν αναγνώριση από το κοινό, στις οποίες «συναντήθηκε» καλλιτεχνικά με σπουδαίους ηθοποιούς όπως ο Νίκος Σταυρίδης, ο Τάσος Γιαννόπουλος, ο Φραγκίσκος Μανέλης, η Τζένη Ρουσσέα, ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, ο Αλέκος Τζανετάκος, ο Νίκος Δαδινόπουλος, ο Νίκος Ρίζος, ο Σωτήρης Μουστάκας, κ.α., συγκεκριμένα: "Ο Γαμπρός μου ο Προικοθήρας" (1967), "Μίνι Φούστα και Καράτε" (1967), "Ορκίζομαι είμαι Αθώα" (1968), "Ο Μπούφος" (1968), "Ένας Ιππότης με Τσαρούχια" (1968), "Ο Σταύρος είναι πονηρός" (1970), "Ομορφόπαιδα" (1971), "Ο Παραγιός μου ο ραλίστας" (1971), "Δάκρυα για έναν Αλήτη" (1971). Η τελευταία της ταινία (Φίνος Φιλμ) ήταν "Το Κοροϊδάκι της Πριγκηπέσας" (1972), στην οποία υποδύθηκε έναν σημαντικό ρόλο, μιας αφελούς ηθοποιού και χορεύτριας, που θεωρείται από πολλούς η πιο καλή της ερμηνεία, η οποία αποτέλεσε και το κύκνειο άσμα της. Όλα αυτά τα χρόνια εμφανιζόταν ανελλιπώς στο Θέατρο.
Σπουδές & Αρχικά Βήματα
Η Ελένη Προκοπίου σπούδασε χορό στη Σχολή Χορού της Λουκίας Σακελλαροπούλου μαζί με τη Μάρθα Καραγιάννη και σαν παιδιά έδιναν παραστάσεις στην Εθνική Λυρική Σκηνή. Αποφοίτησαν προς τα τέλη της δεκαετίας του '50. Αναμφισβήτητα αυτές οι δύο ήταν οι καλύτερες ηθοποιοί - χορεύτριες του ελληνικού κινηματογράφου και θεάτρου. Συνεργάστηκαν σποραδικά και στα δύο. Αποτέλεσε χορευτικό ντουέτο με τον Βαγγέλη Σειληνό, τόσο στο Θέατρο όσο και στον Κινηματογράφο. Από το 1960 μέχρι το 1965 το εν λόγω ντουέτο (Σειληνός-Προκοπίου) συμμετείχε στα χορευτικά των περισσότερων επιθεωρησιακών θεάτρων της πρωτεύουσας. Επίσης και με τον Γιώργο Πάντζα αποτέλεσε κινηματογραφικό ζευγάρι, μαζί άλλωστε έπαιξαν σε 5 ταινίες.
Αποχώρηση & Αναγνώρηση της Προσφοράς της
Μετά το γάμο της, στις αρχές της δεκαετίας του '70, με τον δραστήριο επιχειρηματία στον χώρο του επίπλου Συρίγο, αποχώρησε οριστικά από τα καλλιτεχνικά δρώμενα. Με τον μετέπειτα σύζυγό της γνωρίστηκαν στα γυρίσματα ταινιών της Φίνος Φιλμ, την οποία ο ανωτέρω προμήθευε με έπιπλα για τις ανάγκες των ταινιών. Από αυτόν τον γάμο απέκτησε μια κόρη, την Ειρήνη.
Μετά το γάμο της, στις αρχές της δεκαετίας του '70, με τον δραστήριο επιχειρηματία στον χώρο του επίπλου Συρίγο, αποχώρησε οριστικά από τα καλλιτεχνικά δρώμενα. Με τον μετέπειτα σύζυγό της γνωρίστηκαν στα γυρίσματα ταινιών της Φίνος Φιλμ, την οποία ο ανωτέρω προμήθευε με έπιπλα για τις ανάγκες των ταινιών. Από αυτόν τον γάμο απέκτησε μια κόρη, την Ειρήνη.
Στο πλαίσιο του αφιερώματος στα 100+1 χρόνια του Ελληνικού Κινηματογράφου που οργάνωσε ο Δήμος Αθηναίων στο Σινέ Ορφέας με την υποστήριξη του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, ο Δήμαρχος Αθηναίων Θεόδωρος Μπεχράκης τίμησε την Τρίτη 19 Σεπτεμβρίου 2006 την Ελένη Προκοπίου με το Μετάλλιο της Πόλης, μαζί με άλλους 90 σημαντικούς ανθρώπους της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου, όπως πρωταγωνιστές, σκηνοθέτες, τεχνικούς και μουσικοσυνθέτες σε μια συγκινητική τελετή για την αναγνώριση της μεγάλης προσφοράς τους στην εβδόμη τέχνη.
