Από το «Νησί» στο «Νήμα» και την ιστορία της Θεσσαλονίκης στον 20ό αιώνα, στη συλλογή διηγημάτων «Ο τελευταίος χορός και άλλες ιστορίες», στην «Ανατολή» με φόντο την εισβολή στην Κύπρο και τώρα με τις «Καρτ ποστάλ», η Χίσλοπ ανακαλύπτει κάθε φορά τη χώρα. Και κάθε φορά εντυπωσιάζεται. «Στην ιστορία "Από έρωτα για τον έρωτα" για παράδειγμα, όλα ξεκινάνε από τα κηδειόσημα που βλέπει ο ήρωάς μου σε έναν πίνακα ανακοινώσεων δίπλα σε μια εκκλησούλα. Στην Αγγλία όταν πεθαίνει κάποιος περνούν τρεις-τέσσερις εβδομάδες μέχρις ότου γίνει η κηδεία. Είναι ανόητο αλλά έτσι συμβαίνει. Εδώ γίνονται όλα μέσα σε μία ημέρα. Αυτό σημαίνει ότι πολλοί άνθρωποι θάβονται και πολύς κόσμος δεν προλαβαίνει να μάθει ότι έχουν πεθάνει». Στην Αρκαδία, από την άλλη, είδε τα σημάδια ενός χαμένου παραδείσου. Στην ιστορία που τιτλοφόρησε «Et in Arcadia ego» περιγράφει την αμήχανη, αν όχι δυσάρεστη εμπειρία μιας νεαρής γυναίκας στο καφενείο ενός χωριού το οποίο ανδροκρατείται καθώς οι γυναίκες μοιάζουν κατά έναν περίεργο τρόπο εξαφανισμένες. «Την αγαπώ πολύ αυτή την ιστορία, πιστεύω ότι είναι φεμινιστική. Την είχα ξεχωρίσει και τη διάβαζα στις παρουσιάσεις των βιβλίων μου στη Βρετανία. Γνώρισα τόσο πολλές νεαρές γυναίκες στην Ελλάδα που έχουν σπουδάσει στο πανεπιστήμιο και εξαιτίας της οικονομικής κρίσης είτε έχουν αναγκαστεί να κάνουν μια δουλειά που δεν τις γεμίζει είτε δεν δουλεύουν. Νιώθω τον θυμό τους, την απογοήτευση, τη ματαίωση. Κάποιες φορές επιπλέον έχω την αίσθηση ότι οι άνδρες έχουν το πάνω χέρι, όπως συμβαίνει σε αυτό το μικρό χωριό. Θα μπορούσε να είναι ο παράδεισος, αλλά υπάρχει κάτι το παράξενο στην ατμόσφαιρα, όπως συνειδητοποιεί ο επισκέπτης». Ο έρωτας της Βικτόρια Χίσλοπ για την Ελλάδα είναι δυνατός και βαθύς αλλά δεν είναι και τυφλός.
«Στους Έλληνες δόθηκε η πιο όμορφη χώρα για να ζήσουν - πιστέψτε με, δεν έχει δόση υπερβολής αυτό που λέω -, αλλά κάτι πήγε στραβά στην πορεία. Υπάρχουν πολλοί λόγοι που συνέβη αυτό, αλλά τελικά η ομορφιά είναι ακόμη παρούσα, αν και δεν τη βλέπεις σε όλους τους δρόμους της Αθήνας, για παράδειγμα. Είμαι πολύ τυχερή που η πρώτη παρουσίαση του βιβλίου έγινε στο Ναύπλιο. Να ένα πανέμορφο μέρος που δεν πρόκειται να αλλάξει. Αυτή η πόλη τα έχει όλα. Και φυσική ομορφιά και κοινωνική και πνευματική ζωή. Ξέρετε, όποτε έρχομαι στην Ελλάδα νιώθω ότι είμαι σπίτι μου. Δεν το νιώθω σε άλλες μεσογειακές χώρες. Η Ιταλία είναι μια πολύ όμορφη χώρα αλλά δεν έχει την αιχμηρότητα της Ελλάδας, οπότε μοιάζει με μια καρτ ποστάλ ή ένα κουτί με σοκολατάκια. Με την Ελλάδα νιώθω έναν πολύ δυνατό δεσμό, μια συνάφεια η οποία δεν ξέρω από πού προέρχεται. Απλώς την απολαμβάνω κάθε φορά που βρίσκομαι κοντά στους ανθρώπους της».
