Στο οροπέδιο των Ειλέων, στην Αργολίδα, 7 χιλιόμετρα μακριά από την Ερμιόνη, βρίσκεται το μικρό χωριό με τις πολλές ομορφιές που ακούει στο όνομα Ηλιόκαστρο.
Προς το τέλος της βυζαντινής περιόδου ο αυτοκράτορας Θεόδωρος Α΄ Παλαιολόγος ίδρυσε ένα μικρό οικισμό, το Παλαιοκατούντι. Ο οικισμός αυτός αυτός χρησίμευσε ως κατοικίες των φρουρών, οι οποίοι φύλαγαν το πέρασμα προς την Θερμησία. Δίπλα στον οικισμό αυτό βρίσκεται και το φρούριο του Ηλιοκάστρου, το οποίο χρησιμοποιήθηκε για τον έλεγχο των περασμάτων προς Θερμησία και αποτέλεσε το σύνορο της παραπαίουσας βυζαντινής αυτοκρατορίας με την βενετοκρατούμενη Τροιζηνία. Χαρακτηριστικό του φρούριου του Ηλιοκάστρου ήταν η ορατότητα τόσο του κόλπου του Ναυπλίου όσο και της Ύδρας.
Πρόκειται για ένα μικρό και ήσυχο χωριό της περιοχής, που οι επισκέπτες το αγαπούν γιατί εκεί απολαμβάνουν στιγμές χαλάρωσης και ηρεμίας. Σημείο συνάντησης μικρών και μεγάλων δεν είναι άλλο από την μεγάλη πλατεία με τα πλατάνια και το πέτρινο σιντριβάνι στη βάση.
Το χωριό και η ευρύτερη περιοχή είναι πολύ γνωστή από την αρχαιότητα για τις εκλεκτές ποικιλίες κρασιού που παράγει και τα τελευταία χρόνια μικροί μεγάλοι από το Ηλιόκαστρο και τα γύρω χωριά συναντιούνται στο χωριό για την μεγάλη γιορτή του κρασιού.
Στο χωριό θα βρείτε πολλές παραδοσιακές ταβέρνες με εξαιρετικούς μεζέδες και φυσικά μικρά καφενεία. Ένα σημείο του Ηλιόκαστρου που σίγουρα θα προσέξετε, είναι εκεί που βρίσκονταν τα παλιά μεταλλεία.
Το Ηλιόκαστρο πιθανότατα πήρε το όνομά του από τους «Ειλεούς αμπέλους» που έβγαζαν πολύ γλυκό κρασί. Ακόμα και σήμερα σώζεται ο περίβολος των τειχών με πολυγωνικό χτίσιμο στο μικρό ύψωμα που χρησίμευε ως Ακρόπολη του χωριού. Σύμφωνα με μαρτυρία του Παυσανία υπήρχαν εκεί τα ιερά της Δήμητρας και της κόρης της.Προς το τέλος της βυζαντινής περιόδου ο αυτοκράτορας Θεόδωρος Α΄ Παλαιολόγος ίδρυσε ένα μικρό οικισμό, το Παλαιοκατούντι. Ο οικισμός αυτός αυτός χρησίμευσε ως κατοικίες των φρουρών, οι οποίοι φύλαγαν το πέρασμα προς την Θερμησία. Δίπλα στον οικισμό αυτό βρίσκεται και το φρούριο του Ηλιοκάστρου, το οποίο χρησιμοποιήθηκε για τον έλεγχο των περασμάτων προς Θερμησία και αποτέλεσε το σύνορο της παραπαίουσας βυζαντινής αυτοκρατορίας με την βενετοκρατούμενη Τροιζηνία. Χαρακτηριστικό του φρούριου του Ηλιοκάστρου ήταν η ορατότητα τόσο του κόλπου του Ναυπλίου όσο και της Ύδρας.
Πριν από το 1928 ονομαζόταν "Καρακάσι", το οποίο σήμαινε "μαύρα φρύδια" (kara kaş). Η ονομασία Καρακάσι διατηρήθηκε μέχρι το 1927, όταν το ελληνικό κράτος αποφάσισε να μετονομάσει το χωριό σε Ηλιόκαστρο.
Από τις αρχές του 20ου αιώνα 1905-1978, λειτουργούσαν στην περιοχή τα μεταλλεία Μποδοσάκη όπου γινόταν εξαγωγή σιδηροπυρίτη, δίνοντας μία οικονομική ανάσα για την περιοχή
Από τις αρχές του 20ου αιώνα 1905-1978, λειτουργούσαν στην περιοχή τα μεταλλεία Μποδοσάκη όπου γινόταν εξαγωγή σιδηροπυρίτη, δίνοντας μία οικονομική ανάσα για την περιοχή