Του Τόλη Κοϊνη
Σήμερα είναι επέτειος μιας αιματηρής μάχης που έγινε κυρίως στον Συνοικισμό του Ναυπλίου. Τότε δεν υπήρχε Συνοικισμός και οι περιοχές στους πρόποδες του Αγιολιά και προς τον Βάλτο ονοματίζονταν Γλυκιά (από την πηγή και το ποταμάκι) και Γκιουλ Τεπέ. Η μάχη έγινε στις 8 Φεβρουαρίου του 1862.
Σήμερα είναι επέτειος μιας αιματηρής μάχης που έγινε κυρίως στον Συνοικισμό του Ναυπλίου. Τότε δεν υπήρχε Συνοικισμός και οι περιοχές στους πρόποδες του Αγιολιά και προς τον Βάλτο ονοματίζονταν Γλυκιά (από την πηγή και το ποταμάκι) και Γκιουλ Τεπέ. Η μάχη έγινε στις 8 Φεβρουαρίου του 1862.
Τα γεγονότα εν τάχει:
1 Φεβρουαρίου, αξημέρωτα, στάση της Φρουράς, παλλαϊκή συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος, η πόλη μας υπό επαναστατική διοίκηση.
3 Φεβρουαρίου άμεση αντίδραση του «Συστήματος», ο Γενναίος Κολοκοτρώνης με πεζικό και πυροβολικό αποβιβάζεται στους Μύλους και συγκεντρώνεται 6.000 στρατός στην Κόρινθο.
6 Φεβρουαρίου οι Βασιλικοί στρατοπεδεύουν στην Τίρυνθα.
8 Φεβρουαρίου, 8.30 π.μ. αρχίζει ο πόλεμος, οι Βασιλικοί επιτίθενται στον Άγιο Λιά, στην Άρια και στον Μύλο Ταμπακόπουλου (περίπου στο Μακεδονίτικο). Μια δύναμη, των Βασιλικών, 250 ανδρών προχωράει κατά μήκος της σημερινής οδού Αγίου Αδριανού και βρίσκεται ανάμεσα σε διασταυρούμενα πυρά των επαναστατών και αποδεκατίζεται… Οι βασιλικοί υποχωρούν…
Από τα γεγονότα αυτά, θα ρίξω τον προβολέα στον επιτελάρχη της Ναυπλιακής επανάστασης. Τον Πάνο Κορωναίο. Τον μόνο Έλληνα στρατιωτικό της μετεπαναστατικής περιόδου που είχε να επιδείξει τεράστια μάχιμη προϋπηρεσία…
Ο Κορωναίος, καταγωγή από τα Κύθηρα, ήταν απόφοιτος της «δικής μας» σχολής Ευελπίδων… αυτής δηλαδή που έφτιαξε ο Καποδίστριας και λειτούργησε στο Ναύπλιο. Είχε υπηρετήσει αρκετές φορές στ’ Ανάπλι… αλλά το 1853, στην αρχή της Ιμπεριαλιστικής επέμβασης Τούρκων-Άγγλων-Γάλλων-Ιταλών κατά της Ρωσίας, ενώ έχει διωχθεί λόγω φρονημάτων από τον Ελληνικό Στρατό, πηγαίνει με σώμα Ελλήνων εθελοντών στην Κριμαία, πολεμάει στην Σεβαστούπολη και στις όχθες του Δούναβη… παρασημοφορείται στο πεδίο της μάχης..
Η έναρξη της Ναυπλιακής Επανάστασης τον βρίσκει φυλακισμένο στο Ναύπλιο. Αμέσως απελευθερώνεται και αναλαμβάνει επικεφαλής του επιτελείου (θα διεκδικούσε ποτέ την αρχηγία από έναν ήρωα της εξόδου του Μεσολογγίου, τον Αρτέμη Μίχου;). Συμμετέχει σε όλες τις μάχες και συλλαμβάνεται, την 1 Μαρτίου 1862, βαριά τραυματισμένος στην Άρια.
Μετά την έξωση του Όθωνα ανέλαβε δυο φορές Υπουργός Στρατιωτικών… Στον μικρό εμφύλιο του 1863 (τα λεγόμενα Ιουνιανά) ήταν ο στρατιωτικός αρχηγός των Ορεινών – των πιο Δημοκρατικών της εποχής.
Από Υπουργός όμως δεν δυσκολεύτηκε να αφήσει την καρέκλα και να πάει στην Κρήτη στη Μεγάλη Επανάσταση που κατέληξε στο Ολοκαύτωμα του Αρκαδίου….
Αυτή η μυθιστορηματική προσωπικότητα ελάχιστα έχει απασχολήσει την Ελληνική Βιβλιογραφία… π.χ. δεν μπόρεσα να βρω αναφορά για ποιον λόγο είχε βρεθεί φυλακισμένος στο Ναύπλιο τον χειμώνα του 1862, παρ όλες τις –όντως- σημαντικές ενημερώσεις που έγιναν στο συνέδριο για την 150ετηρίδα της Ναυπλιακής Επαναστάσεως.
ΥΓ Έχουμε πολλά χαρακτικά και φωτογραφίες του Πάνου Κορωναίου. Διάλεξα μία από το… μέλλον. Ο Κορωναίος και οι Έλληνες εθελοντές ορκίζονται στην Σεβαστούπολη της Κριμαίας. Σήμερα, που οι Έλληνες πολιτικοί ( βλ. επίσκεψη Τσίπρα σε Ουκρανία, και παλαιότερα του Βενιζέλου) ταυτίζονται με όλες τις δυνάμεις που θέλουν να καταπατήσουν την ελευθερία της Κριμαίας και του Ντόνετσκ … καλό είναι να θυμόμαστε…
