Πράγματι, η αναιμική ανάκαμψη, σε συνδυασμό με διάφορους αστάθμητους παράγοντες στην παγκόσμια οικονομία, προκαλεί προβληματισμό στα αστικά επιτελεία, παρά το γεγονός ότι η Κομισιόν προβλέπει στην έκθεσή της ότι για πρώτη φορά από το 2008, όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ θα καταγράψουν αυξητικούς ρυθμούς στο ΑΕΠ τους.
Ωστόσο, αν υπάρχει κάτι για το οποίο οι συντάκτες της έκθεσης δεν έχουν ίχνος αβεβαιότητας και αμφιβολίας, αυτό είναι η κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης.
Αυτή θεωρείται δεδομένη και αναγκαία, από τη σκοπιά του κεφαλαίου, προκειμένου «στους αβέβαιους καιρούς, να παραμείνουν οι ευρωπαϊκές οικονομίες ανταγωνιστικές και ικανές να προσαρμόζονται στις μεταβαλλόμενες συνθήκες», όπως δήλωσε τις προάλλες ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, προσθέτοντας ότι γι' αυτόν το σκοπό «απαιτείται συνεχής προσπάθεια για διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις».
Σε αυτό το πλαίσιο, για μια ακόμη φορά και με απόλυτα καθαρό τρόπο, τα επιτελεία της ΕΕ και της Ευρωζώνης προδιαγράφουν την επίθεση διαρκείας απέναντι στους λαούς, ανεξάρτητα από τη φάση του οικονομικού κύκλου.
Δηλαδή, είτε σε συνθήκες οικονομικής ανάκαμψης είτε σε συνθήκες υποχώρησης και κατρακύλας του παραγόμενου ΑΕΠ, η κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής και των αναδιαρθρώσεων που στοχεύουν στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, είναι «ένα το κρατούμενο», στο φόντο και των ανταγωνισμών γύρω από το μοίρασμα της επιχειρηματικής πίτας και των κερδών, τόσο στο εσωτερικό της ΕΕ, όσο και στο πλαίσιο της διαπάλης με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και τις αγορές.
Επιπλέον, η έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κάνει ειδικές αναφορές σε οικονομίες, όπως η ελληνική, που τις χαρακτηρίζει το «έλλειμμα ανταγωνιστικότητας», βάζοντας ακόμα ψηλότερα τον πήχη σε ό,τι αφορά το εύρος και τους ρυθμούς των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων, με το επιχείρημα ότι οι οικονομίες αυτές πρέπει να γίνουν «πιο ανθεκτικές στους οικονομικούς κλυδωνισμούς».
Σε αυτό το φόντο προβάλλει η ομοβροντία με τα νέα αντιλαϊκά μέτρα που δρομολογούνται από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και το κουαρτέτο.
Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό το γεγονός ότι τα μέτρα που συζητιούνται τώρα (ομαδικές απολύσεις, παραπέρα συρρίκνωση του αφορολόγητου ορίου, παραπέρα μείωση των συντάξεων), προβλέπεται να εφαρμοστούν ανεξάρτητα από την πορεία επίτευξης των δημοσιονομικών στόχων, που περιέχονται στις συμφωνίες κυβέρνησης - κουαρτέτου και ανεξάρτητα από τους ρυθμούς ανάκαμψης της οικονομίας.
Και όχι μόνο αυτό, αλλά στην εφαρμογή τους «βρέξει - χιονίσει», προβλέπεται ως «αντιστάθμισμα» η νομοθέτηση «αναπτυξιακών μέτρων», όπως η μείωση των φορολογικών συντελεστών για το κεφάλαιο!
Δηλαδή, η φοροαφαίμαξη και οι ανατροπές στα Εργασιακά θα ενταθούν «προληπτικά», κι αν πιαστούν οι δημοσιονομικοί στόχοι, το κεφάλαιο θα βγει διπλά κερδισμένο, επειδή θα αποσπάσει και νέες μειώσεις στους συντελεστές με τους οποίους φορολογείται, στις ασφαλιστικές εισφορές που καταβάλλει και πάει λέγοντας.
Αυτό είναι το σχέδιο του κεφαλαίου, της κυβέρνησης και των κομμάτων του. Διέξοδος επομένως για το λαό δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς χειραφέτηση από τους στόχους και τη στρατηγική του κεφαλαίου, χωρίς οργάνωση και πάλη για την ανατροπή της.
