Λίγο πριν από τη δεκαετία του 1970, η περιοχή των Λιμνών στην Αργολίδα, λίγα μόλις χιλιόμετρα από τις Μυκήνες και σε ορεινή θέση, φημιζόταν για τα καπνά, αλλά και τα σιτηρά που παρήγε. Αυτό, όμως, δεν κράτησε για πολύ και κάτω από ειδικές συνθήκες η παραγωγή σιτηρών σταμάτησε, με αποτέλεσμα η περιοχή εκείνη να ερημώσει και, όπως υποστηρίζουν σήμερα οι κάτοικοι, ένας σημαντικός αριθμός, περίπου 2.500 ανθρώπων, να μετακομίσει στην Κορινθία. Σήμερα, η ζέα είναι ένα προϊόν που θεωρείται ακριβό στην αγορά, έχει πείσει τους καταναλωτές ότι είναι υπερτροφή και κάποιους παραγωγούς ότι αποτελεί μία αξιόλογη οικονομική πρόταση.
Στην Αργολίδα, η «ΥΧ» εντόπισε τον Σοφοκλή Παπαϊωάννου, γόνο αγροτικής οικογένειας, ο οποίος αν και έχει σπουδάσει ηλεκτρολόγος μηχανικός, επέστρεψε και προχώρησε στην καλλιέργεια 50 στρεμμάτων ζέας. Με βάση τις εργαστηριακές εξετάσεις, ο κ. Παπαϊωάννου πείστηκε ότι έπρεπε να προχωρήσει σε μία επένδυση που θα έφτανε σε πρώτη φάση τα 200.000 ευρώ και οι Λίμνες απέκτησαν το όνομα «Κέντρο Ζέας Πελοποννήσου».
Είναι σαφές ότι η καλλιέργεια της ζέας απαιτεί τουλάχιστον δύο στοιχεία: το ένα αφορά την τεχνογνωσία, για την οποία ο Σοφοκλής Παπαϊωάννου έχει επενδύσει σε χρόνο και χρήμα, κατεβάζοντας αισθητά το κόστος παραγωγής. Το δεύτερο αφορά τα χρήματα που απαιτούνται για να αποδώσει η καλλιέργεια και γι’ αυτό επεσήμανε στην «ΥΧ» ότι «απαιτούνται χρήματα για να κερδίσεις ένα καλό αποτέλεσμα». Η δυνατότητα παραγωγής μεγάλων ποσοτήτων δίνει και τη δυνατότητα εξαγωγής του προϊόντος σε τιμές ιδιαίτερα καλές. Τέλος, με βάση τη ζέα, υπάρχει η δυνατότητα δημιουργίας διάφορων υγιεινών προϊόντων και αυτό της δίνει προστιθέμενη αξία.
Στην Αργολίδα, η «ΥΧ» εντόπισε τον Σοφοκλή Παπαϊωάννου, γόνο αγροτικής οικογένειας, ο οποίος αν και έχει σπουδάσει ηλεκτρολόγος μηχανικός, επέστρεψε και προχώρησε στην καλλιέργεια 50 στρεμμάτων ζέας. Με βάση τις εργαστηριακές εξετάσεις, ο κ. Παπαϊωάννου πείστηκε ότι έπρεπε να προχωρήσει σε μία επένδυση που θα έφτανε σε πρώτη φάση τα 200.000 ευρώ και οι Λίμνες απέκτησαν το όνομα «Κέντρο Ζέας Πελοποννήσου».
Είναι σαφές ότι η καλλιέργεια της ζέας απαιτεί τουλάχιστον δύο στοιχεία: το ένα αφορά την τεχνογνωσία, για την οποία ο Σοφοκλής Παπαϊωάννου έχει επενδύσει σε χρόνο και χρήμα, κατεβάζοντας αισθητά το κόστος παραγωγής. Το δεύτερο αφορά τα χρήματα που απαιτούνται για να αποδώσει η καλλιέργεια και γι’ αυτό επεσήμανε στην «ΥΧ» ότι «απαιτούνται χρήματα για να κερδίσεις ένα καλό αποτέλεσμα». Η δυνατότητα παραγωγής μεγάλων ποσοτήτων δίνει και τη δυνατότητα εξαγωγής του προϊόντος σε τιμές ιδιαίτερα καλές. Τέλος, με βάση τη ζέα, υπάρχει η δυνατότητα δημιουργίας διάφορων υγιεινών προϊόντων και αυτό της δίνει προστιθέμενη αξία.
Γιώργος Αργυρίου
Πηγή: ypaithros.gr
