"Οι Λύριζες ,θεωρούνταν τα υπαίθρια κέντρα διασκέδασης. Γινόντουσαν Σαββατοκύριακο , τις τρείς Κυριακές της Αποκριάς ,Ασώτου, Αποκρεών, Τυρινής. Οπου υπήρχε χώρος , ευρύχωρος έστηναν τις Λύριζες.
Μια Λύριζα που έχει μείνει στην μνήμη των Κρανιδιωτών με πολύ αγάπη και γνώρισε μεγάλη επιτυχία ήταν του Μαυροειδή. Διότι ο χώρος ήταν πολύ μεγάλος και η γειτονιά πολύ κεφάτη.
Ηταν η παλαιότερη και η μακροβιότερη ,άρχισε το 1900 από τον πατέρα του κ. Δημήτρη Μαυροειδή και συνεχίστηκε από τα παιδιά Βάσω-Γιώργο -Μάκη και τελείωσε το 1958.
Ηταν η παλαιότερη και η μακροβιότερη ,άρχισε το 1900 από τον πατέρα του κ. Δημήτρη Μαυροειδή και συνεχίστηκε από τα παιδιά Βάσω-Γιώργο -Μάκη και τελείωσε το 1958.
Στο Σαγματοποιείο του κυρ-Δημήτρη , που ήταν κοντά στην Κάτω Πλατεία το πεταλωτήριο άδειαζε τα Σάββατοκύριακα της Αποκριάς και λειτουργούσε Λύριζα. Εφερναν ορχήστρα απο την Αθήνα. Οι οργανοπαίχτες έπαιζαν λύρα, λάουτο , βιολί και μία τραγουδίστρια ολοκλήρωνε την ορχήστρα.
Προσέφεραν μεζέδες κρασί και γλένταγαν,ντυμένοι μασκαράδες. Οι άνδρες με γυναικείες φορεσιές και οι γυναίκες με ανδρικές.
Στο τέλος τραγουδούσαν:
Απόσπασμα από αφήγηση των, Αικατερίνης Μαυροειδή και Φωτούλας Δημότση μέλη του Λαογραφικού Κέντρου Κρανιδίου
Κρανίδι σ' αποχαιρετώ
του χρόνου ποιός το ξέρει
εάν θα πεθάνω ή θα ζώ
ή θα' μαι σ΄άλλα μέρη.