Η φωτογραφία της ημέρας: Η Αλκυόνα και οι αλκυονίδες ημέρες

Ο παγωμένος Ιανουάριος είναι ο μήνας που είναι περισσότερο συνδεδεμένος σύμφωνα με τη μυθολογία με την Αλκυόνη. Ώρες πολλές μπορεί να κάθεται ακίνητη στις άκρες λιμνών ή ποταμών πάνω σε ένα καλάμι ή βραχάκι.

Μόλις θα δει κάποιο ψάρι κοντά στην επιφάνεια του νερού, εφορμά κάθετα με τα φτερά της διπλωμένα. Αστραπιαία, με το μυτερό και δυνατό της ράμφος, το αρπάζει και σε κλάσματα του δευτερολέπτου έχει βγει από το νερό. Θα απολαύσει το γεύμα της αρχίζοντας συνήθως από το κεφάλι και αφού τινάξει και τακτοποιήσει το φτέρωμά της είναι έτοιμη για νέα επίθεση.

Πολλές φορές πριν βουτήξει για να αρπάξει εντυπωσιακά τη λεία της, φτερουγίζει επιτόπου το ίδιο εντυπωσιακά! Είναι ίσως το πουλί του τόπου μας με το πιο χαρακτηριστικό πτέρωμα. Έντονα μεταλλικό γαλάζιο στο πάνω μέρος, λευκός λάρυγγας, λευκή κηλίδα στο λαιμό στο κάτω μέρος και μάγουλα πυρόξανθα με κόκκινα πόδια. 

Φωλιάζει σε πρανή κοντά στο νερό, φτιάχνοντας μια σήραγγα όπου γεννά έξι-εφτά στρογγυλά αυγά. Το γρήγορο, ίσιο και χαμηλό πέταγμα της πάνω από το νερό, δίνει την εντύπωση γαλάζιου βέλους που σχίζει τον αέρα!

Η Αλκυόνη,  οι αλκυονίδες ημέρες και ο μύθος

Έχουμε συνηθίσει να λέμε « οι αλκυονίδες μέρες του Γενάρη» , ωστόσο οι μέρες αυτές τοποθετούνται μεταξύ 15 Δεκεμβρίου και 15 Φεβρουαρίου . Πώς προέκυψε όμως η ονομασία αυτή ; Οι αρχαίοι Έλληνες παρατήρησαν μέσα στο καταχείμωνο ορισμένες ηλιόλουστες μέρες . Τις μέρες αυτές ένα πουλί , η αλκυόνα γεννά τα αυγά της . 

Σύμφωνα με το μύθο , η Αλκυόνη πριν γίνει πουλί , ήταν μια πεντάμορφη κοπέλα , κόρη του Αίολου, του θεού του ανέμου και της Ενάρετης . Η Αλκυόνη ήταν παντρεμένη με τον Κύηκα κι ήταν τρισευτυχισμένη . Περνούσαν τόσο όμορφα , που άρχισαν να πιστεύουν σιγά – σιγά ότι δεν είναι κοινοί θνητοί , αλλά ισάξιοι με τους 12 Θεούς του Ολύμπου .

Ο Κύηκας θεώρησε τον εαυτό του ισάξιο του Δία και η Αλκυόνη πίστευε πως ήταν ισάξια της Ήρας . Μάλιστα άρχισαν να αποκαλούν ο ένας τον άλλο με τα ονόματα των Θεών . Αυτό προκάλεσε την οργή του Δία . Όταν το έμαθε θύμωσε τόσο πολύ , που έριξε έναν κεραυνό στο καράβι του Κύηκα κι αυτός μη μπορώντας να παλέψει με τα μανιασμένα κύματα , πνίγηκε .

Η Αλκυόνη περίμενε τον άνδρα της στο ακρογιάλι και καθώς περνούσε η ώρα κι ο καιρός η αγωνία της μεγάλωνε ακόμη περισσότερο . Μέσα από τη μανιασμένη θάλασσα το μόνο που μπορούσε πια να αντικρύσει ήταν κάποια ξύλα από το καράβι του Κύηκα . Άρχισε τότε να κλαίει απαρηγόρητα . Ημερόνυχτα θρηνούσε το χαμό του αγαπημένου της Κύηκα . Ο Δίας στο τέλος τη λυπήθηκε και τη μεταμόρφωσε σε ένα πανέμορφο πουλί , με λαμπερά γαλάζια φτερά , την αλκυόνα (Alcedo atthis ) .