Μία απόφαση που αναμένεται να προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις έλαβε το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης κρίνοντας ότι οι εργοδότες μπορούν να απαγορεύουν στους υπαλλήλους τους να φορούν εμφανή θρησκευτικά σύμβολα.
Πρόκειται για την πρώτη απόφαση που αφορά εμφανή σύμβολα των πολιτικών, φιλοσοφικών ή θρησκευτικών πεποιθήσεών. Αφορμή στάθηκε το θέμα της ισλαμικής μαντίλας στον χώρο εργασίας.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (με το μεταναστευτικό να βρίσκεται στο επίκεντρο και τις επικείμενες εκλογές σε ευρωπαϊκές χώρες να δείχνουν αύξηση της δύναμης των ακροδεξιών κομμάτων) αποφάσισε εξετάζοντας τις προσφυγές δύο γυναικών, μίας από τη Γαλλία και μίας από το Βέλγιο, οι οποίες απολύθηκαν διότι αρνήθηκαν να βγάλουν τις μαντίλες τους.
Το Δικαστήριο υπενθυμίζει, ότι κατά την οδηγία ως «αρχή της ίσης μεταχειρίσεως» νοείται η απουσία κάθε άμεσης ή έμμεσης διακρίσεως που βασίζεται, μεταξύ άλλων, στη θρησκεία. Μολονότι η οδηγία δεν περιέχει ορισμό της έννοιας «θρησκεία», ο νομοθέτης της Ένωσης παραπέμπει στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών (ΕΣΔΑ) καθώς και στις κοινές συνταγματικές παραδόσεις των κρατών μελών, που επιβεβαιώθηκαν στον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Συνεπώς, ο όρος θρησκεία έχει την έννοια ότι καλύπτει τόσο την ύπαρξη θρησκευτικών πεποιθήσεων, όσο και την ελευθερία των προσώπων να εκδηλώνουν δημόσια τις πεποιθήσεις αυτές.
Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου
Πρόκειται για την πρώτη απόφαση που αφορά εμφανή σύμβολα των πολιτικών, φιλοσοφικών ή θρησκευτικών πεποιθήσεών. Αφορμή στάθηκε το θέμα της ισλαμικής μαντίλας στον χώρο εργασίας.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (με το μεταναστευτικό να βρίσκεται στο επίκεντρο και τις επικείμενες εκλογές σε ευρωπαϊκές χώρες να δείχνουν αύξηση της δύναμης των ακροδεξιών κομμάτων) αποφάσισε εξετάζοντας τις προσφυγές δύο γυναικών, μίας από τη Γαλλία και μίας από το Βέλγιο, οι οποίες απολύθηκαν διότι αρνήθηκαν να βγάλουν τις μαντίλες τους.
Το Δικαστήριο υπενθυμίζει, ότι κατά την οδηγία ως «αρχή της ίσης μεταχειρίσεως» νοείται η απουσία κάθε άμεσης ή έμμεσης διακρίσεως που βασίζεται, μεταξύ άλλων, στη θρησκεία. Μολονότι η οδηγία δεν περιέχει ορισμό της έννοιας «θρησκεία», ο νομοθέτης της Ένωσης παραπέμπει στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών (ΕΣΔΑ) καθώς και στις κοινές συνταγματικές παραδόσεις των κρατών μελών, που επιβεβαιώθηκαν στον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Συνεπώς, ο όρος θρησκεία έχει την έννοια ότι καλύπτει τόσο την ύπαρξη θρησκευτικών πεποιθήσεων, όσο και την ελευθερία των προσώπων να εκδηλώνουν δημόσια τις πεποιθήσεις αυτές.
Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου