Στην Ερώτησή του, ο Έλληνας Ανεξάρτητος Ευρωβουλευτής αναφέρει ότι η εμφάνιση του λαγοκέφαλου στην Μεσόγειο αποτελεί προϊόν λεσσεψιανής μετανάστευσης και η ανάπτυξή του στη Μεσόγειο προκαλεί ραγδαία μείωση άλλων ψαριών και μαλακίων. Επίσης τονίζει ότι η εξάπλωσή του έχει άμεσες αρνητικές συνέπειες για τους αλιείς των περιοχών του Αιγαίου και της Κρήτης και ζητά από την Επιτροπή να διαθέσει κονδύλια για την έγκαιρη αντιμετώπιση του φαινομένου.
Στην Απάντησή του ο Επίτροπος κ. Vella αναφέρει ότι «η Επιτροπή στηρίζει δράσεις για τα χωροκατακτητικά ξένα είδη μέσω των υφιστάμενων χρηματοδοτικών μέσων, όπως το πρόγραμμα LIFE της ΕΕ και τα ταμεία περιφερειακής ανάπτυξης».
Επιπλέον, επισημαίνει ότι η Επιτροπή βρίσκεται σε επαφή με τις αιγυπτιακές αρχές και έχει εκφράσει τις ανησυχίες της σχετικά με τη λεσσεψιανή μετανάστευση χωροκατακτητικών ξένων ειδών στη Μεσόγειο, προσφέροντας τεχνική βοήθεια για την αντιμετώπιση του φαινομένου. Ωστόσο η Αίγυπτος μέχρι και σήμερα δεν έχει δεχτεί την προσφορά.
Ακολουθούν τα κείμενα της Γραπτής Ερώτησης του Νότη Μαριά και της Απάντησης του κ. Vella:
Θέμα: Μέτρα αντιμετώπισης του επικίνδυνου τοξικού ψαριού Lagocephalus sceleratus (λαγοκέφαλο)
«Το επικίνδυνο τοξικό ψάρι Lagocephalus sceleratus (αλλιώς «λαγοκέφαλο») κατατάσσεται στα χωροκατακτητικά αλλόχθονα είδη (ΧΑΕ), καθώς η παρουσία στην Μεσόγειο αποτελεί προϊόν της λεσσεψιανής μετανάστευσης.
Η ανάπτυξη πληθυσμών λαγοκέφαλων λαμβάνει πλέον επικίνδυνες διαστάσεις στην Ελλάδα, καθώς το εν λόγω είδος έχει μετατραπεί σε κυρίαρχο είδος σε κάποιες περιοχές του Αιγαίου και της Κρήτης και προκαλεί ραγδαία μείωση άλλων πληθυσμών ψαριών και μαλακίων, φαινόμενο που έχει άμεσες αρνητικές συνέπειες για τους αλιείς και του οποίου οι οικολογικές επιπτώσεις παραμένουν ασαφείς.
Ο σημαντικότερος κίνδυνος της εξάπλωσης του λαγοκέφαλου προέρχεται από την τοξικότητά του, καθώς προκαλεί έως και θανατηφόρες δηλητηριάσεις σε περίπτωση βρώσης.
Δεδομένου ότι πληθυσμοί λαγοκέφαλων έχουν πλέον παρουσία σε τουλάχιστον τρία κράτη μέλη της ΕΕ (Κύπρος, Μάλτα, Ελλάδα) και ότι η επικείμενη διάνοιξη της διώρυγας του Σουέζ ενδέχεται να επιτείνει το φαινόμενο εξάπλωσής τους, η λήψη μέτρων σε κρατικό αλλά και ενωσιακό επίπεδο κρίνεται επιτακτική.
Ερωτάται συνεπώς η Επιτροπή:
1. Από ποια τρέχοντα προγράμματα της ΕΕ μπορούν να διατεθούν κονδύλια για την έγκαιρη αντιμετώπιση του φαινομένου εξάπλωσης των λαγοκέφαλων;
2. Είναι διατεθειμένη, στα πλαίσια της πολιτικής γειτνίασης, να θέσει το ζήτημα στις αιγυπτιακές αρχές με στόχο την επεξεργασία πιθανών λύσεων και περιορισμού του φαινομένου της λεσσεψιανής μετανάστευσης;»
Απάντηση του κ. Vella εξ ονόματος της Επιτροπής (14.2.2017):
«1. Η Επιτροπή στηρίζει δράσεις για τα χωροκατακτητικά ξένα είδη μέσω των υφιστάμενων χρηματοδοτικών μέσων, όπως το πρόγραμμα LIFE της ΕΕ και τα ταμεία περιφερειακής ανάπτυξης. Παραδείγματα χωροκατακτητικών ξένων ειδών παρουσιάζονται στην ιστοσελίδα της Επιτροπής, υπό τον τίτλο «Σύστημα χρηματοδοτικής στήριξης». Ειδικά για το θαλάσσιο περιβάλλον, υπό την άμεση διαχείριση μέρους του Ευρωπαϊκού Ταμείου Θάλασσας και Αλιείας (ΕΤΘΑ), η πρόσφατη πρόσκληση υποβολής προτάσεων «Γαλάζια εργαστήρια: καινοτόμες λύσεις για την αντιμετώπιση προκλήσεων στον θαλάσσιο τομέα» προσέφερε την ευκαιρία στήριξης των έργων για την αντιμετώπιση των χωροκατακτητικών ξένων ειδών· η πρόσκληση υποβολής προτάσεων έχει ολοκληρωθεί και η συμφωνία επιχορήγησης θα υπογραφεί σύντομα με το επιλεγέν έργο σε αυτόν τον τομέα προτεραιότητας.
2. Η Επιτροπή βρίσκεται σε τακτική επαφή με τις αιγυπτιακές αρχές, στο πλαίσιο του διαλόγου μεταξύ ΕΕ και Αιγύπτου που διέπεται από τη συμφωνία σύνδεσης ΕΕ-Αιγύπτου, και έχει εκφράσει επανειλημμένα τις ανησυχίες της σχετικά με το ενδεχόμενο λεσσεψιανής μετανάστευσης χωροκατακτητικών ξένων ειδών. Η ΕΕ προσέφερε τεχνική βοήθεια για την αντιμετώπιση του ζητήματος· έως και σήμερα, η Αίγυπτος δεν δέχτηκε αυτή την προσφορά.
Επιπλέον, η Γενική Επιτροπή Αλιείας για τη Μεσόγειο έχει θέσει την ανάγκη για κατάλληλη συλλογή δεδομένων και επιστημονική αξιολόγηση των χωροκατακτητικών ξένων ειδών στη Μεσόγειο ως μία από τις δράσεις της στο πλαίσιο της μεσοπρόθεσμης στρατηγικής (2017 — 2020) για τη βιωσιμότητα της αλιείας στη Μεσόγειο και τον Εύξεινο Πόντο.»
