Σήμερα έπρεπε να ψάξει. Η Ήρα είχε τον κρίνο, ο Δίας είχε το γαρύφαλλο, ο Απόλλωνας είχε τη δάφνη και το φοίνικα, η Αφροδίτη είχε το κόκκινο τριαντάφυλλο και έτσι, ήταν καιρός να έχει και αυτή το δικό της σύμβολο ώστε οι άνθρωποι να της το προσφέρουν στους ναούς της σε όλη την Ελλάδα.
Μόλις άκουσαν τα φυτά της Ελλάδας ότι η Αθηνά βρίσκεται έξω και ψάχνει για τα ιερά σύμβολά της, όλα ήθελαν να είναι αυτά που θα διαλέξει η θεά. Το να σε διαλέξει μια τόσο διάσημη θεά, σήμαινε μεγάλο γόητρο και τιμή στην οικογένεια των λουλουδιών σε ολόκληρη τη χώρα.
Έτσι λοιπόν, όλα τα λουλούδια έκαναν τις προετοιμασίες τους, μήπως και τραβήξουν το βλέμμα της θεάς.
Το ηλιοτρόπιο έγινε ψηλότερο από τη θεά και τα μακριά κίτρινα μαλλιά του, έλαμπαν στον ήλιο, το αγιόκλημα σκόρπισε γι’ αυτήν το όμορφο άρωμά του στον αέρα και πλημμύρισε τη θεά με την πιο γλυκιά μυρωδιά. Τα άγρια ροζ τριαντάφυλλα άνοιξαν τα αρωματισμένα πρόσωπά τους μέσα σε μια φλογερή λαμπρότητα, ενώ η θεά τα άγγιζε απαλά και οι παπαρούνες έριξαν τα λαμπερά κεφάλια τους από πορφυρό μετάξι επάνω στα σανδάλια της.
Καθώς τα λουλούδια έδιναν την καλύτερη παράστασή τους και ενώ η Αθηνά θαύμαζε την εξαιρετική ομορφιά τους, τα γκριζογάλανα μάτια της στάθηκαν ξαφνικά σε ένα χλωμό λευκό λουλούδι που καθόταν ευγενικά και ήσυχα ανάμεσα στους βράχους, ατενίζοντας την πόλη της Αθηνάς.
Το λουλουδάκι δεν έκανε καμία προσπάθεια να τραβήξει την προσοχή της θεάς. Όταν η Αθηνά πλησίασε για να το κοιτάξει, έπρεπε να σκύψει πολύ χαμηλά για το τεράστιο ύψος της, γιατί το λουλούδι ήταν πολύ μικρό. «Πώς σε λένε;» το ρώτησε η θεά. «νομίζω ότι ποτέ μου δεν σε έχω ξαναδεί».
«Δεν έχω όνομα», απάντησε το λουλουδάκι.
«Και γιατί κάθεσαι εδώ ανάμεσα στους βράχους, τόσο μακριά από τους κήπους και τα πάρκα των ανθρώπων;» ρώτησε η Αθηνά.
«Από εδώ που κάθομαι έχω μια θαυμάσια θέα κάθε απόγευμα. Κανένας άλλος δεν έχει τέτοια θέα απ’ ότι ξέρω. Κάθε βράδυ μπορώ να βλέπω το απαλό βιολετί του ηλιοβασιλέματος να στέφει την Αθήνα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευχαρίστηση για μένα από το να βλέπω πώς οι λόφοι και η θάλασσα βάφονται από αυτό το βιολετί φως. Τι περισσότερο θα μπορούσα να θέλω;» «Δεν θα ήθελες να σε βλέπουν, να σε θαυμάζουν και να σε επαινούν όλοι οι άνθρωποι όπως όλα τα άλλα λουλούδια;» ρώτησε η θεά.
Καθώς τα λουλούδια έδιναν την καλύτερη παράστασή τους και ενώ η Αθηνά θαύμαζε την εξαιρετική ομορφιά τους, τα γκριζογάλανα μάτια της στάθηκαν ξαφνικά σε ένα χλωμό λευκό λουλούδι που καθόταν ευγενικά και ήσυχα ανάμεσα στους βράχους, ατενίζοντας την πόλη της Αθηνάς.
Το λουλουδάκι δεν έκανε καμία προσπάθεια να τραβήξει την προσοχή της θεάς. Όταν η Αθηνά πλησίασε για να το κοιτάξει, έπρεπε να σκύψει πολύ χαμηλά για το τεράστιο ύψος της, γιατί το λουλούδι ήταν πολύ μικρό. «Πώς σε λένε;» το ρώτησε η θεά. «νομίζω ότι ποτέ μου δεν σε έχω ξαναδεί».
«Δεν έχω όνομα», απάντησε το λουλουδάκι.
«Και γιατί κάθεσαι εδώ ανάμεσα στους βράχους, τόσο μακριά από τους κήπους και τα πάρκα των ανθρώπων;» ρώτησε η Αθηνά.
«Από εδώ που κάθομαι έχω μια θαυμάσια θέα κάθε απόγευμα. Κανένας άλλος δεν έχει τέτοια θέα απ’ ότι ξέρω. Κάθε βράδυ μπορώ να βλέπω το απαλό βιολετί του ηλιοβασιλέματος να στέφει την Αθήνα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευχαρίστηση για μένα από το να βλέπω πώς οι λόφοι και η θάλασσα βάφονται από αυτό το βιολετί φως. Τι περισσότερο θα μπορούσα να θέλω;» «Δεν θα ήθελες να σε βλέπουν, να σε θαυμάζουν και να σε επαινούν όλοι οι άνθρωποι όπως όλα τα άλλα λουλούδια;» ρώτησε η θεά.
«Γιατί;» είπε το λουλουδάκι. «Είναι χρήσιμο αυτό; Θα με κάνει πιο ευτυχισμένο; Νομίζω πως ότι έχω και όπου είμαι είναι αρκετό για μένα».
Αφότου άκουσε η Αθηνά το λουλουδάκι, ήξερε ότι κανένα άλλο λουλούδι δεν θα ήταν τόσο κατάλληλο γι’ αυτήν, τη θεά της σοφίας, παρά μόνον αυτό.
Η θεά ρώτησε «θα γίνεις το σύμβολό μου στην Αθήνα;»
«Αν το επιθυμείτε θα ήμουν πολύ ευτυχής στην υπηρεσία σας. Αλλά το χλωμό πρόσωπό μου δεν είναι τόσο όμορφο και ο κόσμος δεν θα....»
«Θα κάνω το πρόσωπό σου τόσο όμορφο που κανένα λουλούδι στο βασίλειο των φυτών δεν είχε ποτέ ένα τέτοιο πρόσωπο πιο πριν».
Τότε η Αθηνά, με την ιδιαίτερη δύναμη που έχουν οι θεοί και οι θεές, μεταμόρφωσε το πρόσωπο του λουλουδιού από χλωμό άσπρο σε ένα λαμπερό βιολετί, όπως ακριβώς το αττικό φως που έβαφε τον ορίζοντα της Αθήνας.
Το λουλούδι τώρα έγινε πραγματικά όμορφο. Είχε ακριβώς το ίδιο χρώμα με αυτό που αγαπούσε τόσο πολύ!
«Από δω και πέρα, το όνομά σου θα είναι βιολέτα και όταν οι άνθρωποι σε βλέπουν, θα θυμούνται τη θεά Αθηνά, θα σε μαζεύουν με αγάπη και θα σε φέρνουν σε όλους τους ναούς μου».
Κανένα λουλούδι στην Ελλάδα δεν είχε νιώσει τη χαρά που η μικρή βιολέτα ένοιωσε εκείνη τη μέρα.
Αφότου άκουσε η Αθηνά το λουλουδάκι, ήξερε ότι κανένα άλλο λουλούδι δεν θα ήταν τόσο κατάλληλο γι’ αυτήν, τη θεά της σοφίας, παρά μόνον αυτό.
Η θεά ρώτησε «θα γίνεις το σύμβολό μου στην Αθήνα;»
«Αν το επιθυμείτε θα ήμουν πολύ ευτυχής στην υπηρεσία σας. Αλλά το χλωμό πρόσωπό μου δεν είναι τόσο όμορφο και ο κόσμος δεν θα....»
«Θα κάνω το πρόσωπό σου τόσο όμορφο που κανένα λουλούδι στο βασίλειο των φυτών δεν είχε ποτέ ένα τέτοιο πρόσωπο πιο πριν».
Τότε η Αθηνά, με την ιδιαίτερη δύναμη που έχουν οι θεοί και οι θεές, μεταμόρφωσε το πρόσωπο του λουλουδιού από χλωμό άσπρο σε ένα λαμπερό βιολετί, όπως ακριβώς το αττικό φως που έβαφε τον ορίζοντα της Αθήνας.
Το λουλούδι τώρα έγινε πραγματικά όμορφο. Είχε ακριβώς το ίδιο χρώμα με αυτό που αγαπούσε τόσο πολύ!
«Από δω και πέρα, το όνομά σου θα είναι βιολέτα και όταν οι άνθρωποι σε βλέπουν, θα θυμούνται τη θεά Αθηνά, θα σε μαζεύουν με αγάπη και θα σε φέρνουν σε όλους τους ναούς μου».
Κανένα λουλούδι στην Ελλάδα δεν είχε νιώσει τη χαρά που η μικρή βιολέτα ένοιωσε εκείνη τη μέρα.
