Στον απόηχο μιας γνήσιας Παραδοσιακής Γιορτής

Πώς να κλείσω σε μία κόλλα χαρτί αυτό που ζήσαμε, αυτό που νιώσαμε, αυτό που πήραμε όχι μόνο από το τριήμερο 10-11 και 12 Μαρτίου 2017 αλλά και την προετοιμασία, την έρευνα και το ψάξιμο για παλιούς οργανοπαίκτες και τραγουδιστές για να τιμηθούν από το Κέντρο Ελληνικής Μουσικής "Φοίβος Ανωγειαννάκης" από τον ίδιο τον κύριο Λάμπρο Λιάβα, εθνομουσικολόγο, καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών!!

Ακόμη στ' αυτιά μου ηχούν οι ήχοι από τα κλαρίνα που αντιλάλησαν μέσα στον ζεστό χώρο του ΚΑΠΗ Άργους από τους παλαίμαχους υπέργηρους οργανοπαίκτες της περιοχής μας καθώς και οι γλυκές δοξασίες του βιολιού...

Άραγε σε πόσους γάμους και πανηγύρια, γιορτές και εκδηλώσεις, σε πόσες περιοχές της πατρίδας μας και του Άργους διασκέδασαν τον κόσμο μέχρι τις πρωινές ώρες... Πόσους χορούς και ξεφαντώματα πλαισίωσαν με την μουσική και το τραγούδι τους;

Αφού, ακόμη και στο λυκόφως της ζωής τους μπορούν να αποδίδουν με θαυμαστό τρόπο τόσα τραγούδια...

Άραγε η λατέρνα του κ. Θύμιου Κυπριανίδη σε τι σοκάκια και δρόμους περπάτησε και ψυχαγώγησε τον κόσμο; Αφού ακόμη και τώρα στα 89 του χρόνια μιλάει για την ιστορία της λατέρνας του, για τα βραβεία που κέρδισε ο ίδιος στο ζεϊμπέκικο και τα μάτια του λάμπουν σαν εφήβου;

Τα τραγούδια του γάμου που μας τραγούδησαν οι κυρίες του ΚΑΠΗ ή κατά τον κύριο Λιάβα, στη Λέσχη Δημιουργικής Ωριμότητας όπως τα αποκαλεί, πόσο μας ενθουσίασαν με την πρόθυμη κ. Φωτεινή Βοναπάρτη να τους διευθύνει;

Και τι δεν ακούσαμε; Από τα νανουρίσματα μέχρι τα αποκριάτικα τραγούδια του Άργους άγνωστα σε πολλούς, από τα έθιμα του κλύδωνα μέχρι τα έθιμα της αποκριάς που με πολύ υπευθυνότητα μας διηγήθηκαν κυρίες του ΚΑΠΗ.

Το Άργος φημιζόταν για τα γλέντια και τα αποκριάτικα ξεφαντώματα... Ο κ. Β. Κουγιάς με το Κολοκοτρωνέϊκο τραγούδι του, που το είπε α-καπέλλα, δίχως να κομπιάσει ή να χάσει το σκοπό του... Κάποιοι άλλοι κύριοι τραγούδησαν αρβανίτικα τραγούδια και ο χορός ξεκίνησε...

Επιτρέψτε μου όμως να σας πω για την αδελφή μου κυρία Πέπη Λαλουκιώτη και για μένα την υπογράφουσα με πόση λαχτάρα περιμέναμε τη σειρά μας για να πούμε ένα ποίημα μελοποιημένο από τις Αλησμόνητες Πατρίδες και συγκεκριμένα από την Κίο μας την Παλιά, της Μ. Ασίας...

Ένα πραγματικό γεγονός που έγινε ποίημα, 100 περίπου στίχων και άγνωστο πόσων ετών και τραγουδιόταν από στόμα σε στόμα μέχρι που το πήραν τα κύματα και το έφεραν στην άλλη ακτή του Αιγαίου Πελάγους στην Ν. Κίο, στη Νέα τους πατρίδα. 

Και που η γιαγιά μας, Ευτέρπη Ραλλιά το γένος Κουριώτου - Χατζηβασιλείου το μετέφερε και το τραγούδαγε τα κρύα βράδια του χειμώνα δίπλα στο λαμπρό μαγκάλι κι εμείς παιδάκια το ρουφήξαμε σαν σφουγγάρι για να το ξαναθυμηθούμε τώρα στην αίθουσα του ΚΑΠΗ και να ξαναζήσουμε για λίγο τα όμορφα εκείνα χρόνια...

Και όλα αυτά χάρη στον κ. Λάμπρο Λιάβα και τον συνεργάτη του κ. Γρηγόρη Φιλίδη, από το Κέντρο Ελληνικής Μουσικής "Φοίβος Ανωγειαννάκης", που σε συνεργασία με το Λύκειον μας, Λ.Ε. Άργους και τα άλλα παραρτήματα της Πελοποννήσου, με την ευγενική χορηγία του Ιδρύματος Γεωργίου και Βικτωρίας Καρέλια, έχουν ξεκινήσει και καταγράφουν ένα Έργο που θα μείνει στην Ιστορία Παρακαταθήκη στις νεότερες γενιές. Ανεκτίμητη η προσφορά τους προσπαθώντας να σώσουν ό,τι με αδυσώπητη μανία ο χρόνος καταστρέφει και σκορπίζει.

Έτσι λοιπόν την πρώτη μέρα επισκέφτηκαν το Μουσικό Σχολείο Άργους στην Προσύμνη και όπως διεπίστωσαν γίνεται εξαιρετικό έργο τόσο με τους εκπαιδευτικούς όσο και με τους μαθητές. Το μεσημέρι στο Κέντρο Πολιτισμού "Μέγας Αλέξανδρος" στο Άργος, η κα Νάνση Τουμπακάρη, μουσικοπαιδαγωγός, κατά την ομιλίαν της στους εκπαιδευτικούς και όχι μόνον, εξήγησε πώς να προσεγγίζουν τα παιδιά στο θέμα της μουσικής και άλλων εκπαιδευτικών προγραμμάτων και δραστηριοτήτων.

Την επομένη, στο Μ. Αλέξανδρο, πρωί και απόγευμα έγιναν σεμινάρια Παραδοσιακής και Αστικής Μουσικής από τον ίδιο τον  κ. Λιάβα (ΑΛΑΤΙ ΤΗΣ ΓΗΣ) με διαφάνειες και λόγο μαγευτικό, μυώντας μας στα μυστήρια της Μουσικής και την αρχαιότητα όπου θεράπευαν τους ασθενείς στα Ασκληπιεία με κάποιο είδος μουσικής έως τις μέρες μας. Μας μίλησε για τους ήχους και τα ακούσματα του τρίχορδου και τετράχορδου μπουζουκιού, τα ρεμπέτικα και τα μικρασιάτικα που κουβάλησαν προσεκτικά στον μπόγο τους οι Έλληνες της Μ. Ασίας, πρόσφυγες πλέον στην νέα τους Πατρίδα.

Το πρωί της Κυριακής 12 Μαρτίου, σε μία κατάμεστη αίθουσα, αφού προλόγισαν και καλωσόρισαν τους παρευρισκομένους η πρόεδρος του Λυκείου Ελλ. Άργους, κα Έφη Κούρου - Δημοπούλου και ο κ. Λιάβας, έγινε η βράβευση.

Η κα Βούλα Καρβέλα, μέλος του Δ.Σ., διάβασε τα βιογραφικά δεκατεσσάρων παλαιμάχων οργανοπαιχτών και τραγουδιστών της Αργολίδας με κάθε επισημότητα και σεβασμό.

Ανέβηκαν επί σκηνής αποσπώντας τα ζεστά χειροκροτήματα του κοινού κάθε ηλικίας. Η συγκίνηση και ηχηρά ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους καθώς ελάμβαναν τον τιμώμενο τίτλο και τα αναμνηστικά του Δήμου Άργους-Μυκηνών. Σίγουρα ξαναθυμήθηκαν τα νιάτα τους και τα χειροκροτήματα που τότε έπαιρναν από τον κόσμο και αναλογίστηκαν την ευχάριστη ζωή που έζησαν αγκαλιά με το μουσικό τους όργανο που τους βοήθησε να θρέψουν την οικογένειά τους.

Ακολούθησε η Παραδοσιακή μας Χορωδία και Ορχήστρα υπό την διεύθυνση του κ. Ιω. Χαβιαρλή λέγοντας τέσσερα τοπικά τραγούδια που ενθουσίασαν τον κόσμο, τελειώνοντας με την Αργειτοπούλα. Σειρά τώρα είχε το Μουσικό Σχολείο Αργολίδος με την κα Δήμητρα Κυπραίου να διευθύνει χορωδία και ορχήστρα ενώ τα κρουστά της κας Ράνιας Κουτρούλη κράταγαν το ρυθμό.

Στο τέλος, μία ομάδα κοριτσιών του Μουσικού Σχολείου χόρεψε τραγουδώντας το ζουνάρι που χορεύεται στις Λίμνες κλείνοντας έτσι τη γιορτή πολύ όμορφα.

Ακολούθησε η απονομή των αναμνηστικών στον εξαίρετο  κ. Λιάβα και τους συνεργάτες του, κα Τουμπακάρη και κο Γρ. Φιλίδη σαν δείγμα φιλίας και ευγνωμοσύνης για ό,τι μας προσέφεραν απλόχερα το τριήμερο αυτό και με το χέρι στην καρδιά. Την εκδήλωσή μας τίμησαν με την παρουσία τους ο βουλευτής Αργολίδος κ. Γιάννης Ανδριανός, εκπρόσωποι της εκκλησίας, του Δήμου, της Εκπαίδευσης, Φορέων και Συλλόγων καθώς και κόσμος από κάθε γωνιά της Αργολίδος.

Τους ευχαριστούμε όλους από καρδιάς και ιδιαιτέρως το Κέντρο Ελληνικής Μουσικής "Φοίβος Ανωγειαννάκης" για το όμορφο ταξίδι στην Παράδοσή μας και ευχόμεθα να υπάρξει σύντομα συνέχεια. Και να μην ξεχνάμε:

"Έναν καιρό ήμουν άγγελος, τώρα αγγελίζουν άλλοι

στη βρύση που 'πινα νερό, τώρα το πίνουν άλλοι..."

Στέλλα Λιολίτσα