«...Χιλίας επί χιλίων ευχαριστίας δεσποσύνη δια την ευγένειαν μεθ' ης με ενθυμείσθε. Αι δύο επιστολαί σας, η μία εκ Βάδης και η άλλη εκ Μπρούσελ, μοι παρέσχον μεγάλη ευχαρίστησιν. Η πρώτη εν τη οποία ομιλείτε περί των ονείρων υμών επί της τύχης της πατρίδος ημών επιβεβαιοί και τα ιδικά μου ονειροπολήματα...».
Εκδηλώσεις και υλικό για τη ζωή και το έργο του Ιωάννη Καποδίστρια, εμφανίζονται ολοένα και συχνότερα. Το φαινόμενο δεν είναι παράδοξο - όλοι οι Έλληνες, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, δείχνουν να διατηρούν μια μυστική σχεδόν σχέση με το πρόσωπό του, η οποία ενισχύεται με το χρόνο. Την εποχή αυτή, λειτουργεί ήδη μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα έκθεση στη Βουλή των Ελλήνων, με πρωτογενές υλικό απ' τη ζωή του Κυβερνήτη - αν κάτι ωστόσο, συνήθως μας διαφεύγει, είναι ο άνθρωπος Καποδίστριας, όχι ο πολιτικός, ή ο μύθος.
«Ιωάννης Καποδίστριας-Ρωξάνδρα Στούρτζα: Έρωτας ανεκπλήρωτος» ήταν ο τίτλος εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε στο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Θεοχαράκη. Με συνοδεία μουσικών έργων της ρομαντικής περίοδου, όπου στο επίκεντρο βρισκόταν η «Σονάτα των Αποχαιρετισμών» του Μπετόβεν - ένα έργο που αγαπούσε ιδιαίτερα ο Κυβερνήτης - η ηθοποιός Μάγδα Μαυρογιάννη, η πιανίστα Ναταλία Μιχαηλίδου και ο διευθυντής του Ιδρύματος Θεοχαράκη, Φώτης Παπαθανασίου, προέβησαν σε μία σκηνοθετημένη αφήγηση του έρωτα των δύο Ελλήνων ευγενών, στο ιστορικό φόντο που τον καταδίκασε να μείνει ανολοκλήρωτος.
Η Ρωξάνδρα Στούρτζα δεν ήταν μία τυχαία γυναίκα. Κόρη της Φαναριώτισσας Σουλτάνας Μουρούζη με καταγωγή απ' τον Πόντο, και του πρίγκηπα της Μολδαβίας, Σκαρλάτου Στούρτζα, υπήρξε άνθρωπος με υψηλή παιδεία και έντονους φιλοσοφικούς και κοινωνικούς προβληματισμούς. Παρότι η Τσαρίνα της Ρωσίας την επέλεξε για «δεσποινίδα επί των τιμών», η ίδια ήταν φιλελεύθερων πεποιθήσεων. Στα 1809, σε ηλικία 23 ετών θα γνωρίσει στην Αγία Πετρούπολη τον Ιωάννη Καποδίστρια. Έξι χρόνια αργότερα, οι δύο νέοι θα βρεθούν στη συνοδεία του τσαρικού ζεύγους στην Αυστρία για το Συνέδριο της Βιέννης, όπου θα γνωρίσουν τον Έλληνα λόγιο, Άνθιμο Γαζή, κατοπινό συναρχηγό της Φιλικής Εταιρείας, όπως επίσης και τον ιεράρχη Ιγνάτιο Ουγγροβλαχίας. Καρπός των επαφών αυτών θα είναι η ίδρυση της Φιλομούσου Εταιρείας της Βιέννης, ενός εκπαιδευτικού προεπαναστατικού εγχειρήματος του οποίου η Ρωξάνδρα υπήρξε συνιδρύτρια, που το διέλυσε αργότερα ο Μέτερνιχ.
Εκδηλώσεις και υλικό για τη ζωή και το έργο του Ιωάννη Καποδίστρια, εμφανίζονται ολοένα και συχνότερα. Το φαινόμενο δεν είναι παράδοξο - όλοι οι Έλληνες, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, δείχνουν να διατηρούν μια μυστική σχεδόν σχέση με το πρόσωπό του, η οποία ενισχύεται με το χρόνο. Την εποχή αυτή, λειτουργεί ήδη μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα έκθεση στη Βουλή των Ελλήνων, με πρωτογενές υλικό απ' τη ζωή του Κυβερνήτη - αν κάτι ωστόσο, συνήθως μας διαφεύγει, είναι ο άνθρωπος Καποδίστριας, όχι ο πολιτικός, ή ο μύθος.
«Ιωάννης Καποδίστριας-Ρωξάνδρα Στούρτζα: Έρωτας ανεκπλήρωτος» ήταν ο τίτλος εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε στο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Θεοχαράκη. Με συνοδεία μουσικών έργων της ρομαντικής περίοδου, όπου στο επίκεντρο βρισκόταν η «Σονάτα των Αποχαιρετισμών» του Μπετόβεν - ένα έργο που αγαπούσε ιδιαίτερα ο Κυβερνήτης - η ηθοποιός Μάγδα Μαυρογιάννη, η πιανίστα Ναταλία Μιχαηλίδου και ο διευθυντής του Ιδρύματος Θεοχαράκη, Φώτης Παπαθανασίου, προέβησαν σε μία σκηνοθετημένη αφήγηση του έρωτα των δύο Ελλήνων ευγενών, στο ιστορικό φόντο που τον καταδίκασε να μείνει ανολοκλήρωτος.
Η Ρωξάνδρα Στούρτζα δεν ήταν μία τυχαία γυναίκα. Κόρη της Φαναριώτισσας Σουλτάνας Μουρούζη με καταγωγή απ' τον Πόντο, και του πρίγκηπα της Μολδαβίας, Σκαρλάτου Στούρτζα, υπήρξε άνθρωπος με υψηλή παιδεία και έντονους φιλοσοφικούς και κοινωνικούς προβληματισμούς. Παρότι η Τσαρίνα της Ρωσίας την επέλεξε για «δεσποινίδα επί των τιμών», η ίδια ήταν φιλελεύθερων πεποιθήσεων. Στα 1809, σε ηλικία 23 ετών θα γνωρίσει στην Αγία Πετρούπολη τον Ιωάννη Καποδίστρια. Έξι χρόνια αργότερα, οι δύο νέοι θα βρεθούν στη συνοδεία του τσαρικού ζεύγους στην Αυστρία για το Συνέδριο της Βιέννης, όπου θα γνωρίσουν τον Έλληνα λόγιο, Άνθιμο Γαζή, κατοπινό συναρχηγό της Φιλικής Εταιρείας, όπως επίσης και τον ιεράρχη Ιγνάτιο Ουγγροβλαχίας. Καρπός των επαφών αυτών θα είναι η ίδρυση της Φιλομούσου Εταιρείας της Βιέννης, ενός εκπαιδευτικού προεπαναστατικού εγχειρήματος του οποίου η Ρωξάνδρα υπήρξε συνιδρύτρια, που το διέλυσε αργότερα ο Μέτερνιχ.