Τα τελευταία χρόνια ο κόσμος της εργασίας βιώνει, σε όλες σχεδόν τις χώρες, την πιο ακραία επίθεση με στόχο την κατάργηση όλων αυτών των δικαιωμάτων που με αγώνες κατέκτησε στη διάρκεια του προηγούμενου αιώνα. Το παγκόσμιο κεφάλαιο επιτίθεται στον κόσμο της εργασίας σε μια προσπάθεια να ξαναφέρει τις εργασιακές σχέσεις έναν αιώνα πίσω, με μισθούς κάτω από τα όρια της φτώχειας, ακραία ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, απολύσεις, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, κατάργηση στην πράξη ακόμα και του 8ώρου και γενικώς κατάργηση κάθε εργασιακού συλλογικού και κοινωνικού δικαιώματος.
Στη χώρα μας η επίθεση αυτή πήρε ιδιαίτερα άγρια μορφή. Με τα μνημόνια, με πρόσχημα την κρίση χρέους, η οποία ήταν αποτέλεσμα των πολιτικών που εφάρμοσαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, επιχειρήθηκε η πλήρης ισοπέδωση των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Το χρέος, το οποίο δεν αποτελεί ευθύνη των εργαζομένων, δημιουργήθηκε για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των τραπεζιτών και της ολιγαρχίας και με βάση αυτό λεηλατήθηκε κυριολεκτικά η ελληνική κοινωνία. Με μια σειρά μνημονιακούς νόμους οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, υποταγμένες πλήρως στις επιταγές των δανειστών, μείωσαν τους μισθούς και τις συντάξεις μέχρι και 50%, απέλυσαν εργαζόμενους στο δημόσιο, διευκόλυναν τις απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα και οδήγησαν πάνω από ένα εκατομμύριο συνανθρώπους μας στην ανεργία και χιλιάδες νέες και νέους στη μετανάστευση. Ταυτόχρονα κατήργησαν ουσιαστικά τις συλλογικές συμβάσεις, ανέδειξαν την ελαστική εργασία και την ενοικίαση εργαζομένων σε κυρίαρχο εργασιακό μοντέλο και επιχείρησαν στην ουσία τη σταδιακή μετατροπή όλης της χώρας σε μια «ειδική οικονομική ζώνη».
Η κοινωνία και ο κόσμος της εργασίας αντιστάθηκε και αγωνίστηκε όλο αυτό το διάστημα έχοντας συχνά να αντιμετωπίσει την σκληρή καταστολή των μνημονιακών κυβερνήσεων. Οι εργατικοί και κοινωνικοί αγώνες συνέβαλαν στην εκλογική ήττα των μνημονιακών δυνάμεων και στην ανάδειξη της αριστεράς στην κυβερνητική εξουσία.
Αποφασιστικά στη πρώτη γραμμή της σύγκρουσης
Σήμερα ο αγώνας συνεχίζεται. Η κυβέρνηση υλοποιώντας τις προεκλογικές της δεσμεύσεις προωθεί σχέδια νόμου για επαναφορά των εργατικών δικαιωμάτων, την αναχαίτιση της περαιτέρω απορρύθμισης της αγοράς εργασίας και τη νομοθέτηση για την επαναφορά από 1 Σεπτεμβρίου του 2018 των αρχών της ευνοϊκότερης ρύθμισης και της επεκτασιμότητας των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας (ΣΣΕ).
Το όριο των ομαδικών απολύσεων δεν πρέπει να αυξηθεί, ούτε να θεσμοθετηθεί η ανταπεργία.
Η επαναφορά των αρχών της επεκτασιμότητας και της ευνοϊκότερης ρύθμισης θα συμβάλει ουσιαστικά στη βελτίωση των μισθών και των όρων εργασίας, αλλά και στον περιορισμό των ευέλικτων μορφών εργασίας.
Αγωνιζόμαστε για μέτρα, που θα ενισχύσουν το κοινωνικό κράτος, θα στηρίξουν τη νέα γενιά, δημιουργώντας θέσεις εργασίας, και υποστηρίζοντας την οικογένεια.
Παλεύουμε για την θεσμοθέτηση της επιδότησης ενοικίου για μεγάλο μέρος του πληθυσμού, ενισχυμένο επίδομα για το πρώτο και δεύτερο παιδί, δωρεάν πρόσβαση σε βρεφονηπιακούς σταθμούς, μείωση της συμμετοχής των συνταξιούχων στα φάρμακα κλπ. Μέτρα που θα ενισχύσουν τον κορμό της ελληνικής κοινωνίας και δεν αποτελούν απλώς ένα δίχτυ προστασίας από τη φτώχεια.
Παράλληλα, όμως, συνεχίζονται με μεγαλύτερη ένταση και οι πιέσεις, οι πολιτικοί εκβιασμοί από πλευράς δανειστών, ξένων και ντόπιων οικονομικών συμφερόντων που αντιτίθενται σε οποιαδήποτε προσπάθεια επανακατοχύρωσης και προστασίας εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων και απαιτούν την πλήρη υποταγή της κυβέρνησης.
Στα πλαίσια αυτά σήμερα ο αγώνας των εργαζομένων αποκτά ιδιαίτερα κοινωνικά και ταξικά χαρακτηριστικά. Μέσα από την ανυποχώρητη σύγκρουση να καταφέρουμε να κάνουμε τον νεοφιλελευθερισμό μαζί με τα αποτελέσματα των μνημονίων παρελθόν. Για την αναδιανομή του πλούτου υπέρ του κόσμου της δουλειάς. Για τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους. Για την παραγωγική ανασυγκρότηση με βάση τις ανάγκες της κοινωνίας και όχι το κέρδος. Για την οριστική απαλλαγή της χώρας από τη μέγγενη των μνημονίων και της επιτήρησης.
Απέναντι λοιπόν στις δυνάμεις της συντήρησης που θέλουν να γυρίσουν το χρόνο πίσω και στις εγχώριες και παγκόσμιες οικονομικές ελίτ, που οδηγούν τους ανθρώπους στην εξαθλίωση και τις κοινωνίες στην καταστροφή, προκειμένου να αυξήσουν ακόμα περισσότερο την κερδοφορία τους, οι εργαζόμενοι απαντούν με ενότητα και αγώνα.
Την 1η του Μάη όλες και όλοι δίνουμε δυναμικό παρών στις πρωτομαγιάτικες απεργιακές συγκεντρώσεις. Απαντάμε στους εκβιασμούς. Οι αγώνες μας για κατοχύρωση και διεύρυνση των δικαιωμάτων μας, για δημοκρατία, για μια ζωή με αξιοπρέπεια θα νικήσουν. Τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει ένα λαό αποφασισμένο!
ΖΗΤΩ Η 1η ΜΑΗ - Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ ΝΑΥΠΛΙΟΥ
