Ξεκίνησα να κάνω θέατρο γιατί τα καλοκαίρια φτιάχναμε παραστάσεις με τα παιδιά της γειτονιάς μου στο Ναύπλιο. Με τα λεφτά που βγάζαμε αγοράζαμε γαριδάκια, πορτοκαλάδες και παγωτά και ήμασταν χαρούμενοι. Ναι, για την παιδική χαρά του παιχνιδιού, γι’ αυτό ξεκίνησα και για την παρέα και για τα παγωτά βέβαια!
Η πρώτη παράσταση που είδα ήταν στην Επίδαυρο καλοκαίρι. ‘Ημουν πολύ μικρή. Δεν θυμάμαι πολλά. Θυμάμαι μόνο την αίσθηση και έναν άντρα που έκανε το πουλί. Νόμιζα ότι θα πετούσε πάνω από τα δέντρα. Ήταν πολύ ωραία!
Ο πρώτος μου ρόλος μόλις τελείωσα τη σχολή ήταν η Τζούλι από το «Νorwaytoday» του Ιgor Bauersima στο Αμόρε. Το σκηνοθετούσε ο δάσκαλος Γιάννης Νταλιάνης και έπαιζα με τον φίλο μου και συμμαθητή μου Βασίλη Μαυρογεωργίου. Ήταν η ωραιότερη αρχή που θα μπορούσα να έχω.
Αν δεν έκανα θέατρο μάλλον θα ζούσα σε ένα βουνό και θα έφτιαχνα έπιπλα, ρούχα, μαρμελάδες και μυθιστορήματα.
Μια συμβουλή που ακούω μέσα μου πολλές φορές είναι από τον Δημήτρη Καταλειφό. Είχε πει ότι είμαστε δημιουργοί. Το ‘χε πει πολύ καλύτερα βέβαια.
Πάνω στη σκηνή μερικές φορές νοιώθω τον χρόνο να αλλάζει, να γίνεται ένα συνεχές τώρα. Αυτό μου δίνει χαρά και ελευθερία.
Το πιο περίεργο πράγμα που μου έχει συμβεί στο θέατρο είναι να ξεχάσω ότι πονάω.
Η παράσταση που πάντα θα θυμάμαι είναι ένα κολάζ σκηνών από διάφορες παραστάσεις που έχω δει και έχω παίξει. Μοιάζει με τοίχο σε εφηβικό δωμάτιο του ‘90.
Το θέατρο για μένα είναι οι φίλοι μου, οι άπειρες ώρες να καταλάβεις τους ανθρώπους, η φαντασία, μεγάλα ταξίδια, ένα θάρρος που δεν ξέρεις από που έρχεται, στιγμές που δεν εξηγούνται, η αλλοίωση του χρόνου, οι στιγμές που καταλαβαίνεις τους ανθρώπους, είναι και άλλα, γενναιοδωρία, κούραση, πίστη, είναι μια λίστα.
Ονειρεύομαι μια ευτυχία.
ΙΝFO
Η Μαρία Φιλίνη γεννήθηκε στο Ναύπλιο. Αποφοίτησε από την Δραματική Σχολή Τέχνης της Νέλλης Καρρά. Έχει συνεργαστεί σαν ηθοποιός με τους σκηνοθέτες: Βασίλη Μαυρογεωργίου, blitz theatre group, Θωμά Μοσχόπουλο, Βίκυ Γεωργιάδου, Θέμελη Γλυνάτση, Γιούλα Μπούνταλη, Γιάννη Νταλιάνη, Ιλειάνα Δημάδη.
Στο σινεμά έχει συνεργαστεί σαν ηθοποιός με τους σκηνοθέτες: Κύρο Παπαβασιλείου στην ταινία «Το δωμάτιο του Κάφκα», Γιώργο Ζώη στην ταινία «Interruption», Ελίνα Ψύκου «Ο γιος της Σοφίας», Μανώλη Μαυρή «Maneki Neko», Σύλλα Τζουμέρκα στην ταινία «Α blast» (βραβείο πρωτοεμφανιζόμενης στις Νύχτες Πρεμιέρας 2015).
Έχει σκηνοθετήσει τις παραστάσεις «Η ιστορία της αυτοθυσίαs /Skrow theater group/ και «Μέχρι τώρα» μαζί με την Βάσια Ατταριάν.
Έχει γράψει με τον Βασίλη Μαυρογεωργιόυ το έργο «Μόνο την Αλήθεια».
Είναι ιδρυτικό μέλος του Skrow theater.
• Πριν από λίγες μέρες ολοκληρώθηκε η παιδική παράσταση «Ο Ανύπαρκτος Ιππότης» της ομάδας Ντουθ στην οποία έπαιζε. Η παράσταση θα επαναληφθεί από Οκτώβριο στο Θέατρο Skrow.
• Τον Μάιο θα επιμεληθεί στο ίδιο θέατρο μια σειρά παρουσιάσεων του εργαστηρίου «Τραγούδια και Γράμματα / το μοντάζ μιας παράστασης» που έχει αναλάβει τον συντονισμό.
Πηγή: tanea.gr
Η πρώτη παράσταση που είδα ήταν στην Επίδαυρο καλοκαίρι. ‘Ημουν πολύ μικρή. Δεν θυμάμαι πολλά. Θυμάμαι μόνο την αίσθηση και έναν άντρα που έκανε το πουλί. Νόμιζα ότι θα πετούσε πάνω από τα δέντρα. Ήταν πολύ ωραία!
Ο πρώτος μου ρόλος μόλις τελείωσα τη σχολή ήταν η Τζούλι από το «Νorwaytoday» του Ιgor Bauersima στο Αμόρε. Το σκηνοθετούσε ο δάσκαλος Γιάννης Νταλιάνης και έπαιζα με τον φίλο μου και συμμαθητή μου Βασίλη Μαυρογεωργίου. Ήταν η ωραιότερη αρχή που θα μπορούσα να έχω.
Αν δεν έκανα θέατρο μάλλον θα ζούσα σε ένα βουνό και θα έφτιαχνα έπιπλα, ρούχα, μαρμελάδες και μυθιστορήματα.
Μια συμβουλή που ακούω μέσα μου πολλές φορές είναι από τον Δημήτρη Καταλειφό. Είχε πει ότι είμαστε δημιουργοί. Το ‘χε πει πολύ καλύτερα βέβαια.
Πάνω στη σκηνή μερικές φορές νοιώθω τον χρόνο να αλλάζει, να γίνεται ένα συνεχές τώρα. Αυτό μου δίνει χαρά και ελευθερία.
Το πιο περίεργο πράγμα που μου έχει συμβεί στο θέατρο είναι να ξεχάσω ότι πονάω.
Η παράσταση που πάντα θα θυμάμαι είναι ένα κολάζ σκηνών από διάφορες παραστάσεις που έχω δει και έχω παίξει. Μοιάζει με τοίχο σε εφηβικό δωμάτιο του ‘90.
Το θέατρο για μένα είναι οι φίλοι μου, οι άπειρες ώρες να καταλάβεις τους ανθρώπους, η φαντασία, μεγάλα ταξίδια, ένα θάρρος που δεν ξέρεις από που έρχεται, στιγμές που δεν εξηγούνται, η αλλοίωση του χρόνου, οι στιγμές που καταλαβαίνεις τους ανθρώπους, είναι και άλλα, γενναιοδωρία, κούραση, πίστη, είναι μια λίστα.
Ονειρεύομαι μια ευτυχία.
ΙΝFO
Η Μαρία Φιλίνη γεννήθηκε στο Ναύπλιο. Αποφοίτησε από την Δραματική Σχολή Τέχνης της Νέλλης Καρρά. Έχει συνεργαστεί σαν ηθοποιός με τους σκηνοθέτες: Βασίλη Μαυρογεωργίου, blitz theatre group, Θωμά Μοσχόπουλο, Βίκυ Γεωργιάδου, Θέμελη Γλυνάτση, Γιούλα Μπούνταλη, Γιάννη Νταλιάνη, Ιλειάνα Δημάδη.
Στο σινεμά έχει συνεργαστεί σαν ηθοποιός με τους σκηνοθέτες: Κύρο Παπαβασιλείου στην ταινία «Το δωμάτιο του Κάφκα», Γιώργο Ζώη στην ταινία «Interruption», Ελίνα Ψύκου «Ο γιος της Σοφίας», Μανώλη Μαυρή «Maneki Neko», Σύλλα Τζουμέρκα στην ταινία «Α blast» (βραβείο πρωτοεμφανιζόμενης στις Νύχτες Πρεμιέρας 2015).
Έχει σκηνοθετήσει τις παραστάσεις «Η ιστορία της αυτοθυσίαs /Skrow theater group/ και «Μέχρι τώρα» μαζί με την Βάσια Ατταριάν.
Έχει γράψει με τον Βασίλη Μαυρογεωργιόυ το έργο «Μόνο την Αλήθεια».
Είναι ιδρυτικό μέλος του Skrow theater.
• Πριν από λίγες μέρες ολοκληρώθηκε η παιδική παράσταση «Ο Ανύπαρκτος Ιππότης» της ομάδας Ντουθ στην οποία έπαιζε. Η παράσταση θα επαναληφθεί από Οκτώβριο στο Θέατρο Skrow.
• Τον Μάιο θα επιμεληθεί στο ίδιο θέατρο μια σειρά παρουσιάσεων του εργαστηρίου «Τραγούδια και Γράμματα / το μοντάζ μιας παράστασης» που έχει αναλάβει τον συντονισμό.
Πηγή: tanea.gr