Του Γιώργου Τσούρνου
Ευρίσκομαι για λίγες ημέρες στη Κύπρο και παρακολουθώντας πιο άμεσα τα πολιτικά δρώμενα τόσο μέσα από τα τοπικά ΜΜΕ, όσο και από τη καθημερινή ζωή, διακατέχομαι από βαρείας μορφής μελαγχολία όταν συγκρίνω τα εδώ με τα όσα γίνονται ή δεν γίνονται στην Πατρίδα μας. Και εδώ υπάρχουν αριστερά κόμματα, και εδώ υπάρχει αντιπολίτευση και εδώ υπήρξε αριστερός πρόεδρος στην Κυπριακή Δημοκρατία αλλά υπηρετήθηκαν σε ικανοποιητικό βαθμό τα αυτονόητα, δηλαδή τα εθνικά συμφέροντα.
Για το λόγο αυτό, η Κύπρος αντιμετωπίζει επιτυχώς τα δικά της «μνημόνια» και ξεπέρασε σε σύντομο διάστημα τη σχετική κρίση. Στην Ελλάδα, ο «αριστερός» πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, οδηγεί επί διετία και πλέον τη χώρα στα βράχια είτε από ανικανότητα, είτε από ιδεοληψία, είτε (και το πιθανότερο) από συνειδητή επιλογή, ώστε σε μια Ελλάδα τύπου Μαδούρο-Βενεζουέλας (της οποίας είναι θαυμαστής) να επιβιώσει πολιτικά. Πιστεύω ότι το καλοκαίρι του 2015 σκόπευε να προκαλέσει ρήξη, ώστε η Ελλάδα να «αποβληθεί» από την Ευρωπαϊκή Ένωση και μετά από το συνεπακόλουθο «μπάχαλο» να εδραιωθεί στην εξουσία. Πιστεύω, επίσης, ότι στο τέλος της 17ωρης -δήθεν- διαπραγμάτευσης θα υπήρξε «εξωτερική» παρέμβαση η οποία θα έθετε σε άμεσο κίνδυνο την «καρέκλα» του, έτσι ώστε προ του κινδύνου αυτού να υπογράψει και να πεί «ΝΑΙ σε όλα». Ανατρέχοντας στη διετία ΣΥΡΙΖΑ διαπιστώνουμε, ότι οι δήθεν διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις στη παιδεία, στη δημόσια διοίκηση, στη ιδιωτική πρωτοβουλία, στη φορολογική εξόντωση της μεσαίας τάξης κ.λπ. έχουν αριστερή κατεύθυνση. Η ψήφιση της απλής αναλογικής ως εκλογικό σύστημα δείχνει σημάδια σύγχυσης και πολιτικής ακυβερνησίας. Αφού πίστεψε στην αναγκαιότητά της, γιατί δεν την ψήφισε το 2015? Η σχεδιαζόμενη καθιέρωση της απλής αναλογικής στην εκλογή των δημάρχων (έμμεση εκλογή δημάρχων) θα επιφέρει την πλήρη διάλυση και σε αυτό το χώρο. Τα ελάχιστα θετικά που γίνονται, είναι αποτέλεσμα της πίεσης που ασκεί η Τρόικα και την απειλή της πλήρους και ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας . Πρέπει να είμαστε επικίνδυνα αφελείς αν πιστεύουμε ότι θα έρθει η ανάπτυξη, ότι θα βγούμε στις αγορές, ότι θα βελτιωθεί η υφιστάμενη κατάσταση με τη πολιτική που εφαρμόζει ο κ.Τσίπρας.
Με το 16% που δίνουν οι δημοσκοπήσεις στο ΣΥΡΙΖΑ δεν νομιμοποιείται να συμπεριφέρεται τόσο αυταρχικά. Στη δημοκρατία, το 16% κυβερνά? Γιατί δεν καταργεί την βουλευτική ασυλία? Γιατί επιδιώκει ενός νέου τύπου συστήματος διαπλοκής? Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αλλά και οι αρχηγοί των κομμάτων του Ευρωπαϊκού Τόξου οφείλουν να επαγρυπνούν στο θέμα της δημοκρατίας: Να υποσχεθούν και να εφαρμόσουν ένα σύστημα αξιοκρατίας και ένα νέο σύνταγμα που θα μπορεί να μας απαλλάξει από τα «κακώς έχοντα» του παρελθόντος και θα δώσει νέα ελπίδα και νέο ξεκίνημα στον Ελληνικό λαό. Ακόμη και οι άλλοτε υποανάπτυκτοι (ελέω κομουνισμού) βόρειοι γείτονές μας είναι σε τροχιά ανάπτυξης. Εμείς για πόσο καιρό ακόμα θα συνεχίσουμε την οπισθοδρόμηση? Για πόσο καιρό ακόμα θα ανεχόμαστε τα τερατώδη ψέματα του ΣΥΡΙΖΑ?
Λευκωσία, 8/5/2017
Γ. Τσούρνος
