Η χώρα βουλιάζει και ο πληθυσμός της μαζικά φτωχοποιείται. Το πολιτικό προσωπικό σε συνεργασία με τους δανειστές, διαγκωνίζεται για τη δική του επιβίωση πάνω στα κοινωνικά ερείπια. Ο Σόιμπλε, πανευτυχής που βρήκε την καλύτερη κυβέρνηση και την καλύτερη αντιπολίτευση για να εκτελεστεί η …δουλειά, είναι έτοιμος να κρεμάσει πορτραίτα τους στην Bundestag.
Εφευρέθηκε και η νέα γενιά μνημονίων, που περιέχουν και τα υποτιθέμενα «αντίμετρα», ως άλλοθι μιας τεράστιας επιχείρησης εξαπάτησης και επικοινωνιακού αντιπερισπασμού. Κλέβουν από την οικογένεια την αξιοπρέπεια και το φαγητό και ξετσίπωτα μας λένε πως, εάν συμφωνήσει το ΔΝΤ και εφόσον δεν προκαλείται οικονομική «απόκλιση» από τους στόχους, ίσως κάποιοι πάρουν επίδομα ενοικίου και ένα γεύμα τα παιδιά. Παράγουν ανθρωπιστική κρίση και τάζουν φιλανθρωπία, ενώ ξεδιάντροπα μιλούν για έξοδο από την κρίση και τα μνημόνια.
Ο χώρος της παραγωγής δεν θα μπορούσε να εξαιρείται από ένα μνημόνιο που ισοπεδώνει με τον πιο βίαιο, οριζόντιο και ταξικό τρόπο ό,τι μικρομεσαίο υπάρχει ακόμα όρθιο, αφήνοντας ανέγγιχτες μόνο τις πολύ μεγάλες αγρο-διατροφικές επιχειρήσεις. Ο αγροτικός χώρος πλήττεται με τρεις τρόπους:
α) Με τη μείωση του αφορολόγητου, η οποία άλλωστε πλήττει τους πάντες.
β) Με την απογείωση των ασφαλιστικών εισφορών μέσω της «καινοτομίας» να πληρώνεται εισφορά για την ασφαλιστική εισφορά! Όπως και στους αυτοαπασχολούμενους, πλέον η πληρωμένη ασφαλιστική εισφορά δεν θα λογίζεται ως δαπάνη, με αποτέλεσμα το κόστος των εισφορών να υπερβαίνει ακόμα και το 35% του εισοδήματος!
γ) Η λεηλασία της εναπομείνασας αγοραστικής δύναμης των νοικοκυριών οδηγεί σε ακόμη μεγαλύτερη συμπίεση τα εγχώρια αγροτικά/διατροφικά προϊόντα, δεδομένου του υψηλού κόστους παραγωγής, εντείνοντας τη διατροφική κρίση.
Κι όμως, υπάρχει και «αντίμετρο»! Η μείωση του ΦΠΑ στα αγροτικά εφόδια. Όμως, όπως διαλαλούσαν μέχρι χθες τα κυβερνητικά στελέχη και σήμερα αποκρύβουν, το συγκεκριμένο μέτρο ελάχιστα βοηθά, καθώς για τους περισσότερους αγρότες, που τηρούν βιβλία εσόδων/εξόδων, ο ΦΠΑ συμψηφίζεται με τον ΦΠΑ των αγροτικών προϊόντων. Το ανέξοδο αντίμετρο του ΦΠΑ και η μπουρδολογία που το συνοδεύει δε μπορεί να κρύψει το ασφαλιστικό/φορολογικό σφυροκόπημα.
Το ζήτημα δεν είναι κυρίως οικονομικό ή λογιστικό. Είναι η αποστέρηση της δυνατότητας να ζουν οι άνθρωποι από την παραγωγή τους και με αξιοπρέπεια. Είναι η μετατροπή τους από παραγωγούς σε απελπισμένους δικαιούχους επιδομάτων και γευμάτων. Είναι η μετατροπή της χώρα σε ζόμπι, παραχωρημένη σε εγχώρια και διεθνή συμφέροντα, με έναν λαό άδειο από ελπίδα, δικαιώματα και αυτοπεποίθηση, απελπισμένο να ζει και να εργάζεται, αν εργάζεται, για όλους τους άλλους πέρα από τον ίδιο. Είναι να βλέπεις την καταστροφή, μαζί και τις εθνικές απειλές για την χώρα, και να νιώθεις ανήμπορος να αντιδράσεις.
Και ένα πρόθυμο, ξετσίπωτο και αδίστακτο πολιτικό προσωπικό που προσφέρεται να ψεύδεται, να εξαπατά, να ντροπιάζει και να αυτοαναιρείται.
Είναι, τότε, που πρέπει να σηκωθείς και να βρεις κάτι χρήσιμο να κάνεις.
