Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, πολιτικός μεγάλου διαμετρήματος, αταλάντευτα φιλελεύθερος και ασυνθηκολόγητα δημοκράτης, έδωσε πάντα το παρών σε όλες τις φάσεις κρίσιμης καμπής του τόπου. Πρωτοστάτησε στην εθνική αντίσταση, κατά την περίοδο της κατοχής, και προμάχησε στον αντιδικτατορικό αγώνα, κατά την περίοδο της δικτατορίας. Συνεπής κοινοβουλευτικός, μαχητικός υπερασπιστής των ελευθεριών και των δημοκρατικών δικαιωμάτων του Ελληνικού λαού, αντιτάχθηκε πάντα σε κάθε απόπειρα φαλκίδευσης των πλουραλιστικών θεσμών και νόθευσης της λειτουργίας τους.
Ως αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, πάσχισε για την αναζωογόνηση της μεγάλης φιλελεύθερης δημοκρατικής παράταξης και πέτυχε την ενδυνάμωση της λαϊκής επιρροής της. Ως Πρωθυπουργός, σε μια πολλαπλά διακεκαυμένη περίοδο, τα έτη 1990-1993, εναντιοδρόμησε προς το λαϊκισμό και απέδειξε την προσήλωσή του στο Ευρωπαϊκό ιδεώδες. Τόλμησε πολλές φορές να πει προς όλες τις κατευθύνσεις την αλήθεια και οι τοποθετήσεις του αποδείχθηκαν προφητικές, δικαιωνόμενες πικρά από τις μετέπειτα εξελίξεις.
Βαθιά πεπεισμένος για την ανάγκη της εθνικής συμφιλίωσης, έθεσε τα θεμέλιά της προχωρώντας στην πράξη σε πρωτοβουλίες που υπερέβαιναν το διχασμό και τις κακοδαιμονίες που αυτός παρήγαγε. Μετά την αποχώρησή του από την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, στάθηκε πάντα μια φωνή σύνεσης και ψυχραιμίας σε καιρούς που η υπερβολή έδινε τον τόνο. Αφήνει πίσω του μια βαρύτιμη πολιτική παρακαταθήκη, ένα πρότυπο δράσης στο δημόσιο βίο, από το οποίο πολλά έχουν να διδαχθούν οι νεότεροι.
Στο γιο του, σημερινό αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας, Κυριάκο Μητσοτάκη, στη θυγατέρα του, πρώην Υπουργό Εξωτερικών, Ντόρα Μπακογιάννη, καθώς και στις άλλες δυο θυγατέρες του Κατερίνα και Αλεξάνδρα Μητσοτάκη, όπως και σε όλους του συγγενείς του, εκφράζω τα πιο ειλικρινή μου θερμά συλλυπητήρια.
