Α1. ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ
Νόμισε
πως ερχόταν προς το μέρος του ένας άνθρωπος με πελώριο ανάστημα και
βρόμικη όψη, όμοιος με είδωλο νεκρού. Μόλις τον είδε ο Κάσσιος, τον έπιασε
φόβος και θέλησε να πληροφορηθεί τ' όνομά του.
Εκείνος απάντησε πως ήταν ο Πλούτωνας (ο Χάροντας).
Κατά τη διάρκεια του
Λατινικού πολέμου ο ύπατος Τίτος Μάνλιος, που καταγόταν από αριστοκρατική
γενιά, υπήρξε αρχηγός του στρατού των Ρωμαίων. Αυτός, όταν κάποτε έφευγε από το
στρατόπεδο, διέταξε να κρατηθούν όλοι μακριά από τη μάχη. Αλλά λίγο αργότερα ο
γιος του πέρασε έφιππος μπροστά από το στρατόπεδο των εχθρών και ο αρχηγός των
εχθρών τον προκάλεσε σε μάχη μ’ αυτά τα λόγια:
Δε σου πέρασε η οργή τη στιγμή που πατούσες τα σύνορα της πατρίδας σου; Παρόλο που είχες φτάσει με τόσο εχθρική κι απειλητική διάθεση γιατί, σαν είδες τη Ρώμη, δεν πέρασε αυτή η ιδέα από το μυαλό σου: «Μέσα σε εκείνα εκεί τα τείχη βρίσκονται το σπίτι μου κι οι θεοί μου, η μάνα, η γυναίκα και τα παιδιά μου»; Αν λοιπόν εγώ δε σε γένναγα, η Ρώμη δε θα βρισκόταν πολιορκημένη· αν δεν είχα γιο, θα πέθαινα λεύτερη σε λεύτερη πατρίδα. Εγώ τίποτα πια δεν μπορώ να πάθω κι ούτε θα είμαι τόσο δυστυχισμένη για πολύ ακόμα· αυτούς εδώ όμως, αν συνεχίσεις, τους περιμένει ή πρόωρος θάνατος ή μακρόχρονη σκλαβιά.
Β1.
ingenter
facies
simillimo
quae
exercitus
proeliis
minaciora
illud
penatium
nulli rei
diutius
miser
hac
morte
servitutis
B2α.
existimem
veniendi
aspice
concipient
praeesse
abivisset/abisset
abstenturam
habebuntur
passuram
esse
possitis
B2β.
ingrediamur, ingrederemur,
ingressuri simus, ingressi simus, ingressi essemus
Γ1α.
magnitudinis:
ετερόπτωτος ονοματικός προσδιορισμός, γενική της ιδιότητας στο hominem
consul:
ομοιόπτωτος ονοματικός προσδιορισμός, παράθεση στο T.
Manlius
aliquando:
επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο abiret
animo:
αφαιρετική του τρόπου στο perveneras
miserrima:
κατηγορούμενο στο ενν. ego μέσω
του συνδετικού futura sum
Γ1β.
se:
υποκείμενο του απρμφ. esse· αν και ταυτοπροσωπία (απρμφ.
και ρήμα έχουν το ίδιο υποκείμενο), τίθεται σε αιτιατική λόγω της ιδιόμορφης
σύνταξης του ειδικού απρμφ. της Λατινικής να παίρνει το υποκ. σε αιτιατική στην
ταυτοπροσωπία.
Ego:
υποκείμενο του τελικού απρμφ. pati· σε
ονομαστική λόγω ταυτοπροσωπίας με το ρήμα possum.
Γ1γ.
filius a duce hostium his verbis
proelio lacessitus est = filium dux hostium his verbis proelio
lacessivit
Γ1δ.
natus = qui
natus erat
ingredienti = dum
ingrederis/ingredere
Γ2α.
Υποθετικός λόγος: υπόθεση si pergis, απόδοση manet
Είδος υποθετικού λόγου: 1ο είδος, ανοιχτή υπόθεση στο παρόν
Υπόθεση αντίθετη προς την πραγματικότητα για το παρελθόν: ΥΠΟΘΕΣΗ si perrexisses -
ΑΠΟΔΟΣΗ mansisset
Υπόθεση δυνατή ή πιθανή για το παρόν και το μέλλον: ΥΠΟΘΕΣΗ si pergas -
ΑΠΟΔΟΣΗ maneat
Γ2β.
nisi
filium haberem =
non filium habens. Τέθηκε σε ονομαστική, επειδή είναι συνημμένη στο ενν.
υποκείμενο του ρήματος της κύριας πρότασης (ego).
Γ2γ.
Quem simul aspexit Cassius: δευτερεύουσα
χρονική πρόταση, επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στις δύο κύριες της
ίδιας περιόδου. Εισάγεται με τον χρονικό σύνδεσμο simul γιατί δηλώνει το προτερόχρονο και
εκφέρεται με οριστική γιατί η πράξη ενδιαφέρει από καθαρά χρονική άποψη.
Cum aliquando castris abiret: δευτερεύουσα χρονική πρόταση, επιρρηματικός
προσδιορισμός του χρόνου στην κύρια πρόταση της ίδιας περιόδου. Εισάγεται με το
ιστορικό/διηγηματικό cum που χρησιμοποιείται σε διηγήσεις
γεγονότων του παρελθόντος· εκφέρεται με υποτακτική (abiret) επειδή ο cum υπογραμμίζει τη βαθύτερη σχέση ανάμεσα στη
δευτερεύουσα και στην κύρια και δημιουργεί μία σχέση αιτίου-αιτιατού ανάμεσά
τους και είναι φανερός ο ρόλος του υποκειμενικού στοιχείου· χρόνου παρατατικού (abiret)επειδή η εξάρτηση είναι από ρήμα
ιστορικού χρόνου (edixit) και δηλώνεται το σύγχρονο στο
παρελθόν.
ΚΑΛΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ!!!
